هر سال وقتی به این روزها میرسیم، به سنت «حول حالنا الی احسن الحال» دنبال ردپایی از تغییر در وضعیت معیشت و شرایط اقتصاد کلان میگردیم و هر سال امیدمان نسبت به قبل برای تغییر کمرنگتر میشود. نوع کنش فعالان بازار نیز نمایشی تمامعیار از این موضوع است که آنان چشماندازی از تغییر را نمیبینند. روندهای قیمتی بهویژه در بازار سرمایه حاکی از این مساله است و جالب آنکه بر خلاف گذشته، بورس دیگر به اخبار مذاکره نیز پاسخ نمیدهد و گویی میانگارد در نهایت، نتیجهای نخواهد بود و اقتصاد ایران در انفکاکی ابدی از دنیای اطرافش، در خود فرو میرود، هر روز بخشی از وجودش را از دست میدهد و تصمیمگیرندگان تنها میگویند ناترازی بیشتر شد. چه ناترازی برق باشد یا بنزین یا سرمایهگذاری و در خوان آخر حتما ناترازی دارو و غذا.