نشانه‌ها حاکی از آن است که قرار است روسیه سهم عمده ای از نیاز وارداتی سال جاری گندم را تامین کند. درحالی که قیمت گندم در بازار جهانی معادل ۲۳۰ دلار برای هر تن است، دولت روسیه با تصویب تعرفه ۷۰ دلاری برای هر تن گندم، قیمت صادراتی خود را به ۳۰۵ دلار افزایش داده است. درصورتی که دوسوم نیاز گندم ما از طریق روسیه تامین شود، حدود ۴۰۰ میلیون دلار از ذخایر ارزی کشورمان بیشتر کاسته خواهد شد؛ اما تمامی ماجرای این نامعادله تنها در بخش واردات گندم نیست. از طرفی دیگر رئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی ایران خبر داد که فدراسیون روسیه طی نامه‌ای به رئیس گمرک داغستان تاکید کرده است واردات فلفل دلمه ای از ایران به دلیل آنچه نقض مکرر استانداردهای بهداشتی عنوان شده است، انجام نشود. وی تصریح کرد: روسیه فلفل وارداتی از ایران را با ادعای نداشتن گواهینامه باقی مانده سموم کشاورزی، برگشت داده است. سالانه حدود ۷۰۰ هزار تن محصولات کشاورزی به روسیه صادر می شود که عمده آن را فلفل دلمه ای و بعضی محصولات جالیزی که در گلخانه ها تولید می‌شود، تشکیل می دهد. بسیاری از گلخانه داران که اکثرا به سیستم بانکی هم مقروض اند در این شرایط سخت اقتصادی در تلاش تولید برای صادرات به روسیه هستند.  اما تصمیم ناگهانی دولت روسیه نشان داد که این کشور در بخش واردات هم می تواند در این بازار انحصاری موجب آسیب‌های جدی بر تولیدکنندگان ما بشود. اگر در زیر فشار تحریم های جهانی نبودیم، چه بسا با این رفتار انحصارطلبانه مقابله جدی می‌کردیم. تردیدی نیست که واردات این حجم سنگین گندم می‌تواند مخاطراتی برای تولیدات داخلی کشورمان در بر داشته باشد. در این رابطه کنترل بیماری های بذرزاد از جمله «سپتوریوز» و انواع سویه های ویروسی و نیز ضرورت ارزیابی های کیفی از گندم وارداتی مانند درصد پروتئین و به ویژه گلوتن، بازده آرد و... از جمله نکاتی است که در بازار خرید غیرانحصاری از شاخص های در اختیار خریدار و واردکننده است. از آن سو چرا یک واردکننده عمده مانند روسیه باید بتواند با یک دستور کلی و مبهم تعداد قابل‌توجهی  از تولیدکنندگان ما را  با محدودیت مواجه کند؟

 

اخبار مرتبط