به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل روزنامه «دنیای‌اقتصاد» به نقل از بلومبرگ، سال‌ها بر سر حق توسعه معدن سیماندو میان مقامات غرب آفریقا و بنی اشتین‌میتز، تاجر میلیاردر اسرائیلی، اختلاف وجود داشت. اشتین میتز در زمینه نفت و گاز، معدن، برق، فلزات و املاک و مستغلات فعالیت می‌کند. در دسامبر سال ۲۰۰۸ میلادی دولت وقت گینه نیمه شمالی سیماندو را در ازای ۱۶۰ میلیون دلار به اشتین‌میتز داده بود و وی نیز در همان زمان ۵۱ درصد آن را به مبلغ ۵/۲ میلیارد دلار به شرکت استخراج معادن واله فروخت. دولت گینه در سال ۲۰۱۴، اشتین‌میتز را متهم کرد که با پرداخت رشوه به همسر لانسانا کونته، رئیس‌جمهوری وقت گینه، صاحب سیماندو شده است و مالکیت وی و شرکت واله  بر سیماندو را باطل اعلام کرد. به همین خاطر مدت‌ها سهم مالکیت شرکت ریو تینتو بر این معدن بزرگ آفریقایی به این مناقشه گره‌خورده بود. هم‌اکنون که اختلاف اشتین‌میتز و دولت گینه به پایان رسیده است، شرکت معدنی ریو تینتو در بیانیه‌ای اعلام کرد که مطالعات جدیدی با شرکای چینی خود باهدف کاهش فعالیت‌های سرمایه‌بر، هزینه‌های عملیاتی، برنامه زمان‌بندی و عملیات میدانی جهت توسعه نیمی از معدن سیماندو را شروع کرده است.  در همین حال، دولت گینه با حمایت کنسرسیوم چینی قرار است طی مدت پنج سال از نیمه دیگر این معدن بهره‌برداری کند. ژان سباستین ژاک، مدیرعامل ریو تینتو که زیر فشار استعفا قرار دارد، در مصاحبه‌ای گفت: «تحت هر سناریویی، سیماندو با یا بدون ریو تینتو توسعه می‌یابد. اکنون چینی‌ها انگیزه‌ای قوی برای بهره‌برداری از این معدن دارند.» پس از سال‌ها فراموشی سیماندو در دنیای معادن، سال گذشته هنگامی‌که دولت گینه و اشتین‌میتز به اختلاف هفت‌ساله بر مالکیت معدن سیماندو پایان دادند، حال این معدن دوباره در کانون توجه قرارگرفته است.  احیای این پروژه می‌تواند پیامدهای بزرگی برای بازار سنگ‌آهن در پی داشته باشد. استخراج از نصف ذخایر معدن سیماندو قادر است بیش از ۱۰۰ میلیون تن در سال سنگ‌آهن مرغوب به بازار عرضه کند، که به‌طور فزاینده‌ای در چین موردتقاضا است. منابع آگاه در اوایل سال جاری به بلومبرگ گفتند که کمیسیون نظارت و مدیریت دارایی‌های دولتی چین که بزرگ‌ترین شرکت‌های دولتی را نظارت می‌کند، بر اجرا و پیشبرد این پروژه بسیار مصمم است.

سیماندو به چهار بلوک تقسیم می‌شود که بلوک‌های 1 و 2 آن توسط کنسرسیوم شرکت‌های چینی و سنگاپوری اجرا می‌شود، درحالی‌که شرکت‌های ریوتینتو و چین آلکو از بلوک‌های 3 و 4 بهره‌برداری می‌کنند. توجه و علاقه چین و صاحبان جدید نیمه دیگر معدن که متعلق به ریو تینتو نیست به بهره‌برداری از آن، به آن معنی است که این شرکت می‌تواند گزینه‌هایی ازجمله توسعه مشترک سایت‌ها و زیرساخت‌ها را مد نظر قرار دهد. ژاک گفت: «ما همه گزینه‌ها را بررسی خواهیم کرد، زیرا این یک پروژه زیرساختی است و از نظر مقیاس دارای اهمیت ویژه‌ای است. من فکر می‌کنم برای سهامداران مهم است که بدانند فواید تجمیع بلوک‌های 1، 2، 3 و 4 چه فوایدی می‌تواند داشته باشد.»

تحلیلگران مرکز گلدمن ساکس گفتند که ریوتینتو از شرکت برزیلی واله به عنوان برترین تامین‌کننده سنگ‌آهن پیشی گرفته و قادر است با جایگزینی برخی از صادرات خود از معادن استرالیا که دارای درجه خلوص پایین‌تری هستند با سنگ آهن معدن سیماندو گینه که از کیفیت بهتری برخوردار است، درآمد سالانه خود را یک میلیارد دلار افزایش دهد. آنها در ادامه افزودند که در صورت یک سرمایه‌گذاری مشترک میان دو پروژه یعنی هر 4 بلوک، این شرکت می‌تواند برای احداث زیرساخت‌های راه‌آهن، بندر و برق در کل هزینه‌ها به میزان 7 میلیارد دلار صرفه‌جویی کند.

شرکت استخراج معادن و فلزات ریو تینتو یک شرکت چند ملیتی بریتانیایی-استرالیایی است که دفتر مرکزی آن در شهر لندن، در انگلستان و دفتر مدیریتی آن، در شهر ملبورن، در استرالیا مستقر است.