تفاوت های برجام یک و دو در چیست؟
بدون شک کمک به احیای معیشت جامعه پس از توافق ضروری است اما باید سیاستهای حمایتی را از قیمتی به نقدی تبدیل کنیم.
سالهای 1400 و 1401 از جهات بسیاری با سال 1394 فرق دارد. از این جهت که هم فضای داخلی متفاوت است و هم توان اقتصاد کشور وضعیت متفاوتی دارد. در عین حال خواستههای طرفین نیز وضعیت متفاوتی پیدا کرده است.
فرض این نوشته بر این است که توافق تازهای صورت گرفته و دیپلماتها به کشور بازگشتهاند، آنگاه مهمترین پرسش این است که اقتصاد پس از توافق باید چه مسیری را طی کند.
اگر برجام احیا شود...
بنا به روایت اکوایران، پویا ناظران در ادامه تاکید کرده است؛ بدیهی است که اگر برجام احیا شود، توان دولت برای صادرات نفت افزایش پیدا میکند و دسترسی به منابع ارزی افزایش مییابد. در این صورت دو گزینه پیشروی دولت وجود دارد؛ تمرکز بر بهبود معیشت مردم و تمرکز بر توسعه اقتصادی. ممکن است دولت با این استدلال که در سالهای گذشته فقر گسترش یافته و سفره مردم کوچک شده، بخش مهمی از منابع کشور را صرف تامین معیشت مردم کند اما غفلت از توسعه اقتصادی نیز دستکم از غفلت در معیشت مردم ندارد.
البته در بلندمدت توسعه اقتصادی، اشتغالزایی کرده و خود به بهبود معیشت منجر میشود. اما در گزینه اول، ممکن است دولت به اسم تنظیم بازار و به پشتوانه درآمد نفت، اقلامی نظیر مواد خوراکی را وارد کند تا به بهبود معیشت جامعه کمک کند. شکی نیست که نفس این کار خوب است و به ویژه در شرایط کنونی اهمیت زیادی دارد. بهخصوص در شرایطی که قیمت اقلام خوراکی به شدت افزایش یافته و طبیعی است که واردات گوشت و برنج بر زندگی مردم تاثیر مثبت میگذارد.
اما موضوع این است که در این انتخاب، ناپایداری وجود دارد و ممکن است برای مدت کوتاهی مشکلات معیشتی جامعه حل شود اما آنچه به معیشت پایدارتر منتهی میشود، تاکید بر سرمایهگذاری در توسعه اقتصادی کشور است.
متن کامل این گزارش را با تیتر «۲ گزینه پیش روی دولت رئیسی بعد از احیای برجام» در اقتصادنیوز بخوانید.
بخش سایتخوان، صرفا بازتابدهنده اخبار رسانههای رسمی کشور است.