احسان شادی

سنگاپور کشوری بی‌سر و صدا در جنوب‌شرقی آسیا است. این کشور دومین کشور آزاد از نظر اقتصادی است.

براساس گزارش موسسه تحقیقاتی فریزر کشورهایی مثل سنگاپور که در یک‌چهارم بالای جدول آزادی اقتصادی قرار دارند بالای ۲۶هزار دلار درآمد سرانه دارند.بنابراین درآمد سرانه سنگاپوری‌ها حتی از رقم یاد شده نیز احتمالا بالاتر است.ونزوئلا هم کشوری پرهیاهو و جنجالی در آمریکای لاتین یکی از صادرکنندگان بزرگ نفت است. براساس گزارش موسسه فریزر، ونزوئلا جزو ۱۰ کشور با کمترین درجه آزادی اقتصادی قرار دارد.متوسط درآمد سرانه کشورهایی که در رده‌های پایین از نظر آزادی اقتصادی قرار دارند کمتر از ۳۳۰۰دلار است.

به این ترتیب درآمد سرانه هر سنگاپوری به طور متوسط ۸ برابر درآمد هر ونزوئلایی است. راز کامیابی سنگاپور و ناکامی ونزوئلا در رسیدن به رفاه مادی و درآمد سرانه بالا جز این نیست که در سنگاپور تجارت و صنعت آزاد و سیاستمداران در قید و بند دموکراسی گرفتارند و در ونزوئلا سیاستمداران آزادند و تجارت و صنعت گرفتار مقررات و اراده‌های سیاسی است.

جامعه‌ها، سرزمین‌ها و کشورها اگر می‌خواهند به رفاه مادی برسند که حتما می‌خواهند، اگر می‌‌خواهند صنعت مدرن، کارآمد و بالنده داشته باشند که می‌خواهند، اگر می‌خواهند نرخ بیکاری کمتری داشته باشند که می‌خواهند کدام راه را باید انتخاب کنند؟ راه سنگاپور یا راه ونزوئلا؟ فردناب، نگاه کارشناسانه و دلسوزانه هرگز راه ونزوئلا را توصیه نمی‌کند. وقتی اقتصاد کشوری آزاد نیست و دادوستد آن در قید و بند اراده سیاستمدارن قرار می‌گیرد، احتمال اینکه به سمت صلح و سازش برود کاهش می‌یابد. ونزوئلا اینگونه است و نباید راه رفته این کشور را انتخاب کرد. اگر می‌‌خواهیم شریک تجاری داشته باشیم نیز آیا بهتر نیست این شریک سنگاپور باشد؟