فرصت‌های از دست رفته

دنیای‌اقتصاد : «به نظرم محبوب بودن مهم است؛ مثلا اگر شما همین امشب در تلویزیون دیده شوید طبیعی است که ۷۰ میلیون نفر شما را می‌بینند و مشهور می‌شوید. اما خیلی از بازیگران جوان امروز فکر می‌کنند اگر دیر سر صحنه بیایند یا فیلم‌نامه را نخوانند هنرمند شناخته می‌شوند؛ درحالی‌که این طور نیست. هر کاری یک آدابی دارد، بازیگر باید به حرفه و نیز مخاطبان خود احترام بگذارد. به قول آقای علی نصیریان زمانی که کار خود را در سینما شروع کردیم، به هیچ عنوان به تجلیل و چنین روزهایی فکر نمی‌کردیم، فقط عشق داشتیم.

 اصلا به اینکه چقدر دستمزد قرار است بگیریم فکر نمی‌کردیم؛ اما حالا همه به این نکته فکر می‌کنند و دغدغه‌شان این است که چقدر فلان مجموعه برایشان شهرت می‌آورد و متاسفانه کمتر کسی به محبوبیت فکر می‌کند. به شهرت رسیدن کاری ندارد خیلی‌ها مشهور هستند؛ اما آیا محبوب و ماندگار خواهند بود! نسل ما ولع آموختن و بیشتر دانستن داشت و اصلا شهرت برایشان مهم نبود. آن قدر شوق کارم را داشتم که در رادیو خیلی زود نقش یک را به من دادند. به هرحال برعکس نسل امروز که خیلی برای به‌دست آوردن همه چیز عجله دارد، این طور نبودیم ضمن اینکه بازیگران جوان امروز خیلی شم اقتصادی دارند؛ برای همین هم بیشتر آنها شغل دیگری در کنار این حرفه دارند که البته این خوب است؛ اما نسل ما بیش از هر چیز دیگری آموختن برایش مهم بود.»

اینها حرف‌های ثریا قاسمی بازیگر کهنه‌کار سینما و تلویزیون ایران در گفت‌وگو با رسانه‌هاست. وی یکی از بازیگران کهنه‌کار ایران است که مردم با کارهایش خاطرات فراوانی دارند. فردا جمعه درحالی ۸۰ ساله خواهد شد که تاکنون بیش از ۲۹ فیلم سینمایی و ۱۱ مجموعه تلویزیونی بازی کرده است. او سال ۱۳۷۹ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۷۹ را به‌خاطر بازی در فیلم «مارال» دریافت کرد و همچنین سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن در جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۹۵ برای بازی در فیلم «ویلایی‌ها» را هم به‌دست آورد. البته بازی‌اش در جشنواره خارجی هم دیده شد و در جشنواره کانزاس‌سیتی جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را به‌خاطر بازی در فیلم مارال از آن خود کرد. او در سال‌های پس از انقلاب اغلب نقش مادر را بازی کرده است. در این باره گفته است:

درست در دوران جوانی و شکوفایی که می‌توانستم خیلی از نقش‌هایی را که همه به آن افتخار می‌کنند و نقش‌های اول فیلم‌ها را بازی کنم، فرصت‌ها را از کف دادم و به دامن مادر و مادربزرگ افتادم؛ به‌خاطر اینکه در شیوه انتخاب فیلم‌نامه نیز مشکل داشتیم. در آن چند سال تنها چیزی که به آن پرداختند، به‌دلیل پرهیز از خیلی از اتفاق‌ها، اعتیاد بود که نخستین فیلمش هم «خانه ابری» با هوشنگ توکلی بود. پس از اعتیاد، موضوع طلاق بیشترین سهم را در فیلم‌نامه‌ها داشت. تا سریال «در پناه تو» که نخستین اثری بود که در تلویزیون راجع به جوان‌ها و ارتباط آنها و عاشق شدنشان حرف می‌زد. خیلی وقفه بدی برای من به‌عنوان یک بازیگر سینما و تلویزیون افتاد.

ثریا قاسمی فردا ۸۰ ساله می‌شود اما هنوز با جدیت کار می‌کند و می‌گوید: هنوز هم تمرین‌های خود را که در ارتباط با بازیگری است انجام می‌دهم و اعتقاد دارم. تا زمانی که در توانم هست باید خود را برای ایفای هر نقشی آماده نگه دارم. می‌دانم که تا این لحظه تلاش خود را انجام داده‌ام و مانند هر بازیگر دیگری علاقه‌مند به بازی در نقش‌های سخت هستم تا بتوانم از کاری که انجام می‌دهم و نقشی که خلق می‌کنم لذت ببرم و مخاطب را با خود همراه کنم. هنوز هم علاقه‌مند به بازی در آثار مختلف هستم و تا زمانی که سرپا هستم و توانمند تمرین‌های مربوط به بازیگری را انجام خواهم داد.