گفت‌وگو با احمد نجفی بازیگر پرکار تلویزیون در این روزها
کارآگاه علوی می‌توانست ادامه پیدا کند
این دو سریال اگرچه از نظر ژانر، موضوع، ویژگی‌های بصری و فنی و شخصیت‌پردازی تفاوت‌های متعددی با یکدیگر دارند اما در عین تمام این تفاوت‌ها، هر دو اثر، یک نام مشترک دارند؛ احمد نجفی. بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون که در سریال «تانک‌خورها» نقش عزیزآقا، یکی از افراد پرنفوذ و متمول حوزه خودرو در مشهد را بازی می‌کند و در سریال «هشت‌پا» بازیگر نقش سرهنگ کیانفر، پدر شخصیت اصلی داستان است. به بهانه پخش این دو سریال، بخشی از گفت‌وگوی ایرنا با این بازیگر را بخوانید.
از شخصیت عزیز آقا و دلایل پذیرش بازی در این نقش صحبت کنید. حضورتان در «تانک‌خورها» چگونه بود؟
معمولا برای پذیرفتن یک نقش به چند موضوع توجه می‌کنم، یکی نام تهیه‌کننده و کارگردان، مابقی عوامل و دیگری ویژگی نقش بود. در این سریال همه عوامل حرفه‌ای بودند مخصوصا آقای شیخ‌طادی کارگردان و آقای محمدی تهیه‌کننده و بازیگران، از طرف دیگر خود نقش هم برایم جذابیت داشت. یعنی شخصیت عزیز آقا در طول قصه به اندازه کافی اثرگذار است و داستان او به‌درستی پیش رفت. آقای شیخ طادی هم در رابطه با به نمایش گذاشتن ویژگی‌های شخصیت خیلی کمک کرد. درکل ساخت سریالی درخصوص جنگ و دفاع مقدس با این نگاه که به ارزش‌های خانواده هم در آن توجه می‌شود، خیلی اتفاق مهمی بود. من این قبیل انسان‌ها را تقریبا می‌شناسم و چنین شخصیت‌هایی از من زیاد دور نیستند.
یکی از مسائلی که درباره «تانک‌خورها» مطرح می‌شود، لهجه نداشتن است. چرا هیچ‌کدام از شخصیت‌های مشهدی داستان، لهجه ندارند؟
اینکه برخی به نداشتن لهجه بازیگر سریال «تانک‌خورها» انتقاد می‌کنند، شاید از زاویه‌ای درست باشد. بالاخره قصه در شهری روایت می‌شود که گویش خاصی دارد و بهتر است که این گویش رعایت شود اما به نظرم الزامی به این ماجرا نیست. من به عنوان کسی که خوزستانی است، آثار زیادی دیدم که بازیگر در آن مثلا نقش شخصیتی جنوبی را بازی می‌کند اما به جز چند اصطلاح و تکیه‌کلام، بقیه دیالوگ‌ها را بدون لهجه می‌گوید که این موضوع، خروجی را در بعضی موارد خنده‌دار می‌کرد.
به نظرم این ضعف بزرگ‌تری است که بازیگرها «راکورد» لهجه را حفظ نکنند و در برخی سکانس‌ها این مساله رعایت نشود. این روش بیشتر به کار صدمه می‌زند و حس می‌کنم اینکه همه بدون لهجه بودند، حداقل خروجی کار را یکدست کرد. البته این مساله را هم بگویم که من بارها و بارها به مشهد رفته‌ام و با مردم صحبت کرده‌ام و دیده‌ام که خیلی‌ها بدون لهجه حرف می‌زنند. اما در کل اگر قرار بود بازیگران لهجه داشته باشند، باید همه یکدست و درست این کار را انجام می‌دادند که این هم کار سختی است. بالاخره ما در کشورمان لهجه‌ها و گویش‌های مختلفی داریم و یک بازیگر نمی‌تواند بر همه لهجه‌ها مسلط باشد.
همکاری با تیم «هشت‌پا» چطور بود؟
احمد معظمی کارگردان خیلی خوبی است که کارش را بسیار جدی می‌گیرد و همیشه هم نسبت به عوامل، رفتاری حرفه‌ای همراه با رفاقت دارد. محمدرضا شفیعی تهیه‌کننده کار هم از جوانان فعال در این حوزه است که انصافا کارش را بلد است و توانست این تیم را به‌خوبی دور هم جمع کند. بقیه اعضا هم همگی افرادی حرفه‌ای هستند و به نظرم «هشت‌پا» سریال پرطرفداری در ژانر خودش است.
شما به واسطه بازی در نقش «کارآگاه علوی» یکی از معروف‌ترین پلیس‌های تاریخ تلویزیون را به تصویر کشیده‌اید. مهم‌ترین ویژگی‌های آثار پلیسی تلویزیون را چه می‌دانید؟
ساخت سریال‌های پلیسی واقعا سخت است، سریال‌ها در این ژانر اگر خوش ساخت باشند، اثرگذاری بالایی هم دارند، مثل «کارآگاه علوی» که خوشبختانه در زمان پخش بسیار مورد توجه قرار گرفت و مردم به‌نوعی با کارآگاه‌هایی ایرانی آشنا شدند و سبک کاری و زندگی آنان را برای نخستین بار دیدند. از همان زمان امیدوار بودم که این سریال ادامه داشته باشد اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد و فصل دوم آن نیز با اصرار من ساخته شد.
سریال‌های خارجی خیلی راحت به فصل‌های پنج، هفت یا ۱۰ می‌رسند اما در ایران این اتفاق به جز چند مورد برای آثار کمدی، برای سریال‌های موفق در دیگر ژانرها رخ نداده است. در حالی که سریالی مثل «کارآگاه علوی» ظرفیت کافی برای بازتولید در فصل‌های سوم به بعد را داشت، کما اینکه می‌شد این شخصیت حتی به عنوان نفر اصلی هم در سریال حضور نداشته باشد و به عنوان مشاور، کارآگاه اصلی داستان را همراهی کند.
با حضور در این سریال‌ها تاکنون چه بازخوردهایی از مردم دریافت کرده‌اید؟
اینکه من در اثری خوب بازی کردم یا نه، از آن دست مسائلی است که مردم باید بگویند و خودم هم دوست دارم نقطه نظر مردم را در این خصوص بدانم. در قسمت‌های ابتدایی هر دو سریال، بازخوردها در حد تعدادی از همسایه‌ها و برخی رسانه‌ها بود اما به‌تدریج مشخص شد که مردم این دو سریال را دیده‌اند اما اینکه خروجی چقدر برای مردم رضایت‌بخش بوده، خودشان باید بگویند. نکته دیگر این است که من در هیچ‌کدام از شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام، فیس‌بوک و... نیستم و هیچ‌وقت هم به اخباری که از این قبیل نرم‌افزارها منتشر می‌شود توجه نمی‌کنم و در حقیقت تلاش می‌کنم تا آنجا که می‌شود از این فضا فاصله بگیرم. در‌حالی‌که هنرمندان نسل جدید مخصوصا بازیگران به نظرات مردم در فضای مجازی خیلی توجه می‌کنند و این قبیل حرف‌ها برایشان بسیار مهم است. البته نمی‌توانم به آنان ایراد بگیرم اما خودم اصلا به این شبکه‌های اجتماعی اهمیت نمی‌دهم و خیلی هم خوشحالم چون حواشی کمتری در حرفه‌ام دارم و با اعصاب راحتی کار می‌کنم.
