محمدصادق جنان‌صفت

محمود احمدی‌نژاد، رییس جمهور ایران در گزارش خود به افکار عمومی درباره دلایل رشد تورم مسائل متعددی را مطرح کرد که هنوز در کانون توجه است. وی در بخشی از سخنان خود تاکید کرد دولت برای مهار تورم ناگزیر است از اهرم واردات استفاده کند و برای توضیح بیشتر مثالی از واردات شکر زد.

تحلیل وی از بازار شکر در داخل و موضوع تولید و واردات همان نکاتی بود که پیش از این توسط مقام‌های وزارت بازرگانی ارائه شده بود و تولیدکنندگان نیز بارها این داوری مقام‌های وزارت بازرگانی را نقد و تکذیب کرده بودند.

به طور مثال رییس جمهور نیز همزمان با برخی داوری‌های مسوولان وزارت بازرگانی گفت که کارخانه‌های شکر اقدام به واردات کرده و آن را با قیمت بالاتر به دولت فروخته‌اند.

این ادعایی است که بارها توسط تولیدکنندگان شکر تکذیب شده است و آمارهای ارائه شده از سوی گمرک نیز وارد کنندگان عمده شکر در سال ۱۳۸۵ را معرفی کرده است.

علاوه بر این رییس جمهور اعتراف کرد با وجود واردات ۳میلیون تنی شکر قیمت خرده فروشی آن ۳ برابر قیمت واردات بوده است.

آیا ارائه یک تحلیل غلط از روزگار سیاسی ایران توسط مقام‌های دولتی که منجر به کاهش تعرفه شد و تولید داخلی شکر را به بن‌بست رسانده می‌تواند توجیه شود؟ در صورتی که تحلیل غلط بوده است آیا نباید آن را جبران کرد؟