پایان ۹ سال اغمای احمد عزیزی

احمد عزیزی که ۹ سال پیش در چنین روزهایی به کما رفته بود دیروز یکشنبه ۱۶ اسفندماه از دنیا رفت. این شاعر از ۱۵ اسفندماه سال ۱۳۸۶ و در پی کاهش سطح هوشیاری ناشی از تشنج، بیماری قلبی و کلیوی در حالت اغما و در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه بستری بود و در نهایت پس از سال‌ها مبارزه با بیماری در سن ۵۸ سالگی درگذشت. احمد عزیزی متولد ۴ دی‌ماه ۱۳۳۷ در سرپل ذهاب کرمانشاه بود و با آغاز جنگ به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و به همکاری با روزنامه «جمهوری اسلامی» پرداخت. او سرودن شعر را از سال‌های جوانی آغاز کرد و یکی از مهم‌ترین شاعران کلاسیک‌سرای ایران بود که آثارش در سال‌های پس از انقلاب مورد توجه قرار گرفت و شیوه خاص این شاعر در سرودن مثنوی باعث شد تا این قالب جان دوباره‌ای بگیرد. وی آثار شعر و نثر ادبی متعددی به یادگار گذاشت و شاعری با سبک منحصربه‌فرد بود که نگاه متفاوتش در کتاب «کفش‌های مکاشفه» به بار نشسته بود. همچنین از این شاعر نثرهایی با عنوان شطحیات به یادگار مانده است که در سال‌های دور با اقبال جامعه ادبی روبه‌رو شده بود. «کفش‌های مکاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رویا»، «ناودان الماس»، «ترانه‌های ایلیایی»، «غزالستان»، «قوس غزل»، «ملکوت تکلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» و «رویای رویت» از آثار به‌جامانده از احمد عزیزی هستند.