سم و عسل
تولیدکنندگان ایرانی به دلیل نرخ تورم فزاینده در اقتصاد و نرخ پایین تورم در جامعههای دیگر، هر روز قدرت رقابت خود را از دست داده و بازار داخلی را واگذار میکنند.
محمدصادق جنانصفت
تولیدکنندگان ایرانی به دلیل نرخ تورم فزاینده در اقتصاد و نرخ پایین تورم در جامعههای دیگر، هر روز قدرت رقابت خود را از دست داده و بازار داخلی را واگذار میکنند. اقشار کمدرآمد و دارای درآمدهای ثابت نیز این روزها فشار بار گرانی را با پوست و گوشت و استخوان خویش لمس میکنند و کمرشان از فشار این پدیده نفرتانگیز خمیدهتر از هر روز پیش میشود. رییسجمهور و اعضای دولت نیز به دلیل رشد گرانی و تورم با تهدید از دست دادن آرا مواجه شده و ناراضیاند. مصرفکنندگان، به ویژه گروههای مزدبگیر جامعه که تنها یک کالا (نیروی کار) برای عرضه در بازار دارند نیز راهی برای جبران کاهش قدرت خرید خویش پیدا نمیکنند و تنها امیدشان این است که دولت مشکل را حل کند.
خوشبختانه رییسجمهور و اعضای دولت از گفتار هیجانی و متفاوت با سازوکار اقتصادی یکسال پیش که همه چیز را به مافیا نسبت داده و علل گرانی را در زمین متغیرهای ناشناس جستوجو میکردند، تا اندازهای دور شده و قصد دارند رشد تورم را به متغیرهای اقتصادی نسبت دهند. این تغییر بینش دولت جای خرسندی دارد، اما با واقعیت هنوز فاصله طولانی دارد.
دلایل رشد تورم در جامعه ایرانی مثل همه جامعههای دیگر شناخته شده است و راهحلهای آن نیز معلوم است. اگر قصد و ارادهای برای حل مساله تورم در میان اعضای دولت وجود دارد که دارد، عمل به راهحلهای اصولی، شناخته شده و کارشناسانه است. برگشت به دیدگاه کارشناسی از طرف رییسجمهوری و اعضای دولت، تنها راهحل برای حل مساله بسیار پیچیده تورم است. البته این کار چندان آسانی برای دولت نیست و نیاز به فداکاری سیاسی دارد.
دولت محترم توجه داشته باشد اگر امروز و در کوتاهترین زمان ممکن این فداکاری را در دستور کار قرار ندهد و به دیدگاه کارشناسی احترام نگذارد، هم آینده سیاسی خود و هم آینده اقتصادی جامعه را با ابهام روبهرو میسازد. تجربههای بسیار ناگواری در دنیا وجود دارد که رهبران آنها با ایستادگی در برابر دیدگاه کارشناسی و مهار نکردن دامنه تورم کل جامعه را در معرض آسیب و تهدیدهای اجتماعی و سیاسی قرار دادهاند. دولت فعلی باید توجه کند رویگردانی از دیدگاه کارشناسانه و تجربههای جهانی برای مهار تورم که کار چندان پیچیدهای در دنیای امروز نیست، سم است. اشتهای دولتها برای خرج کردن که شیرینی عسل را برای آنها دارد، سم جامعه است که فقط با مراجعه به دیدگاه کارشناسی میتوان آن سم را تبدیل به عسل کرد.
ارسال نظر