بر اساس این گزارش، از سال ۱۳۹۵ تاکنون با اجرای پروژه‌های ارتقای توان عملی واحدهای گازی یک، ۱۵۶۵ مگاوات به توان تولید نیروگاه‌های حرارتی افزوده شده است. همچنین در این مدت با اجرای طرح‌های رفع محدودیت‌های تولید در واحدهای قدیمی بخار ۴۶۴ مگاوات به توان نیروگاه‌های موجود افزوده شده است. این در شرایطی است که بر اساس مصوبه هیات تنظیم بازار برق، اگر نیروگاهی در زمینه اجرای خنک‌کاری هوای ورودی واحدهای گازی سرمایه‌گذاری کند، درآمد آمادگی آن در بازار برق با یک ضریب افزایشی پرداخت خواهد شد تا حداکثر ظرف پنج سال بازگشت سرمایه‌ اجرای پروژه صورت گیرد.  در این باره مدیرکل دفتر فنی تولید شرکت برق حرارتی گفت: نیروگاه‌های حرارتی در کشور یا دارای توربین‌های بخار یا دارای توربین‌های گازی یا سیکل‌ترکیبی (توربین گازی و بخاری) هستند؛ دو پارامتر ارتفاع از سطح دریا و دمای محیط، در میزان توان خروجی توربین‌های گازی بسیار موثر است؛ به‌طوری که هرچه ارتفاع از سطح دریا بیشتر شود و دمای محیط افزایش یابد شاهد کاهش توان خروجی توربین خواهیم بود. به گفته اسماعیل نمازی، ظرفیت نامی یک توربین به معنای این است که این توربین در شرایط ایزو (یعنی در سطح دریا) و در دمای ۱۵ درجه سانتی‌گراد چه مقدار تولید برق دارد و حدودا هر ۱۰ درجه که دمای محیط نسبت به دمای ایزو افزایش می‌یابد، ۶/ ۵ تا ۷ درصد توان خروجی توربین را کاهش می‌دهد. وی اظهار کرد: نمی‌توان در پارامتر ارتفاع از سطح دریا که محل واقع شدن نیروگاه است تغییری ایجاد کرد، اما می‌توان با خنک‌سازی هوای ورودی به توربین و کاهش اثر دمای بالای محیط، توان خروجی آن را بهبود داد. بدین منظور در چند سال اخیر با خنک‌‌کاری هوای ورودی و تغییر زاویه پره راهنمای هوای ورودی به کمپرسور توانسته‌ایم بخشی از توان از دست رفته نیروگاه‌های گازی را در تابستان جبران کنیم.