انتقاد علی ژکان از بیکاری سینماگران قدیمی
اگر یک آمار سردستی بگیرید، می‌بینید که ۸۰درصد کارگردانان مطرح و باسابقه ما به طور میانگین، پنج سال است که فیلمی نساخته‌اند؛ آن هم کارگردانانی که در کارنامه‌شان آثار سینمایی مطرحی وجود دارد و عموما مورد توجه جشنواره‌های داخلی و خارجی قرار گرفته‌اند. حال چه باید کرد؟ کسانی که کار و حرفه‌شان سینماست و از این راه نان درمی‌آورند، چه باید بکنند؟ شما اطلاع دارید که برخی از این فیلم‌سازان به عنوان راننده در تاکسی‌های اینترنتی مشغول به کار شده‌اند. فیلم‌سازی که ۴۰ سال زحمت کشیده و تجارب بسیاری اندوخته است، حیف نیست که ناچار شود به شغل دیگری روی بیاورد؟ چرا نباید شرایط به گونه‌ای فراهم شود که چنین فیلم‌سازی بتواند در فضایی که تخصص و تجربه مرتبط به آن را دارد کار کند؟
او در گفت‌وگو با تسنیم افزود: مرتب آمار داده می‌شود که فیلمی در اکران، بیش از ۲۵۰میلیارد تومان فروخته است اما باید بدانیم این فروش مربوط به بدنه سینما نیست. یک فیلم به دلیل ماهیت تجاری و گیشه‌پسند خود توانسته است به چنین فروشی دست یابد و اشکالی هم ندارد. اتفاقا خوب است که چنین فیلم‌هایی ساخته شوند. اما نباید فروش این‌گونه فیلم‌ها را سر دست گرفت و از قبل آن نتیجه‌گیری کنیم که وضعیت سینمای ایران خیلی خوب است.
