چطور با کودکی که به مدرسه نمی‌رود رفتار کنیم؟
روانشناس تربیتی با تاکید بر اینکه اولویت مدرسه باید آموزش زندگی به بچه ها باشد نه افزایش ساعات درسی گفت: اگر آموزش در خدمت زندگی قرار گیرد دیگر کودکان بدقلق نخواهیم داشت.
مهدی دوایی روانشناس تربیتی درباره حمایت از سلامت کودکانی که در برابر بازگشایی مدارس پس از روزهای کرونایی مقاومت نشان می‌دهند گفت: اکثر کودکان از بازگشایی مدارس و آموزش حضوری استقبال کردند. تعطیلی آموزش حضوری مدارس موجب شد تا نقطه عطفی برای آموزش و پرورش و مدرسه اتفاق بیفتد. پیش از این دانش آموزان منتظر زنگ تمام شدن مدرسه بودند اما در حال حاضر رغبت زیادی برای ماندن در مدرسه دارند. اگر خانواده ها و مدرسه بتوانند، آموزش را در خدمت زندگی قرار دهند بدقلقی در کودکان معنا نخواهد داشت.
وی توصیه کرد: مدرسه ها باید مراقب باشند و اولیاء هم باید به مدرسه توصیه کنند اولویت با زندگی بچه ها در مدرسه است نه افزایش ساعت و محتوای کلاس‌های درسی. ایجاد فضاهای گپ و گفت بین کودکان و اولیاء مدرسه کمک می کند تا کودکان بدقلق به مدرسه بیایند. کارهای هنری و فنی را دنبال کنند و بچه ها را تشویق به ورزش و بازی کنند. برای دنبال کردن بحث های آیینی و ملی باید دنبال بهانه ای بگردند تا انگیزه بچه ها را برای ماندن در مدرسه افزایش دهند. به عنوان مثال مدرسه تزئین شود، سرود خوانده شود برای ماه رمضان افطاری درست شود.
این روانشناس تربیتی بر لزوم آموزش مهارت های زندگی مثل اینکه اگر از هم دلخور شدیم چکار کنیم و اگر کسی گرفتار شد باید چگونه به او کمک کنیم تاکید کرد و گفت: اگر آموزش در اختیار زندگی قرار گیرد دیگر کودکان بدقلق نخواهیم داشت. کودک بدقلق شده چون آموزش در راستای زندگی نبوده حتی با روش های نادرست بچه های خوش قلق هم تبدیل به کودکانی بدقلق خواهند شد. مدرسه باید مراقب باشد به جای اولویت دادن به دانش، نگرش را در اولویت قرار دهد.
دوایی در پاسخ به اینکه چگونه باید کودکان را نسبت به استفاده از ماسک تشویق کرد؟ گفت: باید به کودکان آگاهی بیشتر داد و معایب و محاسن ماسک زدن را به آنها آموخت و از روش های تشویقی و تنبیهی در کنار آموزش استفاده کرد. به عنوان مثال در این روش کودکانی که ماسک می زنند از امکانات بیشتری برخوردار می شوند و اگر ماسک نزنند از برخی امکانات محروم می شوند.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
