گروه صنعت و معدن - افزایش تعرفه واردات شکر به ۲۰درصد، آن طور که مسعود میرکاظمی، وزیر بازرگانی گفته است به بهانه حمایت از تولیدکنندگان داخلی صورت می‌گیرد. با این حال، همان‌‌طور که تولیدکنندگان شکر بارها اعلام کرده‌اند در شرایط فعلی افزایش تعرفه واردات نمی‌تواند چاره‌گشای مشکلات تولیدکنندگان باشد. حتی پیش از این حسین ابویی مهریزی، مدیرکل صنایع غیرفلزی وزارت صنایع و معادن هم اخطار داده بود که «افزایش تعرفه شکر با توجیه حمایت از صنعت در‌حال‌حاضر نمی‌تواند دردی را درمان کند.» افزایش تعرفه شکر در شرایط کنونی از آن رو نمی‌تواند برای صنعت کارساز باشد که بنابر آمار رسمی از سال ۱۳۸۵ تاکنون نزدیک به ۲میلیون و ۵۰۰هزار تن شکر به طور رسمی وارد کشور شده که اگر واردات غیررسمی را هم به آن بیافزاییم این میزان به بیش از ۳میلیون تن می‌رسد. اکنون با افزایش تعرفه واردات برای واردکنندگانی که در این مدت شکر را با تعرفه‌های پایین‌تر وارد کشور کرده‌اند، این فرصت مهیا می‌شود که از آنجایی که شکر را با هزینه کمتری نسبت به کسانی که از این به بعد می‌خواهند شکر وارد کنند، وارد کرده‌اند، بتوانند سود بیشتری را نصیب خود کنند.

بنابراین بار دیگر تصمیمی به نام حمایت از تولیدکنندگان گرفته می‌شود که در حقیقت به کام تجار و واردکنندگان است. واقعا چه دست‌هایی پشت‌پرده واردات بزرگ شکر است که می‌تواند با وجود مخالفت تولیدکنندگان و صنعت، ابتدا تعرفه واردات را به بهانه تنظیم بازار تقریبا حذف کند و پس از ورود ۳میلیون تن شکر به کشور باز هم با وجود مخالفت‌های گسترده تعرفه را تا ۲۰درصد افزایش دهد؟ آیا نباید جلوی چنین گلوگاه‌های رانتی که دودش چشم صنعت ایران را می‌آزارد، گرفته شود؟