دنیای اقتصاد-فاطمه صالحی:
آزادسازی تجاری همواره یکی از راهبردهای مهم پیشنهادی برای رشد و توسعه اقتصادی کشورهای جهانسوم بوده است. اما آیا واقعا این استراتژی همیشه نتایج مثبتی در پی خواهد داشت؟ تحقیقات حکایت از آن دارد که پاسخ این سوال به شرایط و ساختارهای داخلی حاکم بر اقتصاد کشورهای در حال توسعه بستگی تام دارد. مطالعات نشان میدهد در بعضی کشورها، این امر نهتنها به مزایای تصورشده منتهی نمیشود، بلکه میتواند کارآیی تخصیص منابع را کاهش داده و در نتیجه، به جای افزایش رفاه موجب کاهش آن شود. بررسی موردی چین حاکی از آن است که در غیاب اصلاحات همزمان در نظامهای سیاستی و قانونی داخلی، آزادسازی تجاری نهتنها ممکن است مزایای چندانی برای اقتصاد کشورهای در حال توسعه نداشته باشد، بلکه میتواند به تشدید هرچه بیشتر ناکارآمدیها و اختلالات داخلی نیز دامن بزند. راهحل اساسی این مشکل، هماهنگ کردن سیاستهای آزادسازی تجاری با یک بسته جامع اصلاحات اقتصادی داخلی است.
دنیایاقتصاد:
علی شعله، مشاور بینالمللی اکتشافات معدنی، در سخنرانی کلیدی خود در «دومین رویداد جامع معدن و صنایع معدنی» با اشاره به اینکه مسائل زیستمحیطی چالش آینده جهان خواهد بود، گفت: دوره بازگشت بلایای طبیعی بهطور فزایندهای کوتاهتر شده و شدت آنها بیشتر خواهد شد و کشورها در جهت کم کردن آثار مخرب تغییرات اقلیمی با کاهش تولید گازهای گلخانهای، سیاستهای جدیدی (carbon tax) تدوین کردهاند و نیاز به استفاده از نفت تا سال ۲۰۵۰، یکسوم مقدار مصرف فعلی خواهد شد. به بیان این کارشناس، سیاستهای گذار انرژی به منابع بسیار زیادی از عناصری مانند مس، کبالت، نیکل، منگنز، لیتیوم و عناصر نادر خاکی نیاز خواهد داشت، به صورتی که میزان تقاضای بعضی از این عناصر تا هفتبرابر مقدار کنونی خواهد رسید.