افترایی بزرگ تحت عنوان انحصارطلبی
یک انحصارطلب می‌تواند قیمت و مقدارتولید را تغییر دهد. گاهی این واژه در معنایی گسترده‌تر، به هرنوع تخطی از حدود اخلاقی و قانونی گفته می‌شود که می‌تواند حریم آزادی دیگران را مختل کند و امتیازاتی فراتر از حد لازم یا شایستگی به فرد یا گروهی خاص اعطا کند. از نظر آموزه‌هاى قرآنى انحصارطلبى می‌تواند به دو گونه شکل بگیرد: اینکه خود را بر دیگران برگزیند و از اطلاعات و دانش و مقامى که در اختیار دارد براى افزایش قدرت و ثروت خود بهره گیرد و از اطلاعاتى که به حکم مسوولیت در اختیار دارد براى حذف رقیبان یا سبقت در معاملات و قراردادها استفاده کند. یا این اطلاعات و دانش را در اختیار خویشاوندان و دوستان خود قرار دهد یا آنان را در معاملات دولتى و ملى بر دیگران مقدم بداند. انواع و اقسام انحصارطلبى شامل انحصار اخلاقى (اینکه انسان‌ها با توسل به صفاتى نظیر حسادت، تنگ‌دلى و ضیق صدر نه تنها کمکى به دیگران جهت کسب فضیلت نمی‌کنند، بلکه حتى مانع از دستیابى آنها به فضیلت می‌شوند)، انحصار اقتصادى (اینکه هیچ مراعاتى نسبت به حقوق مالى دیگران نداشته باشیم و به‌سادگى مال دیگران را براى خود حلال بشماریم) و انحصار اجتماعى (اینکه مناصب اجتماعى تنها براى ما ساخته شده و دیگران هیچ شایستگى براى دارابودن این مسوولیت‌ها ندارند) است.
فرآیند انحصارطلبى در نظام دارویى کشور
افزایش روزافزون تعداد دانشکده‌هاى داروسازى و سیر صعودى فارغ‌التحصیلان این رشته در کنار نگاه صرف اقتصادى به جذب دانشجو در نظام آموزشى کشور بدون هماهنگى با سایر بخش‌هاى حوزه دارویى عملا بحرانى فراگیر در اشتغال‌زایی فارغ التحصیلان داروسازى کشور ایجاد کرده است. جذب حدود ٩٠درصد از داروسازان در حوزه داروخانه و سکوت معنادار صنایع داروسازى کشور نسبت به ایفاى نقشى موثر در به‌کارگیرى داروسازان جوان عملا تمامى نگاه جامعه را به‌سوى داروخانه‌ها روانه کرده و این تنها حوزه داروخانه است که باید پاسخگوى تمام کوتاهى‌ها در امر اشتغال‌زایى داروسازان باشد. به‌نظر مى‌رسد فرآیند انحصارطلبى از نقطه صفر تا صد نظام داروسازى کشور را فراگرفته است. در حوزه تولید یک انحصارطلب مى‌تواند قیمت و مقدار تولید را تغییر دهد. در حوزه توزیع یک انحصارطلب می‌تواند از توزیع یک کالا به سبب شرایط متغیر قیمتى خوددارى کند. و در حوزه مدیریتى یک انحصارطلب مى‌تواند امتیازاتى فراتر از حد لازم یا شایستگى به خود، فرد یا گروهى خاص اعطا کند. در این بین موسس مستقل داروخانه‌اى که پس از طى مراحل سخت و گذر از فیلترینگ سازمان غذاودارو و گذران سال‌هاى جوانى در مناطق محروم تنها درخواستش حفظ امنیت شغلى و ثبات کسب و کار در حوزه داروخانه‌دارى است آیا انحصارطلب است؟
فرآیند انحصارطلبى در نگاه جامعه
به‌نظر می‌رسد مالکان قدرت و سرمایه با مدت‌ها برنامه‌ریزى مدون، جامع و حساب‌شده و بررسى میدانى در سطوح مختلف کسب و کارهاى رایج در ایران و با علم بر اینکه دارو کالایى است استراتژیک و ارزشمند، آنجا که می‌بینند فروش و ارائه خدمات دارویى مقوله‌اى است قائم به ذات و مختص داروسازان کشور، با راه‌اندازى سناریوى سیاه واژه انحصارطلبى در بین جمعیت جوان داروساز و با تبلیغ گسترده در سطح جامعه و بهره‌گیرى از امکانات گسترده رسانه‌ها، به‌راحتی این تنها اهرم نظارتی در حوزه سلامت را از دستان داروساز خارج کرده و در اختیار مجموعه‌هایی بزرگ با پشتوانه دولتی قرار داده‌اند. پازل‌ها یک به یک در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و سکوتی تاسف‌بار در جامعه داروسازی کشور سایه انداخته، گویی همه تنها باید نظاره‌گری خاموش در عرصه قدرت‌طلبی سرمایه‌داران باشیم و کسب‌و‌کارهای کوچک و مستقل خود را به یکباره در معرض ویرانی قرار دهیم و دم برنیاوریم. در سناریوی مذکور، صاحبان سرمایه و مالکان فروشگاه‌های اینترنتی بزرگ در نقش ایده‌پردازان اصلی، جمعیت جوان داروسازی کشور در نقش ابزار تحقق این هدف با سلاح رفع انحصارطلبی و بعضی همکاران داروساز شاغل در سازمان و انجمن و نظام پزشکی در نقش بازیگران خاموش، تنها نظاره‌گری بی‌تفاوت، نام خود را در این داستان غم‌انگیز ثبت کردند.
