بیشترین سفرها، قراردادها و جنجال‌های تبلیغاتی در مورد حضور کالاهای ایرانی در بازارهای جهانی مربوط به «خودرو» است. کمترین نصیب از این مذاکرات، توافقنامه‌ها و حرکت‌های تبلیغاتی نیز بی‌شک از آن نساجی است. در داخل نیز درست همین رابطه برقرار است. کمتر روزی است که از مدل‌های جدید خودرو و افزایش تولیدات و توسعه و گسترش امکانات توسعه‌ای و... صنایع خودروسازی خبری منعکس نشود و بالعکس کمتر روزی است که از بحران‌های کارگری نساجی، ورشکستگی و تعطیلی کارخانه‌های پارچه‌بافی و... فضای رسانه‌ای پرنباشد. با این حساب صنعت خودرو، صنعت اول کشور است یا شاگرد اول و صنعت نساجی، صنعت آخر، شاگرد ته کلاسی. اما آیا حقیقت نیز چنین است شاید وضعیت فوق در طول یکماه در فضای رسانه‌ای و ذهنیت اجتماع جاخوش کند، اما در پایان هر ماه یا در شروع ماه جدید، زمانی که آمار صادرات صنعتی کشور به نحو غریبانه‌ای در گوشه و کنار مطبوعات جا می‌گیرد، حقیقت بر خلاف به ظاهر واقعیت عینی در ذهن فعالان صنعت کشور شکل می‌گیرد. به همین‌ آمار صادرات پنج ماه کشور که در روزهای اخیر توسط روابط‌عمومی وزارت صنایع و معادن منتشر شده است، توجه کنید: طی پنج ماه منتهی به آخر مردادماه، صادرات خودروسازان با ۳/۱۴درصد رشد نسبت به مدت مشابه سال قبل به ۶/۱۱۳میلیون‌دلار رسیده است. در حالی که رقم صادرات پنج‌ماه نساجی و پوشاک با ۳/۲۸درصد رشد به ۱۰۴میلیون دلار بالغ شده است. ضمن اینکه این آمار نشان‌دهنده رشد و برابری صنعت نساجی نسبت به صنعت خودروسازی است، عدد درآمد حاصل از این دو صنعت نیز در فاصله بسیار اندک ۹میلیون دلاری از یک دیگر قرار دارند. به عبارتی میلیاردها دلار و هزاران میلیارد ریال و حجم انبوه تبلیغات و رفت و آمدهای مقامات سیاسی و صنعتی کشور در طی یکی دو دهه اخیر و شعار صادرات خودرو به چهار قاره و... در عمل فاصله ۹میلیون دلاری را نسبت به صنعت دیگر که محروم از تمامی این حمایت‌های مادی و معنوی بوده و تولیدکننده و صادرکننده آن با چنگ و دندان و یا شم و درایت و ایستادگی و تلاش خود به کسب و کار خود رونق داده‌اند، رقم زده است. این مطالب به هیچ وجه به معنای کوچک شمردن یک صنعت آن هم صنعت پراهمیت «خودروسازی» و رشته‌های ذیل آن نظیر قطعه‌سازی نیست، بلکه مقصود آن است که چشمی باز شود که اگر درصدی بسیار کوچک از این حمایت‌ها در طول سالیان از صنعت نساجی و پوشاک کشور فراهم می‌شد، ضمن آنکه اکنون لباس مردم خود را که اهمیت آن کمتر از امنیت تولید غذای مردم نیست در داخل تامین می‌کردیم حتی می‌‌توانستیم شاید در حد و اندازه صنایعی همچون پتروشیمی که صادرات ۴/۱میلیارد دلاری پنج ماه آن ۳۰درصد صادرات کشور را به خود اختصاص داده است ظاهر شویم.

نامه اخیر ۱۷۰ نماینده مجلس به رییس‌جمهور برای حل مشکلات صنایع نساجی و راهکارهای مطرح در آن می‌تواند آغازی بر این حرکت باشد.

امیر حقیقت