دنیای اقتصاد: مدیریت سبز معادن، مفهومی آشنا در جهان و ناآشنا در ایران است. هنوز هم معادن در کشور با روش‌های سنتی بهره‌برداری می‌شوند و این مساله روی محیط‌زیست تاثیرات زیادی می‌گذارد. فریال مستوفی، رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری اتاق ایران در گفت‌وگو با سایت خبری اتاق تهران وضعیت مدیریت سبز معادن را تحلیل کرد. مستوفی معتقد است:در حال حاضراستخراج مواد معدنی بهای سنگینی را به دنبال دارد و سرمایه‌گذاران بخش معدن با مشکلات اقتصادی مختلفی روبه‌رو هستند.

باوجود همه این مشکلات، طبیعی است بخش‌خصوصی تمام تمرکز خود را به بازگشت سرمایه خود گذاشته است و نگرانی سرمایه‌گذار بخش خصوصی و صرفه‌جویی در هزینه‌ها رمقی را برای رعایت استانداردها و قوانین معدنکاری با مدیریت سبز معادن که بسیار هزینه بر بوده باقی نگذاشته است. براساس صحبت‌های وی، دولت باید در این زمینه حمایت کند و با دادن تسهیلات و یارانه و ایجاد انگیزه برای فعالیت‌های معدنی به معدنکاران و تامین زیرساخت‌های لازم از جمله در حوزه پژوهش و نوسازی ماشین آلات و دستگاه‌هایی که در عملیات حفاری استفاده می‌شوند، کمک شایانی در این خصوص داشته باشد. مستوفی افزود: صنعت و معدن نقش کلیدی در جهت‌دهی پایدار یا ناپایدار به توسعه و حفظ محیط‌زیست دارد و تعامل میان دو مجموعه صنعت و معدن و محیط‌زیست منجر به موفقیت بیشتر صنعت و معدن و حفاظت بهتر محیط‌زیست کشور می‌شود. توسعه یافتن معادن علاوه بر آثار اقتصادی مثبت می‌تواند در صورت جدی نگرفتن مدیریت سبز، مشکلات محیط‌زیستی را تشدید کند. وی ادامه داد: معادن ایران از این منظر توسعه یافته نیست و از روش‌های جدید و معمول در دنیا استفاده نمی‌کند و توجهی نسبت به جنبه‌های زیست محیطی ندارد. مدیریت سبز هنوز در کشورمان جدی گرفته نشده و عدم توسعه‌یافتگی معادن و استفاده از روش‌های سنتی باعث بالا رفتن هزینه تولید و افزایش ضایعات شده و اثرات تخریبی بر محیط‌زیست برجا می‌گذارد.

وی همچنین با ابراز تاسف از اینکه هنوز فرآیند اکتشاف و استخراج در اکثر معادن ایران به روش‌های سنتی انجام می‌شود، اظهار کرد: این مساله باعث می‌شود که بخش عمده‌ای از مواد معدنی استخراج شده به‌صورت ضایعات و بخش خیلی کمی به محصول تبدیل شود و باعث می‌شود که منابع معادن هدر رود، همچنین به‌دلیل استفاده از ماشین‌آلات قدیمی در فرآیند اکتشاف و استخراج ضایعات قابل توجهی در معادن تولید می‌شود. استخراج از معدن یک فعالیت موقت است، زیرا تنها چند سال می‌توان از یک معدن بهره‌برداری کرد، اما اینکه بعد از بسته شدن معدن چه اتفاقی می‌افتد و چه تاثیری بر اجتماع محلی و محیط‌زیست برجا می‌گذارد، دارای اهمیت ویژه‌ای است. در کشورهای پیشرفته و صنعتی بعد از اتمام فعالیت‌های معدنی، معدن را به حالت اولیه یا بهتر از روز نخست باز می‌گردانند، ولی در ایران هیچ اقدامی برای بازسازی معدن انجام نمی‌دهند و این موضوع آسیب‌های خیلی جدی به محیط‌زیست وارد می‌سازد، بنابراین هنوز فاصله خیلی زیادی با جهان در این زمینه داریم. وی در ادامه توضیح داد: در سراسر دنیا استخراج و فرآوری مواد معدنی نقش مهمی در مشکلات زیست محیطی از قبیل کاهش سطح جنگل‌ها، فرسایش خاک و آلودگی آب و هوا دارد. اثرات زیست محیطی اکتشاف و استخراج در معدنکاری ناشی از آلودگی صوتی، مربوط به عملیات حفاری و اکتشاف و ماشین‌آلات استخراجی و آلودگی هوا ناشی از عملیات انفجار، بارگیری، حمل و تخلیه و آلودگی خاک بر اثر باطله‌های معدن که ممکن است در صورت سمی بودن خاک منطقه را آلوده کند، که در این زمینه آموزش و افزایش آگاهی زیست‌محیطی و انتقال اطلاعات به افراد، سازمان‌ها و شرکت‌های معدنی به دلیل تماس کارکنان و کارگران معادن با مواد آلوده‌کننده محیط‌زیست و ارتباط تنگاتنگ حفظ محیط‌زیست و کاهش آلودگی‌های زیست محیطی با سلامت انسان، حائز اهمیت است. وی افزود: استفاده از مواد منفجره و به‌کارگیری مواد شیمیایی و ایجاد آلودگی‌های صوتی در عملیات اکتشافی، قطع درختان و از بین بردن پوشش گیاهی در مناطق جنگلی طبیعتا آسیب‌های جدی به محیط‌زیست منطقه محدوده معادن وارد می‌کند. وی تاکید کرد که برای ارتقای روش معدنکاری از سنتی به سیستماتیک و به‌کارگیری فناوری‌های روز دنیا قطعا لازم است تا زیرساخت‌ها و رعایت و اجرای قوانین و استانداردهای جدید مانند کشورهای معدنی پیشرفته جهان برای معدنکاران تعریف شود و سازمان‌های محیط‌زیست و منابع طبیعی بر فعالیت معدنکاران نظارت کامل داشته باشند.