هارلی دیویدسون طراح و سازنده انواع موتورسیکلت در میلواکی، ایالات متحده است. این شرکت از اوایل دهه ۱۹۵۰ به ساخت موتورسیکلت اشتغال داشته است و تعدادی از مدل‌های آن نزد دوستداران موتورسیکلت بسیار معروفند. ویلیام هارلی و برادران دیویدسون در ۱۹۰۳، اولین موتورسیکلت‌ هارلی دیویدسون را در میلواکی ساختند. مدل پیشرفته‌تر آن با دو سیلندر، که صدای زیاد آن نشان تجاری موتورسیکلت‌های هارلی ‌‌دیویدسون شد، در ۱۹۰۹ به بازار آمد. سرعت آن بیش از ۹۶ کیلومتر در ساعت بود و به سهولت از تپه‌ها بالا می‌رفت. زندگی بی‌قیدوبند دهه ۱۹۶۰، به ایجاد فرهنگی خاص برای موتورسواران انجامید که فعالیت‌های آن گرد محور موتورسیکلت‌های هارلی ‌دیویدسون می‌گشت. در ۱۹۶۹ شرکتی آمریکایی با نام شرکت امریکن‌مشین اند فاندری (AMF) هارلی دیویدسون را خرید. ابتدا فروش هارلی دیویدسون گسترش یافت، ولی بعد در نتیجه افت کیفیت و نیز رقابت شرکت‌های ژاپنی از میزان فروش آن کاسته شد.

به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از نیویورک‌تایمز، این شرکت در سال ۲۰۱۹ به‌طور کامل تحت تاثیر ویروس کرونا قرار گرفت، اما بازهم توانست ۲۱۸هزار دستگاه موتورسیکلت به ارزش ۴۲۴میلیون دلار صادر کند که این امر درآمد خالص این شرکت را به ۳۶/ ۵میلیارد دلار رسانید که بااین‌حال این رقم از روزهای خوش آن بسیار دور است. نتایج حاصل از سه ماه نخست سال ۲۰۲۱ برای این شرکت نشان می‌دهد هارلی دیویدسون ممکن است بتواند بحران مالی خود را پشت سر بگذارد، اما واقعیت این است که به‌اندازه کافی خریدار جدید وارد بازار نمی‌شود تا پیر شدن موتورسواران معروف هارلی دیویدسون را جبران کند.  هارلی اخیرا مدل جدید موتوربرقی نوآورانه خود را بانام لایو وایر معرفی کرده است، اما به نظر می‌رسد تا زمانی که این شرکت نتواند یک مدل موتور ارزان‌قیمت را تولید کند تا فروش هارلی را افزایش دهد، تولید موتورهای برقی گران‌قیمت، کمکی به افزایش درآمد این شرکت نخواهد کرد. زمانی که مدیرعامل اسبق هارلی دیویدسون استراتژی «جاده‌های بیشتر پیش روی هارلی دیویدسون» را مطرح کرد، این شرکت به‌طور علنی اعتراف کرد از سال ۲۰۱۸ به بعد با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده است. بخش کلیدی این طرح مشتریان سایر برندهای موتور را به خود جذب می‌کند که به معنای انحراف از سنت دیرین و سبک موتورهای هارلی دیویدسون خواهد بود. شاید جسورانه‌ترین پیشنهاد، تولید موتورسیکلت «ماجراجویی» با فناوری بالا و عملکرد عالی با نام Pan America بود که به موتور جدید Revolution Max مجهز است و از مدت‌ها قبل در دست‌ ساخت است، اما بازخورد همگان به این طرح آغشته به شک و بدبینی بود زیرا هارلی همیشه بسیار سنگین و گران بوده است، اما پروژه پان آمریکا یک سال به تاخیر افتاد و در طول آن لواتیچ تحت‌فشار هیات‌مدیره این شرکت و پس از پنج سال افت فروش استعفا داد. جایگزین وی یکی دیگر از اعضای هیات‌مدیره، جوچن زیتس شد که پیش‌ازاین مدیر اجرایی پوما بود. وقتی زیتز فرمان را در دست گرفت، استراتژی «جاده‌های بیشتر»  را با طرح «Hardwire» جایگزین کرد. او کارکنان سربار و کارمندان خود را کاهش داد، برخی از شرکت‌های تابعه خود در خارج از ایالات‌متحده را تعطیل کرد، تعداد فروشگاه‌های خود در داخل ایالات‌متحده را نیز کاهش داد و از موجودی انبارهای خود نیز کاست. علاوه بر این، او سرعت معرفی مدل‌های جدید را کندتر و یک بخش دوچرخه برقی را راه‌اندازی کرد. این طرح جنجالی مانند تعدیل نیرو به نظر می‌رسید و برخی از ناظران صنعت در فکر این بودند که آیا پان آمریکا حتی به مرحله عرضه به بازار خواهید رسید؟ اما رئیس جدید بسیار مصمم بود که این طرح به نتیجه خواهد رسید.