موانع پیش روی قالیباف برای رسیدن به پاستور
انتخابات ۱۴۰۰ در حالی قرار است ۲۸ خرداد برگزار شود که به گفته منصور حقیقت‌پور، نماینده اصولگرای مجلس، تاریخ برگزاری انتخابات هیئت‌رئیسه یک‌ساله مجلس نیز در همان ماه برگزار می‌شود، اما ۲۱ روز زودتر. در این صورت، قالیباف اگر بخواهد در هر دو رقابت شرکت کند، دچار یک پارادوکس خواهد شد؛ پارادوکسی که به فرصت‌طلبی تنه خواهد زد.
چطور کسی که می‌خواهد خودش را برای رقابت‌های ریاست‌جمهوری 1400 آماده کند و آرزوی رفتن به پاستور را در سر دارد، می‌تواند جلوی نمایندگان قسم بخورد که برای یک سال اداره مجلس را بر عهده خواهد گرفت؛ درحالی‌که هم خودش و هم نمایندگان می‌دانند حضورش در مجلس دولت مستعجل است!
حقیقت‌پور گفته که ما در هفتم خرداد انتخابات هیئت‌رئیسه مجلس را پیش‌رو داریم؛ یعنی قالیباف باید برای هیئت‌رئیسه برای دومین سال، به‌منظور مدیریت مجلس، مشارکت کند که می‌شود رئیس مجلس و در این صورت به 290 نماینده مجلس قول می‌دهد که به‌عنوان رئیس مجلس فعالیت خواهد کرد. اگر قالیباف تصمیم گرفت به مجلس نرود، برای پاستور ذخیره می‌شود. اما امروز او در مجلس حضور دارد، اگرچه از بهارستان تا پاستور راهی نیست و چند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد، ولی برای ردشدن از آن، مسیر سیاسی سنگینی طی خواهد کرد.
حق با حقیقت‌پور است؛ قالیباف تاوان و مسیر سنگینی خواهد داد و نامش تا ابد به‌عنوان سیاست‌مداری که همه چیز برایش ابزار بود، حتی رأی مردم، در تاریخ ماندگار خواهد ماند.
او در جریان اصولگرایی هم به‌عنوان فرصت‌طلبی که همه چیز را برای رسیدن به مطامع و اهداف شخصی‌اش قربانی کرد یا بازی داد، به یادگار خواهد ماند. او حاضر به امضاکردن میثاق‌نامه‌ای که جبهه پایداری جلوی پای نامزدهای ریاست مجلس قرار داد، نشد. طبق این میثاق‌نامه، نامزدهای ریاست مجلس باید قسم می‌خوردند که تحت هیچ عنوان نامزد ریاست‌جمهوری نشوند و تا آخر در مجلس بمانند، اما قالیباف چون نمی‌خواست هیچ مانعی بر سر راهش قرار گیرد و اصولا جبهه پایداری را در اندازه و حدی نمی‌دانست که بخواهد برای او شرط‌وشروط تعیین کند، تن به این میثاق‌نامه نداد. مشخصا برخی از اصولگرایان از اینکه قالیباف مجلس را تبدیل به ستاد انتخاباتی خود کرده، ناراضی‌اند.
آنها هم می‌دانند آنچه تحت عنوان سفرهای نظارتی مجلس با پروپاگاندای رسانه‌ای رخ می‌دهد، به سفرهای انتخاباتی بیشتر شبیه است. الیاس نادران، رئیس فعلی کمیسیون تلفیق مجلس و از جمله یاران دیروز و منتقدان امروز رئیس مجلس، پیش‌تر و در جریان تذکری در مجلس نسبت به فعالیت‌های انتخاباتی یاران قالیباف در ساختمان مشروطه هشدار داده بود. قطعا این دلخوری تنها به او محدود نیست و دیگران اگرچه بنا بر دلایلی سکوت کرده‌اند، اما قطعا از اینکه تبدیل به ابزار بازی‌گردانی یک نفر شوند، خشنود نیستند. این ناخشنوی قطعا خرداد آینده و زمان تصمیم‌گیری قالیباف تشدید می‌شود. از یک سو به نظر می‌رسد که قالیباف در صورت شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری باید قید ریاست مجلس را در سال آینده بزند. در این صورت، ماجرا می‌تواند برایش وضعیت گروتسک‌واری ایجاد کند؛ چون اگر در انتخابات ریاست‌جمهوری هم ناکام بماند، آن‌وقت رتبه‌اش به یک نماینده ساده در مجلس تنزل می‌کند! در این صورت، هر دو را از دست خواهد داد؛ هم ریاست بهارستان را و هم پاستور و این سنگین‌ترین هزینه برای فرمانده سابق نیروی انتظامی، شهردار سابق تهران و سیاست‌مدار اصولگراست. مردی که ۱۶ سال برای رسیدن به پاستور همه تلاشش را کرد، اما از همیشه ناکام‌تر ماند.
از سویی دیگر، قالیباف با رقبای سرسخت دیگری هم روبه‌رو است. اگرچه ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضائیه، اعلام کرده است برنامه و تصمیمی برای ورود به انتخابات 1400 ندارد و ترجیحش ادامه خدمت در قوه قضائیه است، اما از گوشه‌وکنار صداهایی به گوش می‌رسد که به نظر می‌رسد برخی بی‌تمایل به آمدن او نیستند. اخیرا کانون دانشگاهیان ایران اسلامی در بیانیه‌ای از احزاب و تشکل‌های اصولگرا خواست از دعوت این تشکل دانشگاهی برای حضور سیدابراهیم رئیسی در انتخابات ۱۴۰۰ حمایت کنند.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
