بازگشت به کره ماه پس از آشپزی

فاطمه گودرزی متولد ۱۳۴۲ در رشته اقتصاد تحصیل کرده و دوره دو ساله تئاتر را در اداره تئاتر گذراند و از سال ۱۳۶۷ وارد دنیای بازیگری شد. وی درباره خصوصیات خود می‌گوید: «من در عین حال که آدم صبوری هستم ولی بسیار عجول هم هستم و دوست دارم زود به نتیجه برسم. بسیار فعال هستم. مردم به من می‌گویند از نقش‌های شما آرامش می‌گیریم اما خودم انسان خیلی آرامی نیستم، نه اینکه نباشم اما خیلی هم آرام نیستم. اصلا نمی‌توانم بیکار باشم. رفت و آمدهای خانوادگی چندانی ندارم چون فرصت زیادی ندارم.» شاید همین روحیه ناآرام باعث شد نخستین نقش جدی‌اش را در سریال «گالش‌های مادر بزرگ» آن هم زمانی که تنها دو ماه تا متولد شدن فرزند دومش مانده بود، بازی کند.

گودرزی دو سال بعد از حضور در این مجموعه، با بازی در فیلم «به‌خاطر همه چیز» به کارگردانی رجب محمدین وارد دنیای سینما شد و بعد از آن در فیلم‌های زیادی بازی کرد که از آن جمله می‌توان  به مهاجران، خانه خلوت، جنگ نفتکش‌ها، می‌خواهم زنده بمانم، آرزوی بزرگ، غزال، تلفن، همسر دلخواه من، فوتبالیست‌ها، ازدواج صورتی، ازدواج به سبک ایرانی، دست‌های خالی، پایان راه و شب حورا اشاره کرد. 

معمولا جوایز سینمایی نقش مهمی در معروف شدن و موفقیت‌های آینده هنرپیشگان ایفا می‌کند اما گویا همیشه این‌طور نیست. گودرزی در چهاردهمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم غزال به‌عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن انتخاب شد اما خود از تبعات این جایزه چندان راضی نبود. وی در مصاحبه‌ای گفته است: «متاسفانه در کشور ما اگر بازیگری خوب کار کند، به خصوص اگر جایزه هم بگیرد سعی می‌کنند رویش را کم کنند برای همین خیلی جاها اگر بخواهند دعوت به کار کنند اطرافیان اجازه نمی‌دهند و می‌گویند الان دستمزدش خیلی بالا رفته و اصلا نمی‌توان به سمتش رفت و به شیوه‌های مختلف نمی‌گذارند. یکی از دلایل کم‌کاری‌ام بعد از گرفتن سیمرغ جشنواره فجر همین بود. الان هم نگاه می‌کنند که کدام بازیگر فالوور بیشتری دارد و او را انتخاب می‌کنند. متاسفانه نگاه غلطی در فیلم سازی و منشأ آن تهیه‌کننده است که اجازه چنین انتخاب‌هایی را می‌دهد. برخی فیلم‌سازان هم چون دوست دارند کارشان بیشتر دیده شود، این انتخاب‌ها را دوست دارند.»

گودرزی بازیگری است که چالش را دوست دارد برای همین سعی می‌کند در نقش‌های متفاوتی ظاهر شود. خود دراین‌باره می‌گوید: «هر چه نقش‌ها متفاوت‌تر، بهتر؛ حتی آنهایی که متفاوت نباشد سعی می‌کنم متفاوتش کنم مثلا تله فیلمی بود که با ایده‌هایی که مطرح کردم به یک سریال چهار قسمتی تغییر کرد. نام کار به «خاطر مونا» بود و پیشنهاد دادم که به زبان آذری حرف بزنم البته لهجه آذری، بسیار سخت است و وقت زیادی هم می‌گیرد. ما هم معمولا وقتی دعوت به‌کار می‌شویم هفته بعد کلید می‌زنیم و به همین دلیل فرصت زیادی نیست چون این ماجرا واقعی بود و می‌دانستم مادر این خانواده آذری زبان بوده، گفتم با این کارم، اثر را بیشتر به واقعیت نزدیک کنم. خیلی جالب است که آذری صحبت کردن من بازخورد خوبی داشت. اینها نکاتی است که اگر فیلم‌ساز با بازیگر همکاری کند ممکن است اتفاق متفاوت و تاثیرگذاری بیفتد. در واقع اعتماد کارگردان به بازیگر بسیار مهم است و از طرفی بازیگر هم بتواند خلاقیتش را به‌کار بگیرد. من تلاشم را کردم تا این تفاوت را نشان بدهم.»

بازی در نقش‌های مختلف گاه موجب می‌شود ذهنیت متفاوتی با شخصیت اصلی بازیگر برای مردم ایجاد شود که در برخی مواقع باعث بروز ماجراهای بامزه می‌شود. پویان گنجی پسر فاطمه گودرزی که خود امروز بازیگر است از دوران کودکی‌اش این‌گونه یاد می‌کند: اگر مامان در سریال یا فیلمی بازی می‌کرد که خیلی مورد توجه قرار می‌گرفت، همه بچه‌های مدرسه و دوستانم سراغ من می‌آمدند و سوال‌پیچم می‌کردند. جالب اینکه بعضی از سوال‌ها خیلی خنده‌دار بودند؛ مثلا در دوره دبستان مامان در فیلم «می‌خواهم زنده بمانم» بازی کرده بود و فیلم هم به‌اصطلاح خیلی گرفته بود و مامان به یک بازیگر مطرح تبدیل شده بود. خوب یادم هست یکی از دوستانم از من پرسید «مامانت برای شما آشپزی هم می‌کنه؟» منم جواب دادم بله بعد دوباره با تعجب پرسید «یعنی با شما زندگی می‌کنه؟!» من هم جواب دادم «نه میاد آشپزی می‌کنه بعد میره کره ماه.»