محتشمی پور از انقلابی گری، بدنبال نان و نام نبود
مجید انصاری در یادداشتی نوشت: در آستانه چهلم درگذشت یکی از یاران و معتمدان بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی مرحوم حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر محتشمی‌پور هستیم. جای بسی تاسف است که یاران امام این گونه غریب شده‌اند و جایی در رسانه‌ها و تریبون‌های رسمی ندارند.
تصور کنید اگر یکی از همفکران جریان نزدیک و همسو با صداو سیما یک چندم افتخارات مرحوم محتشمی‌پور را می‌داشت و در می‌گذشت، چه ویژه برنامه‌ها و سخنرانی‌ها و مستندهایی که درباره او ساخته و پخش نمی‌شد. اما دریغ از کمی انصاف و صداقت. باید از این همه تنگ نظری تاسف خورد که این دستگاه عریض و طویل سازمان صداو سیمای جمهوری اسلامی با آن همه شبکه‌های مختلف استانی و رادیویی تنها به پخش خبر درگذشت چنین بزرگ مردی بسنده کند!
البته اگر نبود پیام تسلیت پر محتوای رهبر معظم انقلاب به مناسبت درگذشت مرحوم محتشمی‌پور، بعید نبود که خبر این ضایعه هم از صداو سیما پخش نمی‌شد. بواقع آیا این انتظار زیادی است که تریبون رسمی جمهوری اسلامی ایران گزارش یا برنامه‌هایی ویژه درباره شخصیت، تاثیر گذاری و عملکرد و اقدامات ماندگار این یار امام تهیه و پخش کند. البته که چنین انتظاری با توجه به واقعیات موجود و تنگ نظری‌های حاکم بر تریبون‌های رسمی انتظار زیادی است! مگر قدر و شان مرحوم‌هاشمی رفسنجانی پاس داشته شد؟ اگر دنبال الگوسازی یا معرفی الگوهای تراز انقلاب برای نسل‌های جوان هستیم، چه کسی شایسته تر از مرحوم هاشمی و محتشمی‌پور؟
یاران امام با خود آن بزرگ مرد تاریخ و خدای خود معامله کردند
اما یاران امام با خود آن بزرگ مرد تاریخ و خدای خود معامله کردند و چشم بر این زنده بادهای دنیوی و سیاسی نداشتند. آنها دست پرورده و آموزش دیده مکتبی بودند که در برابر سیل هجمه‌ها و تخریب‌ها و تهدیدها خم به ابرو نمی‌آورد و پشت گرم بود به عنایت خداوند.
در پی درگذشت مرحوم محتشمی‌پور دوستان و همفکران و کارشناسان خبره در پیام‌های تسلیت یا نشست‌ها و مواضع مختلف، هر کدام به گوشه‌ای از زندگی پر برکت و پویای این یار همیشگی امام پرداختند و در حقیقت برای نسل‌های جوان تر که کمتر توفیق آشنایی با او را داشتند، پرده‌هایی نو آشکار شد. به اعتقاد من اما شاید از مهمترین ویژگی‌های آن مرحوم که در میان انبوه خصوصیات ممتازش، برجستگی قابل توجهی دارد، پیروی صرف او از مکتب سیاسی- اخلاقی امام خمینی(س) بود. بیراه نیست اگر گفته شود،علی اکبر محتشمی‌پور نماد بزرگ مردی بود که امام را از نخستین روزهای انقلاب اسلامی یاری کرد و تا پایان عمر به آرمان‌های آن یار سفر کرده پایبند ماند.
او در مخاطرات عراق، پاریس و نوفل لوشاتو همراه امام بود و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم لحظه‌ای از همراهی و اطاعت از امام راحل شانه خالی نکرد. هر جا مسئولیتی بر عهده‌اش گذاشته شد، انجام ماموریت‌ها را در مسیر همان آرمان‌های انقلاب و امام می‌دید. محتشمی‌پور در این مسیر مسئولیت‌های متعددی داشت از سفیری جمهوری اسلامی ایران در سوریه تا وزارت کشور. او در سنگرهای مختلف بی قرار خدمت بود و به آن مسئولیت اعتبار می‌بخشید چنانکه در سفارت ایران در سوریه بنیانگذار اقدامات ماندگاری از جمله کمک به تاسیس حزب الله لبنان و جریان مقاومت شد و در وزارت کشور هم در دفاع از حقوق مردم و برگزاری انتخابات آزاد کم نگذاشت.
