کابلی ادامه داد: بنده شاهد هستم هنرمندانی در این اوضاع دشوار اقتصادی تنها با ارتباطات و مدیریت‌های سلیقه‌ای و باندبازی، بودجه‌های هنگفت فرهنگی و هنری را چگونه تصاحب می‌کنند، درحالی‌که هنرمندان شایسته بسیاری هستند که به‌دلیل بی‌ارتباطی، از این امکانات مالی کشور بی‌بهره می‌مانند. بنده هیچ‌گاه مخالف نقاشیخط و فعالیت‌های گرایشی متفاوت در عرصه هنر نیستم و اتفاقا این عرصه باعث شده است خوشنویسی ما رونق بیشتری به خود بگیرد و ما خوشحالیم در روزگاری که هنر خوشنویسی در رکود بود، نقاشیخط زبان برون‌مرزی پیدا کرد اما فراموش نکنیم قبل از این دوره، سنگ‌بنای پیدایش اعتبار خوشنویسی ایرانی با رنج به‌دست آمده و بسیاری کسان در بسترسازی این فرآیند نقش داشته‌اند که نباید نادیده گرفته شوند. این هنرمند پیشکسوت گفت:  هنر خوشنویسی ما در هر موزه‌ای که کوچک‌ترین نشانی از تمدن و فرهنگ ایران دارد، حضور دارد. کابلی با گلایه از مسوولان هنری کشور گفت: من گمان می‌کنم امروزه هر موفقیتی در حوزه هنر کوشش و تلاش شخصی هنرمندان است، اما اگر انتظار داریم حرکت‌های بلند و جهانی داشته باشیم بدون حمایت مسوولان نمی‌توان به صورت کلان راهبردی برای هنر متصور شد.