احسان شادی

دادوستد کالا و خدمات میان دو کشور همسایه رفتاری طبیعی است که از دیرباز تا امروز وجود داشته و دارد. در این دادوستد‌ها البته برخی ملاحظات سیاسی نیز ممکن است گنجانده شود تا دوستی‌ها افزایش و دشمنی‌ها کاسته شود. ایران همسایه‌های متعددی دارد و چندسالی است که در مسیر کمک به همسایه‌ها طرح‌های خاصی را نیز با هزینه‌های مشترک انجام می‌دهد. یکی از طرح‌هایی که میان ایران و ترکمنستان انجام شده ساخت سد دوستی است. یکی از مسوولان بلندمرتبه بخش آب کشور در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر خبر داده است که ایران ۱۷۰میلیون دلار بابت ساخت سد دوستی با ترکمنستان از این کشور طلب دارد. در صورتی که هر دلار را معادل ۹۰۰تومان محاسبه کنیم طلب ایران از ترکمنستان رقمی معادل ۱۵۳میلیارد تومان خواهد شد. این وضعیت در حالی است که وزارت نیرو بابت اجرای کارها به شرکت‌های داخلی نزدیک به ۸۰۰میلیارد تومان بدهکار بود که گویا در پرداخت آن هنوز کامیابی حاصل نشده است. این نوشته نمی‌خواهد بابت اینکه ایران برای گسترش دامنه دوستی خود با سایر کشورها به آنها کمک می‌کند نکوهشی انجام دهد، اما از طرف دیگر ناتوانی وزارت نیرو در پرداخت بدهی خویش به شرکت‌های ایرانی نیز قابل قبول نیست. اگر ایران آنقدر ثروتمند بود که به هر کشور دوست کمک می‌کرد و از این جهت آسیبی به جامعه وارد نمی‌شد، اتفاق نامانوسی نبود، اما در حالی که دولت بدهی دارد چرا بابت طلب خویش در زمان مناسب اقدام نمی‌کند.