حرف‌های جنجالی داریوش ارجمنددر برنامه «هفت»

داریوش ارجمند شامگاه جمعه با حضور در برنامه «هفت» حرف‌های قابل‌تاملی از سال‌های حضورش در سینما زد. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برنامه «هفت» جمعه شب بیست و سوم مهرماه در حالی روی آنتن رفت که همچون هفته گذشته سینمای حماسی و معناگرا موضوع موردبحث برنامه بود. داریوش ارجمند مهمان بخش ابتدایی برنامه بود که در بخشی از سخنانش صحبت‌های تند و تیزی درباره سریال «مختارنامه» و شخصیت مختار ثقفی بیان کرد. او در ادامه خود را از طرفداران «هفت» خواند و گفت: ««هفت» از معدود برنامه‌هایی است که تا این موقع شب بیدار می‌مانم تا آن را ببینم و بسیار دوست دارم نظریات مسعود فراستی، منتقد برنامه را بشنوم.»ادامه صحبت‌های ارجمند بیش از آنکه مربوط به موضوع مورد بحث برنامه یعنی سینمای حماسی باشد، به بیان خاطرات این بازیگر سینما و تلویزیون اختصاص یافت. بازیگر نقش مالک اشتر در سریال «امام علی (ع)» درباره سال‌های جوانی‌اش گفت: «من چهار سال در مشهد شاگرد دکتر شریعتی بودم و به همراه همسرم شاگرد اول کلاس‌های این استاد بودیم. مادرم و دکتر شریعتی از نخستین کسانی بودند که به‌طور حرفه‌ای من را به بازیگری ترغیب کردند.»

ارجمند در ادامه افزود: «با وجودی که من تعصب بسیاری به تئاتر داشتم، اما جذابیت‌های حوزه سینما من را به سوی خود کشاند. اولین فیلم خود را با خرید یک دوربین ۸ میلیمتری با وام، به نام «هیس» ساختم و جریان سینمای آزاد مشهد را راه انداختیم. فریدون جیرانی آنجا بود و دستیار من در کارگردانی بود. سینمای آزاد، پدر سینمای امروز است.» ارجمند درباره علاقه‌اش به حوزه شعر و موسیقی مشهد تصریح کرد: «من در حوزه شعر و موسیقی مشهد نیز شناخت و روابطی داشتم. آقای شفیعی کدکنی از نوابغ شعری ماست و بی‌نظیر است. آقای شجریان نیز از دوستان ما بود.»او افزود: «مرکزیت تهران همه استعدادها را بلعید. من وقتی تهران آمدم، اداره ارشاد تهران سالن برای تمرین تئاتر ما نداشت اما ما در مشهد سالن بزرگی برای این کار داشتیم. امروز با وجود ۵ میلیون جمعیتی که دارد متاسفانه هنوز به‌طور جدی وارد حوزه تولید فیلم سینمایی نشده است. عجیب است که شهرهای مذهبی همیشه در هنر پیشرو بوده‌اند، مثلا بااستعدادترین افراد را در قم می‌دیدید.»

بازیگر فیلم سینمایی «آدم برفی» در «هفت» گفت: «اولین کلاس بازیگری که در تهران برگزار شد، کلاس من بود اما همان ابتدای دوره با شاگردانم طی می‌کنم که بنده کسی را به جایی معرفی نمی‌کنم. برعکسش نیز نبوده، یعنی کسی را از بازی در جایی ممنوع کنم، ابدا. هرکسی به هر جایی بخواهد برسد باید خود تلاش کند.»او در ادامه به نقش‌آفرینی‌اش در فیلم «اعتراض» مسعود کیمیایی اشاره کرد و گفت: «من آدم توکلی هستم. اصلا برایم مهم نیست. تمام این سینما جمع شدند تا من بازی نکنم. من معتقد بودم بر سر هر خوان بنشستم رزاق داده است. معتقدم سینما مثل سایه است. اگر به دنبالش بروی، از تو فرار می‌کند، اما اگر راه خودت را بروی، دنبالت می‌آیند اما کسانی که خواستند من را حذف کنند، امروز کجا هستند؟ بیایند با هم به میان مردم برویم، ببینم چه کسی در قلب مردم جای دارد.

من افتخارم این است که نوکر مردمم و به بیان حضرت علی(ع) از روی شانه خود مردم را نگاه نمی‌کنم. به نظرم تا زمانی که سینمای این کشور آنقدر کوچک است، این تنگ‌نظری‌ها وجود دارد.»او درباره سرنوشت فیلم «پیرمرد و دریا» تقوایی گفت: «دیگر شرایط ساخت این فیلم برای او سخت شد. او «ناخدا خورشید» را زمانی ساخت که بعد از آن سختگیری‌ها، فنر فشرده‌ای شده بود و می‌خواست اثبات کند که می‌تواند بسازد. تقوایی در سینمای ایران یک استثنا است. او باید ادیب، حقوقدان و... می‌شد. پسرم در مدرسه سینمایی لندن در انگلیس درس می‌خواند. او می‌گفت سر کلاس‌های ما یک ساعت راجع به «ناخدا خورشید»، ناصر تقوایی و بازی من در این فیلم حرف زدند.»