پایههای بسیاری از صنایع بزرگ کشور، زیر فشار ناترازی آب و انرژی لرزان شده است. این گزاره حالا دیگر صرفا یک توصیف کلی از وضعیت صنعت ایران نیست؛ نشانه یک روند ساختاری است که طی سالها شکل گرفته و امروز در آستانه تغییرات پرهزینه آن قرار گرفتهایم. بررسی وضعیت صنایع انرژیبر نشان میدهد ظرفیتهای…
آیا آلایندگی واحدهای تولیدی هند، باعث اختلال در رشد صنایع فلزی خواهد شد؟
در اواخر ماه اوت، چند هزار کشاورز در روستای کوهادیا در ایالت چاتیسگر هند گرد هم آمدند. دلیل این تجمع، انتشار خبری درباره برنامه ساخت یک کارخانه سنگآهن و فولاد در این منطقه بود. مردم از چیزی در حدود دو دوجین روستا و چند جامعه محلی در این نشست عمومی حاضر شدند تا اعتراض خود را به ساخت این مجتمع ۶۰…
اخبار
صنعت و معدن روزنامه شماره ۶۳۶۶
چهارشنبه، ۲۹ مرداد ۱۴۰۴
در یک نشست تخصصی در پانزدهمین رویداد جامع معدن و صنایع معدنی بررسی شد
پانزدهمین رویداد جامع معدن و صنایع معدنی ایران به همت گروه رسانهای «دنیای اقتصاد» برگزار شد. دومین روز این رویداد با میزگرد تخصصی «چشمانداز توسعه صنعت فولاد و سنگ آهن: فرصتها، چالشها و راهکارها» با حضور کارشناسان حوزه معدن آغاز شد. پیش از آغاز این میزگرد، کیوان جعفری طهرانی و حسین محلوجی در سخنرانیهایی به بررسی چالشهای موجود بخش معدن و ارائه راهکارها پرداختند. همچنین، بهرام سبحانی، اردشیر سعدمحمدی، مهرداد اکبریان، فرید دهقانی و مهناز توتونچیان در این میزگرد تخصصی حضور یافتند. «ناترازی انرژی»، «تحریمهای بینالمللی»، «مشکلات سیاستگذاری در ایران» و «جایگاه ایران در تجارت جهانی» از موضوعات مطرحشده در این میزگرد بود.
صاحبنظران و فعالان اقتصادی در رویداد جامع معدن و صنایع معدنی نکته کلیدی در حل بحرانهای موجود را تشریح کردند
پانزدهمین رویداد جامع معدن و صنایع معدنی ایران، در روز دوم برگزاری، با میزگردهای تخصصی ادامه پیدا کرد. در این نشستها، صاحبنظران اقتصادی، مدیران برجسته بخش صنعت و معدن و متخصصان این حوزه، شرایط اقتصادی کشور را تحلیل کردند. بر اساس نظرات کارشناسان، «ناترازی انرژی»، «مشکلات در تامین مالی» و «محدودیت در دسترسی به بازارهای جهانی»، هر کدام بحرانهایی هستند که به تنهایی میتوانند صنعت یک کشور را از پا درآورند. حل ابربحران ناشی از انباشت مشکلات متعدد، نیازمند تصمیمات فوری سیاستگذاران کشور است. مدیران باسابقه صنعتی معتقدند که تصمیمسازان کشور باید بین «تداوم فضای تعلیق» و «اتخاذ تصمیمات سخت» یک گزینه را انتخاب کنند. در این بین، «زمان»، مولفه بسیار مهمی محسوب میشود. بیش از یک دهه تحریم و ناترازی انرژی، رمقی برای بنگاههای فعال در کشور باقی نگذاشته است و هر روز تاخیر در «تصمیمگیری» به معنای پایان یافتن تولید در یک بنگاه صنعتی و بیکاری کارگران فعال در این واحدها خواهد بود.