مدیرعامل شرکت پروفیل فولادی اصفهان:
تولیدکنندگان به بازارهای جهانی نیاز دارند
به گزارش فلزات آنلاین در کشور ما میزان تولید بسیاری از محصولات ازجمله لوله و پروفیل فولادی مازاد بر مصرف داخلی بوده و دسترسی به بازارهای جهانی، برای تولیدکنندگان این حوزه تبدیل به یک دغدغه شده است. با این وجود، ضعف در زیرساخت‌های صادراتی و نبود ارتباطات دوجانبه مطلوب میان ایران و کشورهای هدف باعث شده است تا تولیدکنندگان طی دو سه سال اخیر، بازارهای صادراتی خود را از دست بدهند و ادامه این وضعیت، توقف فعالیت برخی از این تولیدکنندگان را محتمل می‌کند. در این راستا با قاسمعلی جباری، مدیرعامل شرکت پروفیل فولادی اصفهان و رئیس سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل ایران به گفت‌وگو نشسته‌ایم که شرح آن در ادامه می‌آید:
شرکت پروفیل فولادی اصفهان برای تولید سازه‌های گلخانه‌ای از چه مواد اولیه‌ای استفاده می‌کند؟
امروزه بسیاری از مصرف‌کنندگان به‌نوعی به دنبال ارزان‌تر خریدن کالاهای مصرفی خود هستند؛ ازاین‌رو، شرکت پروفیل فولادی اصفهان از ورق‌های گالوانیزه به‌عنوان ماده اولیه استفاده و آنها را فرم‌دهی می‌کند. در همین حال، قسمت درز جوش آن را مجددا گالوانیزه پاششی می‌کنیم. البته می‌توانیم پروفیل ورق گرم را به‌صورت اسیدشویی شده خریداری و گالوانیزه گرم‌کنیم که البته در این روش هزینه کمی بیشتر است. با این حال هر دو شیوه در شرکت پروفیل فولادی اصفهان استفاده می‌شود. در صورتی که از ورق گالوانیزه استفاده کنیم، شرکت‌های متعددی در تولید این ورق‌ها فعالیت می‌کنند که شامل فولاد مبارکه، فولاد تاراز، ورق خودرو، امیرکبیر کاشان، هفت الماس و... می‌شوند، اما شرکت پروفیل فولادی اصفهان از ورق گالوانیزه شرکت‌های فولاد تاراز چهارمحال و بختیاری و فولاد مبارکه برای تولید سازه استفاده می‌کند.
بازار مصرف سازه‌های پیشرفته گلخانه‌ای چگونه است؟
فلزات آنلاین گزارش می دهد که، متاسفانه به دلیل گرانی مواد اولیه طی دو سه سال اخیر بسیاری از علاقه‌مندان و مصرف‌کنندگان سازه‌های باکیفیت از خرید این سازه‌ها عقب‌نشینی کرده‌اند. سابق بر این، قیمت هر مترمربع سازه گلخانه‌ای حدود ۲۰۰ هزار تومان بود، اما اکنون این میزان ۱۰ برابر شده و به حدود ۲ میلیون تومان به ازای هر مترمربع رسیده است. در این موضوع هیچ کاری از تولیدکننده و خریدار بر نمی‌آید. در حال حاضر میزان تولید سازه‌های باکیفیت گلخانه‌ای به حدود ۱۰درصد ظرفیت تولید می‌رسد و حتی ممکن است به دلیل گران‌تر شدن مجدد مواد اولیه همین مشتریان کنونی را با توجه به گرانی‌های اخیر از دست بدهیم. نکته قابل توجه این است که برخی از فعالان عرصه گلخانه معمولا از یکی دو سال قبل تصمیم به فعالیت در این حوزه می‌گیرند و هزینه سازه را با توجه به قیمت‌ها در آن زمان برآورد می‌کنند، اما هنگامی که قصد خرید دارند، با افزایش قیمت‌های نجومی مواجه می‌شوند و به احتمال زیاد یا از ورود به حوزه گلخانه کنار می‌کشند یا اینکه منتظر می‌مانند تا قیمت‌ها تثبیت شود.
چه راهکارهایی را برای توسعه مصرف سازه‌های پیشرفته کاهنده مصرف آب پیشنهاد می‌دهید؟
یک راه‌حل برای گسترش مصرف سازه‌های کیفی گلخانه‌ای این است که فرهنگ استفاده از آنها در جامعه ترویج یابد و از سوی نهادهای متولی موردحمایت بیشتری قرار گیرد. در صورت لزوم به مصرف‌کنندگان برای خرید سازه‌های باکیفیت تسهیلات بانکی ارزان‌قیمت با بهره پایین داده شود. در این صورت با رونق گرفتن سازه‌های گلخانه‌ای جدید، ضمن کاهش مصرف آب و افزایش بهره‌وری، می‌توان غذای کشور را به‌صورت مطمئن و پایدار تامین کرد.
