اهالی سینما از هم‌صنفی‌های خود گلایه کردند
غیبت بازیگران در بدرقه طوفان
پس از او اصغر همت در جایگاه حاضر شد و در سخنانی اعتراضی نسبت به حاضر نشدن سینماگران در مراسم و بهانه آلودگی بیان کرد: یک زمان برای برخی مسائل آدم به جهنم هم باید برود. گاهی فکر می‌کنی نباید انتقادی کنی ولی اگر آنهایی که رضا به گردنشان حق داشت و باید می‌بودند الان حضور داشتند که جای این بحث‌ها باز نمی‌شد. شنیدم که جوانی در اینجا گفت یک بار رضا صفایی‌پور را دیده و الان از بوکان برای مراسم آمده است. یک زمان در جشنواره‌های تئاتر بیانیه هیات داوری می‌نوشتیم و شاید من یکی از کسانی بودم که جلوی بیاینه نوشتن را گرفتم چون دیدم چرا باید این‌قدر تکرار کنیم وقتی فایده ندارد. اصغر همت سپس متنی را که پس از شنیدن خبر درگذشت رضا صفایی‌پور نوشته بود قرائت کرد و در آن اشاره کرد که رضا صفایی‌پور نمونه آن دست هنرمندانی بود که نه ارج دیدند و نه بر صدر نشستند. همت گفت: رضا صفایی‌پور مثل خیلی‌های دیگر قدر ندید در‌حالی‌که جایزه بین‌المللی هم گرفت. پارکینسون کسی را نمی‌کشد، این بی‌توجهی است که می‌کشد و توقع هنرمند که جواب نمی‌گیرد.
سید عباس عظیمی، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت، هم در این مراسم گفت: با استاد صفایی‌پور مدام در تماس بودیم. بزرگانی که در سینما هستند بدانند خودشان هم یک روز پیر می‌شوند و اگر به ایشان نقشی داده می‌شد، شاید در ۸۴سالکی این اتفاق می‌افتاد نه در ۷۴سالگی. ای کاش پیام‌ها و تماس‌های این مدت تا قبل از آسمانی شدن ایشان بود. عادل تبریزی، کارگردان فیلم «گیج‌گاه»، نیز با بیان اینکه «عجیب و تلخ است که آخرین حضورشان در فیلم من بود» در سخنانی انتقادی گفت: همیشه از هنرمندانی که ممنوع‌الکار می‌شوند حرف زده می‌شود، ولی از هنرمندانی که از ظرفیتشان استفاده نشد چه کسی باید حرف می‌زد؟ در زمانی گفتند دوره بعضی فیلم‌ها تمام شده و خدا نگذرد از کسانی که این جمله را گفتند و با بیانش ظرفیت بالای هنرمندانی همچون رضا صفایی‌پور را از بین بردند.
پژمان بازغی، رئیس انجمن بازیگران سینما، نیز پس از تسلیت گفت: گلایه من از جوان‌ترهاست که فراموش کردند اگر امروز کار می‌کنند این سینما روی دوش چه کسانی بوده که به اینجا رسیده است. او افزود: متاسفانه شرایط انجمن اجازه نداد ما خدمت ایشان برسیم، ولی نیاز است که در بخش صنفی کنار یکدیگر باشیم تا تشکل‌هایی به وجود آید برای رسیدن به پیشکسوتان و پیگیری امور دیگر. ما امروز بیش از آنکه یک هنرمند را از دست داده باشیم یک انسان را از دست دادیم. در ادامه ابوالفضل پورعرب بیان کرد: از این بابت متاسفم که خیلی از کسانی را که باید اینجا حضور می‌داشتند نمی‌بینم. ایرادی ندارد، شاید نتوانستند. او گفت: آقای طوفان واقعا آقای طوفان بود و ما در زمان کار با هم کیف می‌کردیم. او از یک چیز رنج می‌برد و آن احوال نپرسیدن بود که الان می‌بینم حق داشت. خوب است به هم احترام بگذاریم تا شاید در روابط اجتماعی موفق باشیم.
علی دهکردی، مدیرعامل خانه سینما، نیز در این مراسم گفت: رضا عاشق سینما بود و شاید عاشق‌ترین به سینما بود. بازیگری شاید یکی از حسرت‌برانگیزترین حرفه‌های دنیا باشد که آتش به بیرون می‌اندازد ولی از درون بازیگر را می‌سوزاند. بیماری پارکینسون عشق واقعی رضا را از او گرفت و این برای او که همیشه قهرمان بود خیلی سخت‌تر بود. هنگامه صفایی‌پور، فرزند این بازیگر، در آخر مراسم دل‌نوشته‌ای برای پدرش خواند و یادآور شد که در سال‌های گذشته پدرش حاضر به بازی در هر نقشی نشده بود. او افزود: پدرم می‌گفت برای ارتزاق نباید هنر را فروخت و به همین دلیل حاضر نبود در هر نقشی بازی کند. اگرچه گزیده‌کاری تصمیم خودش بود اما در این چند سال دیدم که چیزی در پدرم فروریخت.