مرحوم محتشمی‌پور در کسوت نمایندگی مجلس هم شاخص و تاثیر گذار بود. به عینه در جلسات مجمع روحانیون مبارز از نزدیک شاهد دلبستگی او به آرمان‌های امام و توجهات بنیانگذار انقلاب اسلامی به دفاع از حقوق مردم بودم. در مکتب سیاسی امام تکیه به مردم بعد از ایمان به خدا اساس و رکن این نظام است. نظام جمهوری اسلامی ایران بدون حضور، اراده، خواست و انتخاب مردم به هیچ وجه نمی‌تواند نظام اسلامی باشد.
اگر جنگ و توطئه‌های اول انقلاب و روزهای دشوار و تحریم‌ها را پشت سر گذاشته‌ایم با تکیه بر مردم بوده است. مردم مشکلات داشته‌اند اما این مردم لحظه‌ای از حمایت امام و انقلاب دست برنداشتند. چون به امام و راه و انقلاب امام ایمان و امید به آینده داشتند.
مکتب امام برای محتشمی‌پور در هر مسئولیتی یک شاقول و معیار بود
در حقیقت مولفه‌های مهم مکتب سیاسی- اخلاقی امام برای محتشمی‌پور در هر مسئولیتی یک شاقول و معیار بود و در این مسیر ابایی از بحث‌های مختلف حتی با همفکران خود در مجموعه‌های سیاسی نداشت. مکتب امام را رافع مشکلات می‌دانست نه ابزاری یا نردبانی برای ترقی و تامین منافع شخصی و حتی گروهی. به معنای راستین کلمه یک انقلابی بود و در این مسیر از هزینه دادن هم ابایی نداشت چنانکه در سوریه مورد ترور فیزکی قرار گرفت و انگشتان دستش قطع شد و بعدها در داخل هم مورد بی مهری‌هایی قرار گرفت. اما از انقلابی گری منطقی، اصطلاحا بدنبال نان و نام نبود.
می‌توان محتشمی پور را محصول مکتب فکری، سیاسی، علمی و اخلاقی امام دانست
عجیب هم نبود چنین مشی سیاسی از سوی فردی که از ابتدای جوانی شیفته اندیشه‌های امام شده بود. او از دوران نوجوانی با تقدیر الهی جذب تابش خورشید وجود امام در قم شد و از همان آغاز ورودش به قم در سال ۱۳۴۰ و با فراصت و هوشمندی که داشت قبل از اینکه توفیق بهره برداری از مکتب علمی و عرفانی امام را داشته باشد جذب مکتب فکری و سیاسی امام شد. از همان ابتدا تا زمانی که چراغ زندگی مادی این ستاره درخشان در عرصه روحانیت و جهاد به خاموشی گرایید، ما محتشمی را ثابت قدم، سایه وار در مسیر امام و آرمان‌های امام و انقلاب اسلامی پر تلاش دیدیم. او فضیلت مهاجرت و هجرت در راه خدا را به پیروی از امام در کارنامه خویش ثبت کرد. به جرات می‌توان او را محصول مکتب فکری، سیاسی، علمی و اخلاقی امام دانست.
محتشمی‌پور با وجود بی مهری‌ها، به نجف اشرف برگشت و بودن در جوار مولا امیرالمؤمنین علی(ع) آرزوی خودش و همسر بزرگوار، صبور و وفادارش بود. در نجف هم باز در همان مسیر امام و ایجاد حوزه علمیه و سرپرستی و مدیریت مجموعه منتسب به حضرت امام در نجف اشرف فعالیت کرد. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
