محمدصادق جنان‌صفت - بعضی از پدران و مادران وقتی فرزند دومشان متولد می‌شود سر از پا نمی‌شناسند و همه نیرو، امکانات و توانایی‌ خود را برای ترو خشک کردن او گذاشته و فرزند اول خویش را فراموش می‌کنند. بسیار دیده شده است فرزند اول با این استدلال که تو دیگر بزرگ شده‌‌ای توسط پدر و مادر کنار گذاشته می‌شود و نوعی احساس تبعیض در وجود او شکل می‌گیرد. غفلت از تربیت فرزند اول و رها کردن او به دست امواج زندگی او را به یاس و ناامیدی می‌کشاند و شادابی و طراوت را از او سلب می‌کند. نهاد دولت در جامعه‌هایی مثل ایران به این دلیل که سرچشمه‌ درآمدها و ثروت را در چنگ دارد نقش همان‌پدر و مادر را دارد.

نهاد دولت به دلایل گوناگون ، منابع در اختیار بانک‌های دولتی را که سپرده‌های مردم است با صلاحدید خود بین بخش‌های مختلف اقتصادی تقسیم کرده است و دولت جدید در این عرصه گوی سبقت از دولت‌های قبلی ربوده است. با ارائه طرحی تحت عنوان بنگاه‌های زودبازده منابع بانک‌های دولتی با دستور به سمت این بنگاه‌ها سرازیر شدند و هر روز نیز خبر و گلایه از سوی استانداران، نمایندگان مجلس قانونگذاری، روسای سازمان‌های دولتی و ... منتشر می‌شود که بانک‌ها در مسیر دادن اعتبارات به طرح‌های زود‌بازده اخلال می‌‌کنند و...

عضو هیات مدیره بانک ملی تصریح کرده است هجوم طرح‌های زود بازده بسیار بالا است... نباید از طرح‌های بزرگ غافل بود. باید پذیرفت با غفلت از آنها طرح‌های زود بازده به نتیجه نخواهد رسید... فقط اشتغال با اهمیت‌تر از ایجاد اشتغال است...

دولت فعلی در حال حاضر نقش همان پدر و مادری را ایفا می‌‌کند که فرزندی به دنیا آورده‌اند و بدون توجه به نیازهای فرزند اول او را به میان گرداب رها کرده و آنچه دارند را به فرزند نورسیده می‌‌دهند. بخش‌خصوصی فعلی که در ربع قرن گذشته توانسته است صدها هزار شغل پایدار ایجاد کند با هدف جلب محبت فرزند تازه از راه رسیده که شاید حتی نیاز نداشته باشد ، نادیده گرفته می‌شود و شرایط برای فرزند اول سخت و دشوارتر می‌شود. این رفتار می‌تواند ‌آسیب‌ساز باشد و دود آن به چشم جامعه برود.