مدیرعامل شرکت ترابری بین‌المللی پرس اعلام کرد
سرمایه‌گذاری ۳۰ میلیون دلاری در بندر خشک آپرین
سابقه اقدامات شرکت در چه زمینه‌ای است؟
شرکت ترابری بین‌المللی پرس با ۵۹ سال سابقه فورواردری در زمینه حمل‌ونقل بین‌المللی فعالیت می‌کند. فورواردر معمار حمل بوده و از توان شرکت‌های بهره‌بردار در بخش‌های ریلی، زمینی، دریایی و هوایی استفاده می‌کند و باید امن‌ترین، صحیح‌ترین و به‌صرفه‌ترین راه‌حل را به صاحبان کالا پیشنهاد دهد. هلدینگ ما در تمامی نقاط دنیا دفاتر رسمی دارد. استفاده از این دفاتر باعث سهولت کار است و مانند سایر شرکت‌ها به‌ویژه در دوران تحریم‌ها دغدغه نداریم. به‌طوری‌که در آسیای میانه، روسیه، اروپا و چین بسیار فعال هستیم. این شرکت در بسیاری از مسیرهای حمل‌ونقل پیشرو بوده و ترانزیت ایران به افغانستان را پایه‌ریزی کرده است. همچنین برای نخستین بار حمل پنبه از ازبکستان به ایران توسط این شرکت طراحی و اجراشده است.
گروه ما در سال ۲۰۱۶ اولین قطار زنجیره‌ای را ظرف مدت ۱۴ روز با همکاری دفاتر ما در چین و ازبکستان، از چین به تهران حرکت داده است. همچنین این شرکت موفق به برنامه‌ریزی و اجرای حرکت هفتگی سه قطار به آلمان و دو قطار به انگلستان، از چین شده است.
برنامه سال شرکت ترابری بین‌المللی پرس (PTB) چیست و در سال جاری تاکنون چه میزان بار جابه‌جا شده است؟
با توجه به وضعیتی که برای تمامی دنیا در اثر وقوع اپیدمی کرونا اتفاق افتاد، بسیاری از برنامه‌ریزی‌های ما دچار مشکل شده است. تمرکز اصلی ما روی ترانزیت بوده و سالانه حدود ۳۰۰ هزار تن بار اوره و پتاس از ازبکستان به بندرعباس حمل می‌کردیم، ولی متاسفانه با توجه به بسته شدن مرزها به علت اپیدمی کرونا و همچنین به دلیل تحریم‌های تحمیلی، با گذشت شش ماه از سال با کمبود بار مواجه شده‌ایم.
تمرکز عمده شرکت‌های فعال در حوزه حمل‌ونقل بر موضوع واردات است و شرکت ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. در بخش واردات نسبت به سال گذشته حدود ۵۰ درصد کاهش بار از مبادی اروپا داشته‌ایم، ولی از چین حجم بار کاهش نیافته است. طی سال جاری (سال ۲۰۲۰) موفق به حمل حدود ۱۸ هزار تن بار به‌صورت دریایی، قریب بر ۶ هزار تن حمل جاده‌ای و ۱۹۰ تن هم به‌صورت هوایی شده‌ایم. در بخش صادرات هم نزدیک به ۱۰ هزار تن بار صادراتی داشته‌ایم که ۳۵۰ تن آن محمولات هوایی بوده است.
تناژ بار جابه‌جاشده توسط شرکت در سال گذشته چه میزان است؟
در زمینه واردات سال گذشته (سال ۲۰۱۹) حدود ۳۰ هزار تن بار حمل کرده‌ایم که از این میزان نزدیک ۱۷۰۰ تن به‌صورت هوایی بوده است. در زمینه صادرات در سال ۲۰۱۹ نزدیک ۱۷ هزار تن بار حمل کرده‌ایم که حدود ۳ هزار تن آن به‌صورت هوایی حمل شده است.
