سوگ در باران

دنیای‌اقتصاد : عصر روز پنج‌شنبه، تصویر همه خیابان‌های منتهی به بیمارستان جم در نقشه ترافیکی تهران،‌ سرخ سرخ بود. از هر سو سیل سوگواران شجریان به سمت خیابان جم می‌آمد و در گوشه‌گوشه‌ خیابان‌ها صدای جان‌افزای استاد بود که سرمای پاییزی هوا را می‌شکست و اشک می‌نشاند بر چشم و گونه‌های دوستدارانش. مردم عکس‌هایی از شجریان را در دست داشتند و برخی نیز تصاویر او را در صفحه روشن گوشی‌های تلفن همراه‌شان بالا گرفته بودند. مردم آرام آرام «مرغ سحر» را همخوانی می‌کردند و نوای این تصنیف معروف، دهان به دهان و خانه به خانه و کوچه به کوچه در تهران بارانی می‌پیچید. لاجرم در خلال دیدن همه این عکس‌ها که از پنج‌شنبه شب بارانی تهران در خیابان جم می‌بینید، زمزمه‌ای از ترانه‌ها و تصانیف استاد شجریان موج می‌زند. گویی هر جا نام و یادی از شجریان هست، اگر گوش تیز کنی، زمزمه‌ها را می‌شنوی: «این قفس چون دلم تنگ و تار است/ شعله فکن در قفس/‌ای آه آتشین/ دست طبیعت گل عمر مرا مچین». / عکس‌ها: امیر پورمند/صبا طاهریان

 چشم‌های بهت‌زده و نگران مردم از پشت صورت‌هایی که با ماسک پوشیده شده بود، واضح‌ترین تصویر پنج‌شنبه شب بود.

 خانمی با چشم گریان، تصویر لبخند استاد شجریان را با نور شمع روشن کرده است.

 همایون به درخواست مردم به خیابان آمد و در میان اعتراض‌ها، خبر خاکسپاری استاد در مشهد را تایید کرد.

 دوستداران شجریان به ورودی بیمارستان جم نگاه می‌کردند تا شاید خبری از احتمال خاکسپاری در تهران را بشنوند.

 در یک گوشه از خیابان جم، مردم به یادبود استاد شجریان شمع روشن کرده بودند.

 خانواده شجریان پس از نماز با او وداع می‌کنند.

 پیکر شجریان پس از اقامه نماز به فرودگاه مهرآباد منتقل شد تا راهی خاک طوس شود.

 داوود گنجه‌ای، حسین علیزاده و داریوش پیرنیاکان در مراسم وداع با شجریان در بهشت زهرا.

 سیدمحمود دعایی روبه‌روی پیکر شجریان به نماز ایستاده است. در پشت سر او همایون و رایان شجریان، ‌پسران استاد و جمعی از هنرمندان، مسوولان و... دیده می‌شوند.