کشورهای توسعه‌‌یافته در حوزه ارائه خدمات اجتماعی تمرکز کرده‌‌اند. به عبارت دیگر، دستیابی به توسعه اقتصادی و اجتماعی بدون ارائه خدمات اجتماعی همگانی میسر نیست.

در دوران پاندمی کرونا، تعداد فقرا در سطح جهان از ۱۱۹ میلیون به ۲۲۴ میلیون نفر رسیده است. کرونا نه‌تنها تعداد فقرا را افزایش داد، بلکه بر ثروت میلیاردها نیز افزود. بر اساس گزارش‌‌های منتشرشده، ثروت سرمایه‌‌داران از مارس تا سپتامبر ۲۰۲۰ حدود ۴ تریلیون دلار افزایش یافته است.

تخمین زده می‌شود، ۲۵۵میلیون فرصت شغلی کارگران تمام‌وقت در سال ۲۰۲۰ از بین ‌‌رفته است؛ این میزان معادل ۸/۸ درصد از کل ساعات کاری در جهان است. از بین رفتن ۲۵۵ میلیون فرصت شغلی به معنای نابودی ۳/۳ تریلیون دلار درآمد کارگران در سطح جهان است. کارشناسان حوزه کار پیش‌بینی می‌کنند، ۷۵ میلیون فرصت شغلی تا پایان سال ۲۰۲۱ و ۲۳ میلیون فرصت شغلی دیگر تا پایان سال ۲۰۲۲ از بین‌‌ خواهد رفت.

بخش‌‌های دولتی و خصوصی باید از منابع مالی مختلف برای سرمایه‌گذاری در حوزه اشتغال استفاده کنند تا جهان در مسیر نیل به اهداف توسعه پایدار قرار گیرد و خطرات روزافزونی که اشتغال را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، کاهش یابد.

سرنوشت جمعیت کثیری از نیروی کار سراسر جهان در گرو توسعه برنامه‌‌های انسان‌‌محور است. این برنامه‌‌ها برای بهبود استانداردهای زندگی مردم ضروری است. همچنین به آنها کمک می‌کند تا چالش‌‌های دنیای کار را که به‌سرعت در حال تغییر است، کنترل کنند.

دبیرکل سازمان ملل متحدد، خواستار ایجاد حداقل ۴۰۰ میلیون فرصت شغلی شد. بسیاری از کودکان و زنان در جهان تحت پوشش هیچ خدمات اجتماعی نیستند. گوترش از دولت‌‌ها خواست تا این افراد نیز از حمایت اجتماعی برخوردار شوند.