برنامه‌های توسعه‌ای مجموعه چیست؟
دو سال گذشته، مناقصه فاز اول احداث بندر خشک آپرین را به مساحت ۵۵ هکتار برنده شدیم. قرار است در آینده با راه‌اندازی بندر خشک آپرین تمامی بارها از طریق ریل از بندر شهید رجایی به بندر آپرین، ترانزیت شود و تمامی خدمات بندری و انبارداری در این بندر خشک تحت کلید گمرک انجام شود. عقیده داریم که آینده حمل‌ونقل از مجرای ریلی خواهد گذشت. به همین علت در ساخت بندر خشک آپرین سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. طبق قراردادی که با شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران داریم، باید در مدت‌زمان ۵/ ۲ تا ۳ سال فاز اول بندر خشک آپرین را احداث کنیم. حجم مبلغ سرمایه‌گذاری در این پروژه ۳۰ میلیون دلار پیش‌بینی‌شده که به ازای آن به مدت ۲۵ سال حق بهره‌برداری از آن را به‌صورت BOT خواهیم داشت. این سرمایه‌گذاری را با مشارکت شریک خارجی انجام می‌دهیم و این‌یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری‌های گروه TRANSINVEST سوئیس در تمام دنیا است. با مسوولان شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران در حال مذاکره هستیم تا پروژه را به دو فاز تقسیم کنیم؛ برای احداث این بندر خشک، کارهای ابتدایی انجام‌شده و منتظر تایید نهایی راه‌آهن برای اجرایی کردن طرح‌هایمان هستیم. نیاز کشور به یک پارک لجستیک، واقعی است و امیدواریم راه‌اندازی بندر خشک آپرین به این نیاز کشور جامه عمل بپوشاند.
همچنین برای احداث ترمینالی ریلی در بندر چابهار با سازمان بنادر و دریانوردی در حال مذاکره بوده و طرح‌ها را هم ارائه داده‌ایم. بندر چابهار آینده بسیار روشنی خواهد داشت به‌ویژه از زمانی که به شبکه ریلی متصل شود. ترمینالی که به شبکه ریلی متصل نباشد عملا نخواهد توانست مثمر ثمر واقع شود و توان رقابت نخواهد داشت. در این خصوص طرحی برای سازمان بنادر ارسال کرده و منتظر تاییدیه آن سازمان هستیم تا با سرمایه‌گذاری در این طرح پروژه را اجرایی کنیم.
با چه گلوگاه‌ها و موانعی در حمل‌ونقل کالا مواجه هستید؟
شرکت‌های فورواردی در زمینه جذب بارهای صادراتی دچار مشکل هستند، زیرا با توجه به نرخ ارز بیشترین حجم صادرات از طریق دریا انجام می‌شود؛ در غیاب خطوط کشتیرانی، شرکت‌های صاحب کانتیر، فعال شده‌اند که همه آنها بخش بازرگانی دارند و به‌طور مستقیم با شرکت‌های صادرکننده قرارداد می‌بندند و مجالی برای شرکت‌های فورواردی در این زمینه باقی نمی‌ماند.
بزرگ‌ترین مشکل واردات کالا که بخش حمل‌ونقل با آن مواجه هستند، موضوع ثبت سفارش و تخصیص ارز بوده که صاحبان کالا درگیر تبعات ناشی از آن هستند. موضوع دیگر، نوسانات نرخ ارز بوده که در دریافت و پرداخت کرایه حمل ما را دچار مشکل می‌کند. هنگام مذاکره با صاحب کالا، مبلغ با نرخ دلار آن روز محاسبه و به مشتری اعلام قیمت می‌شود، ولی بعد از حمل بار و در هنگام پرداخت وجه کرایه حمل، مشتری موظف است این نوسان قیمت دلار را بپذیرد. در بعضی مواقع مشتریان این موضوع را درک نمی‌کنند، زیرا ما هم باید به شرکت‌های صاحب کانتینر مبالغ دلاری بابت حمل بپردازیم. یکی دیگر از مشکلات، فرسودگی ناوگان ریلی است و شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران از نظر تامین لکوموتیو به علت تحریم‌ها به‌شدت در مضیقه است. بسیاری از تمهیدات در سال‌های گذشته بابت خرید لکوموتیو انجام شده، اما با توجه به تحریم‌ها همه موارد مسکوت مانده است. اگر بپذیریم که آینده صنعت حمل‌ونقل در بخش ریلی است با این وضعیت ناوگان و لکوموتیو این موضوع قابل تحقق نخواهد بود. یکی دیگر از مشکلات این است که واگن‌های ایرانی برای ترانزیت مجاز به خروج از کشور نیستند و تعداد ناوگان ریلی حتی برای تامین نیاز کشور نیز کفایت نمی‌کند. ترکیه که در سال‌های گذشته به علت حضور مافیای کامیون داران، در زمینه حمل‌ونقل ریلی ضعیف عمل کرده بود، در حال حاضر به‌سرعت در حال پیشرفت است. ما به علت تحریم‌ها از این موضوع عقب مانده‌ایم. اگر تحریم‌ها وجود نداشت، در زمینه حمل‌ونقل ریلی موفق‌تر عمل می‌کردیم. مشکل دیگر سیاست‌های ناکارآمد مراجع ذی‌صلاح در موضوع ترانزیت است. قوانین ترانزیت در کشور بسیار دست‌وپا گیر است و از ۴۰ سال گذشته قوانین در این زمینه تغییر نکرده‌اند.
