ناصر ترکش‌دوز، مدیرعامل شرکت مهندسی مشاور مهاب‌قدس در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» گفت: رودخانه‌های کارون، دز، کرخه، سیروان و... به دلیل تولید برق، تولید آب ُشرب، تامین آب کشاورزی و منافع دیگر، برای ما «فرصت» تلقی می‌شوند؛ اما از این جهت که به هنگام سیل‌های بسیار بزرگ، چندین برابر حجم مخزن سد کرج به‌یک‌باره آب وارد این رودخانه‌ها می‌شود، به‌راستی‌که یک تهدید جدی به شمار می‌آیند. به همین دلیل، وجود سدها برای تنظیم و همچنین کنترل و جلوگیری از اثرات ویرانگر و تخریبی سیلاب‌ها لازم است. وی با بیان اینکه حل معضل سیلاب‌ها با کمک آبخیزداری ساده‌اندیشی است، افزود: به این‌گونه افراد باید توضیح داده شود که آبخیزداری، تنها به مقدار ناچیزی برای ایجاد تاخیر در جریان سیلابی تاثیر داشته و نقش موثر و چشمگیری در کنترل این‌گونه سیلاب‌های ویرانگر ندارد. ترکش‌دوز تصریح کرد: وضعیت اقلیمی خاص ایران که همواره بر اساس آن،‌ باران‌های شدید و ناگهانی به همراه ذوب شدن برف‌ها در بسیاری از نقاط کشور، سیل‌های سنگین و مخرب را به دنبال دارد را نمی‌توان با آبخیزداری مدیریت کرد. مدیرعامل شرکت مهندسی مشاور مهاب قدس با بیان اینکه شرایط رودخانه‌های مناطق مختلف جغرافیایی ایران باهم متفاوت است، گفت: برای نمونه، آبدهی متوسط اکثر رودخانه‌های شمال کشور و سیلاب‌های این رودخانه در دوره‌های بازگشت مختلف، تفاوت خیلی زیادی ندارد؛ اما در رودخانه‌های جنوب، غرب و گاهی شرق کشور، وضعیت بسیار متفاوت است. برای مثال، در رود دز متوسط آبدهی رودخانه ۲۶۰ مترمکعب بر ثانیه (معادل حدود ۵/ ۸ میلیارد مترمکعب در سال) است؛ اما در دوره بازگشت ۲۵ ساله، این رقم به ۶۷۰۰ مترمکعب بر ثانیه (حدود ۲۲ میلیارد مترمکعب در سال) می‌رسد.