آیا محصولات دیگری نیز در این زمینه تولید می‌کنید؟
شرکت پروفیل فولادی اصفهان علاوه بر تولید لوله و پروفیل گالوانیزه، تولید لوله و پروفیل فولادی، عرشه فولادی، پوشش‌های سقف، کناف و... را نیز تولید می‌کند. به‌طور کلی مجموعه پروفیل فولادی اصفهان حدودا ۲۰۰هزار تن ظرفیت تولید لوله و پروفیل فولادی دارد. با این حال، برخی از ظرفیت‌های موجود فعال نیستند، زیرا این واحدها برای صادرات ساخته شده بودند و محصول صادراتی تولید می‌کردند، اما سیاست‌گذاری‌های کلان کشور به نحوی پیش رفته‌اند که صادرات کاهش یافته و به‌تدریج واحد صادراتی تعطیل شده است. درصورتی که این واحد صادراتی مجددا فعال شود، قابلیت ایجاد اشتغال بسیار زیادی خواهد داشت، اما این اتفاق نیفتاده است.
در حال حاضر تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی با چه چالش‌هایی مواجه هستند؟
شرکت پروفیل فولادی اصفهان به‌طور سنتی بخشی از محصولات خود را صادر کرده است و به‌صورت کلی چالش غیرقابل تصوری در زمینه صادرات نداشته است. البته چالش عمومی این روزهای صادرات گریبان‌گیر شرکت ما نیز شده است. به‌طور مثال، ارتباطات بازرگانی کشور ما ازنظر قانون‌مندی با کشورهای دیگر ضعیف است و به همین دلیل صادرکنندگان از پشتیبانی لازم برخوردار نیستند. ضمن اینکه صادرکنندگان بانک عامل ندارند، بنابراین نمی‌توانند به خریدار اعتبار دهند. علاوه براین، در کشورهایی که صادرات انجام می‌دهیم نیاز به اعمال تعرفه‌های ترجیحی داریم که این امر صورت نگرفته است. اقدامات یادشده باید در سطح کلان اقتصادی انجام شوند که هیچ سازمانی به آن توجه ندارد. هنگامی که یک صادرکننده قصد دارد در بازارهای هدف حضور داشته باشد، صرفا حضور صادرکننده کفایت برقراری روابط اقتصادی را نمی‌کند. هنگامی‌که یک مشتری خارجی قصد خرید از صادرکننده کشور ما را دارد، این سوال پیش می‌آید که باید هزینه آن را به‌صورت قانونی چگونه پرداخت کند؟ چگونه خریدار می‌تواند برای صادرکننده اعتبار باز کند؟ متاسفانه هیچ سازوکاری از سوی دولت برای بازگرداندن ارز صادراتی دیده نمی‌شود و صادرکننده نیز با مشاهده وضعیت به‌تدریج دلسرد شد و دست از صادرات خواهد کشید. چگونه یک صادرکننده قانونا ارز حاصل از صادرات را از کشورهای عراق و افغانستان به‌عنوان دو کشور راهبردی در صادرات ایران به کشور بازگردانند؟ این مسائل در اختیار تولیدکننده و صادرکننده نیست. سیستم‌ها و سازوکارهایی که باید در مقابل تحریم‌ها لحاظ می‌شد، به‌صورت قانونی دیده نشده است و صادرکنندگان با استرس صادرات را انجام می‌دهند. قطعا اگر خریدار می‌توانست به صادرکننده ایرانی اعتبار داده و بانک عامل نیز هزینه را به‌موقع به صادرکننده دهد، صادرات راحت‌‌تر انجام می‌شد. در مقابل، ترکیه با برقراری روابط تجاری و بانکی، جای ایران را در بسیاری از کشورها گرفته است. چالش‌های یاد شده مسائل حمل‌ونقل را نیز اضافه کرد. مثلا، صادرکنندگان ایرانی اجازه حمل‌ونقل مستقیم به بسیاری از کشورهای پیرامونی را ندارند. برای صادرات به کشورهای عراق و افغانستان، بسیاری از کالاهای ایرانی باید در داخل مرز ایران تخلیه و پس از انتقال به آن‌سوی مرز، دوباره بارگیری شوند. گذشته از احتمال ایجاد ضایعات در چنین جابه‌جایی‌هایی، این اتفاق باعث تحمیل هزینه‌های گزافی به صادرکننده می‌شود و قیمت صادرات را افزایش می‌دهد. در این مواقع لازم است سیستم حمل‌ونقل یکپارچه‌ای برای صادرات ایران به کشورهای همسایه لحاظ شود که در حال حاضر وجود ندارد.
