میلاد کیایی از خدمات استاد فقید گفت
برخی دانشجویان موسیقی اسم وزیری را نشنیدهاند
آنها از موسیقی مناطق محلی گیلان الهام گرفتند و نقش عمیقی در موسیقی کلاسیک ایران داشتند. استاد صبا، روح‌الله خالقی که موسیقی گلها مدیون آثار موسیقی ایشان است و آثاری که بنان خواننده خوش‌آوا و اسطوره‌ای خواند همه از ساخته‌های شاگردان کلنل وزیری هستند. خوشحالم که از این مرد بزرگ یاد می‌شود. مقبره وزیری که در طول سالیان حالت فرسودگی پیدا کرده بود، بازسازی شد و تحولی در آنجا ایجاد شد. در مورد کلنل وزیری نمی‌شود در چند کلمه حرف زد؛ باید در مورد ایشان کتاب‌ها نوشته شود و سمینارها برگزار شود. متاسفانه باید خبری به شما بدهم؛ متاسفانه دانشجویان سال سه و چهار اغلب می‌گویند اسم کلنل وزیری را نشنیدهاند و شناخت چندانی از این مرد بزرگ ندارند و آنها مقصر نیستند. یکی دلیلش این است که رادیو فرهنگ که می‌خواهد فرهنگ‌پروری کند و آهنگی که پخش می‌کند، می‌گوید این آهنگ که شنیدید با صدای فلان خواننده بود، اما نمی‌گوید پدید آورنده این اثر چه کسی بود یا آهنگساز چه کسی بود؛ این باعث می‌شود مردم شناختی از این استاد نداشته باشند. در این چهل و اندی سال کمتر دیدم رادیو و تلویزیون نامی از کلنل وزیری ببرند، آنها فقط از چند آهنگسازی که به لطف انقلاب شناخته‌اند نام می‌برند؛ یا از آثار روح‌الله خالقی، شاگرد کلنل وزیری به‌ندرت نام می‌برند، همین باعث می‌شود جوانان شناخت کمتری از ایشان پیدا کنند.»
آوانگاری یا نت‌نویسی
کیایی همچنین درباره خدمات استاد وزیری توضیح می‌دهد: «قبل از استاد وزیری بزرگانی بودند که خدمات فرهنگی به موسیقی کردند اما وزیری نقطه‌عطفی در این رهگذر بودند. عده‌ای از نظامیان که در ارتش خدمت می‌کردند نت را از غرب می‌آورند ولی وزیری نقطه‌عطفی در آوانگاری موسیقی ایرانی بود. قبل از آن نوازندگان با نت آشنایی نداشتند و شفاهی و حسی کار می‌نوشتند و در واقع کلنل وزیری با هنرستانی که تاسیس کرد، نت نویسی و آوانگاری را اشاعه داد و شاگردانی را تربیت کرد که سرآمد موسیقی ایران هستند. استاد صبا شاگرد کلنل وزیری شاگردان زیادی تربیت کرد؛ وقتی با استاد تجویدی صحبت می‌کردیم، می‌گفت: افتخار من شاگرد استاد صبا بودن است یا همایون خرم، حبیب‌الله بدیعی و فرامرز پایور هر کدام اسطوره بودند ولی سر نخ همه اینها استاد وزیری بود که استاد صبا را در تاریخ ایران تحویل جامعه موسیقی می‌دهد. تا قبل از کلنل وزیری موسیقی ملی شفاهی و سینه به سینه انتقال پیدا می‌کرد ولی کلنل وزیری آوانگاری و نت نویسی را اشاعه دادند و از آن به بعد نوازندگی متکی به بداهه نوازی و شفاهی و سینه به سینه نبود و جنبه علمی پیدا کرد. ردیف‌های موسیقی ایران را صبا برای سازهای مختلف مکتوب کرد و سرنخ همه اینها به کلنل وزیری می‌رسد که موسیقی ما را مدون کردند؛ تا قبل از ایشان مرسوم نبود، از صد موسیقی‌دان ایران یکی این شکلی بود، سرنخ تمام تکنیک و این فن آوانگاری خود کلنل وزیری هستند.»
