توصیه مهم آیت الله جوادی آملی به عالمان دین/ مراقب باشند به خطر فاحش «مذهب تراشی» مبتلا نشوند

شفقنا : آیت الله جوادی آملی گفت: عالمان دین و حاملان کتاب باید مواظب باشند که از روی علم و عمد به خطر فاحش مذهب تراشی مبتلا نشوند.

آیت الله جوادی آملی، اختلاف در دین و پیدایش مکتب های گوناگون منحصراً از ناحیه عالمان بی تقوا و مشایخ سوء است:  ﴿ ومَا اختَلَفَ فیهِ إلاّ الَّذینَ اوتوهُ مِن بَعدِ ما جاءَتهُمُ البَیِّنات﴾ . شاید اختلاف در امور دنیوی و شئون زندگی برای همگان پدید آید؛ ولی اختلاف علمی و تفرقه در دین به عالمانِ مذهبی اختصاص دارد، از این رو قرآن کریم اختلاف مردم عادی در شئون زندگی را عقاب آور نمی داند، چون اوّلاً منشأ آن جهل، نسیان و غفلت است و ثانیاً با راهنمایی انبیا و وارثان آنان رفع می گردد؛ ولی اختلاف دانشمندان بی تقوا در متن دین، که از روی علم و عمد و بر اثر بغی و سرکشی و حسادت است، قابل اغماض نیست، بلکه مایه عقاب و عذاب الهی است:  ﴿ إنَّمَا السَّبیلُ عَلَی الَّذینَ یَظلِمونَ النّاسَ ویَبغونَ فِی الأرضِ بِغَیرِ الحَقِّ أُولئِکَ لَهُم عَذابٌ اَلیم﴾. در حقیقت این آیه به منزله «کبرا» برای آیه مورد بحث است که عالمان بد را منادیان اختلاف در دین دانسته و چنین فرموده است: عالمان دینی که سبب اختلاف در دین اند، باغی و ظالم هستند (صغرا). کبرا این است که عقاب الهی تنها بر ستمگران و اهل بغی است، نتیجه اینکه عقاب تنها بر همین مدّعیان علمِ دینی و منادیان اختلاف است.

در آیه ای دیگر نیز این چنین مسلمانان را از اختلاف در دین نهی کرده که مبادا شما مانند علمای یهود ستم کنید و در دین تفرقه افکنید، چون گرفتار عذاب خدا شده، در قیامت رو سیاهی دامنگیرتان خواهد شد:  ﴿ ولاتَکونوا کالَّذینَ تَفَرَّقوا واختَلَفوا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ البَیِّناتُ وأُولئِکَ لَهُم عَذابٌ عَظیم ٭ یَومَ تَبیَضُّ وُجوهٌ وتَسوَدُّ وُجوهٌ فَأمَّا الَّذینَ اسوَدَّت وُجوهُهُم أکَفَرتُم بَعدَ أیمانِکُم فَذوقوا العَذابَ بِما کُنتُم تَکفُرون ﴾  . تنها راه اصلاحِ عالمان سوء همین تهدید ضمنی به رو سیاهی در قیامت است تا دست از تفرقه بردارند.

خطر عالمانِ بد آن قدر فاحش است که با برداشت ناصحیح از متون مقدس و کتاب الهی، مذهب تراشی کرده و برابر پیامبران الهی می ایستند. هر زمانی که خداوند پیامبری را فرستاد و دینی ارائه داد، در کنار او عالمان غیرمهذّب و دین فروش پیدا شدند و مذهب تراشی و دین پراکنی کردند و بدعت هایی مانند وهابیت و بهائیت را بنا نهادند.

کتاب های «ملل و نحل» شاهد این مطلب است که در مقابل سلسله انبیا در طول تاریخ، زنجیره متنبّیان و عالمان دین ساز قرار دارند. «مِلَل» جمع «مِلّة» به معنای دین و شریعتی است که انبیا از طرف خدا آورده اند و «نِحَل» جمع «نِحْلَه» به معنای مکتب و مرام باطلی است که عالمان بی تقوا در برابر انبیا ساخته اند. همه مکتب های غیر الهی، ساخته و بافته عالمان ریاست طلب است، چون انسان های عادی نه توان مذهب سازی دارند و نه دیگران از آنها می پذیرند، از این رو عالمان دین و حاملان کتاب باید مواظب باشند که از روی علم و عمد به خطر فاحش مذهب تراشی مبتلا نشوند.