بایدن می تواند «اتحاد» برای آمریکا به ارمغان آورد؟
جو بایدن از همان آغاز، نامزدی خود را حول مفهوم اتحاد قالب بندی کرده است. او در نطق اعلام مبارزات انتخاباتی خود در سال گذشته، پرزیدنت دونالد ترامپ را متهم کرد که به جای تلاش برای پل زدن بین آنها، در آتش جدایی هایی نژادی می دمد و از ملتی سخن گفت که از نگاه او، مشتاق اتحاد و درکنار هم بودنند.
معاون پیشین رئیس جمهوری در فیلادلفیا گفت: «این کشور به بیماری تفرقه دچار است. مبتلا به بیماری جنگ و دعواست.»
او گفت: «قانون اساسی ما با جمله «ما دمکرات ها» یا «ما جمهوریخواهان» آغاز نمی شود. از این جهت همه ما درکنار هم هستیم. به نظر من امروز بیشتر از هر زمان دیگری در طول زندگی حرفه ای ام، باید این موضوع را به خاطر داشته باشیم.»
چنین به نظر می رسید که پیروزی های قاطع او درانتخابات های مقدماتی بهار سال جاری، تاییدی است بر این دیدگاه های او. اما درحالی که مبارزات انتخاباتی هم اکنون وارد مرحله انتخابات عمومی شده – بعد از یک رشته رویدادهای پرآشوب که در تاریخ مدرن آمریکا تقریبا بی سابقه بوده - وظیفه متحد کردن کشور هرگز به این اندازه رعب آور به نظر نمی رسیده است.
طی سه ماه گذشته با همه گیری ویروس کرونا که جان بیش از ۱۰۰ هزار آمریکایی را گرفته و کشور را وارد وضعیتی بحرانی کرده که میلیون ها بیکار برجای گذاشته، سیاست های همیشگی نیز شکل دیگری پیدا کرده اند. مرگ جرج فلوید به دست پلیس مینیاپولیس جرقه اعتراضات گسترده ای را با مطالبه عدالت نژادی طی دو هفته گذشته در سطح کشور زده است.
از نظر آقای بایدن این دورنمای ناپایدار، نشان دهنده این است که یک اقدام متوازن کننده، هرچه می گذرد چالش آورتر می شود. او زیر فشارهای تازه ای برای کسب حمایت های بیشتر در میان ترقی خواهانی قرار دارد که کمتر نسبت به نامزدی او شور و شوق کمتری داشته اند، بدون رویگردان شدن رای دهندگان پر نوسانی که به سمت او چرخش کرده اند. بالاتر از همه او باید به گونه ای یک ملت دچار تفرقه و خسته و بی رمق را متقاعد کند مشکلاتی که با آن رودررویند قابل اصلاح هستند و رسیدن به اجماع هایی در باره این چالش ها هم امکان پذیر است و هم مطلوب.
سناتور دمکرات کریس کونز از دلور می گوید: «بایدن در ایجاد توازن میان تمام این مسائل با چالش مواجه بوده است، چرا که ترامپ از ایجاد توازن بین آنها به شدت ناکام بوده است. این لحظه مطالبه رهبری کسی است که می فهمد چگونه باید درقبال یک همه گیری واکنش نشان دهد و ما را به هم نزدیک کند...به نظر من آقای بایدن دقیقا همان مردی است که برای این لحظه نیاز داریم.»
یک شفابخش کل؟
آقای بایدن در هفته های اخیر در تلاش برای مطرح کردن خود به عنوان یک شفابخش کل از هر فرصتی استفاده کرده است.
در همان روزی که پلیس پارک آمریکا در واشنگتن گروهی از تظاهرکنندگان مسالمت آمیز را با گاز اشک آور و گلوله های پلاستیکی از میدان لافایت عقب می راند تا آقای ترامپ بتواند بیرون از کلیسای تاریخی سنت جان برای انداختن یک عکس ژست بگیرد، آقای بایدن در یک کلیسای سیاهپوست در ویلیمینگتون دلور نشسته بود و از فاصله دو متری به سخنان رهبران این اجتماع گوش می داد.
کمتر از ۲۴ ساعت بعد آقای بایدن در فیلادلفیا نطقی کرد، خطاب به کشوری که آن را «در حال فریاد برای رهبری» توصیف کرد. او از کنگره خواهان تصویب قانونی شد تا فشار بر مجاری تنفسی مظنونان از سوی پلیس را ممنوع کند و «یک مدل استاندارد استفاده از زور» را تدوین کند. همچنین او وعده داد یک کمیسیون ملی نظارت بر عملکرد پلیس ایجاد کند.
روز دوشنبه آقای بایدن طبق برنامه قبلی قرار بود به طور خصوصی با خانواده فلوید دیداری داشته باشد و انتظار می رفت می رود که روز سه شنبه در مراسم تدفین آقای فلوید نیز شرکت کند.
جف لینک یک مشاورسیاسی ساکن آیوا که چندین بار به نامزدهای دمکرات ریاست جمهوری مشاوره داده می گوید: «بایدن در زمانی که مردم هیچ چیزی را جز سر و صداهای شوم نمی شوند، در حال آرام کردن فضاست و این نزدیکی به نفع او تمام می شود. بایدن لازم نیست بر سر ترامپ داد بزند، بلکه باید نشان دهد که او چقدر با او فرق دارد.»
آقای بایدن ذخایر بزرگی از احساسات اجتماع آفریقایی آمریکاییان را پشت سر خود دارد که در طول سال های ریاست جمهوری اوباما، روابط پایداری را با آنها برقرار ساخته است. این رای دهندگان سیاهپوست بودند که او را به یک پیروزی فراگیر در کالیفرنیای جنوبی رساندند و نامزدی را احیا کردند که به نظر می رسید در حال برداشتن واپسین گام های خود است و در نهایت به او کمک کردند تا به نامزد دمکرات ها تبدیل شود. او رسما توانست رای ۱۹۹۱ مجمع نمایندگان را که برای تثبیت نامزدی خود در این آخر هفته به آن نیاز داشت کسب کند.
ولی او در میان یک نسل جوان تر و بیشتر متمایل به چپ که او را میانه روتر از آن می داند که بتواند تغییراتی که لازم است را عملی سازد، اقبال کمتری دارد. آقای بایدن از فراخوان ها برای «قطع بودجه پلیس» که در روزهای اخیر به یکی از شعارهای راهپیمایی ها تبدیل شده بود حمایت نکرد. اگرچه او طرفدار افزایش بودجه سایر برنامه های اجتماعی است، ولی کارزار او روز دوشنبه گفت که او خواهان افزایش و نه کاهش بودجه پلیس بابت تامین هزینه مواردی چون دوربین های قابل نصب روی لباس و آموزش های بیشتر است.
آقای بایدن روابط دیرینه ای با گروه های اتحادیه ای از جمله پلیس ها و آتش نشان ها دارد که برخی از آنها در چرخه های انتخاباتی اخیر معمولا بیشتر محافظه کار بوده اند و دمکرات ها امیدوار بودند در سال جاری بتوانند دوباره حمایت آنها را به سمت خود جلب کنند. در سال های اخیر برخی گروه های مجری قانون نارضایتی خود را از چیزی نشان داده اند که به زعم آنها قصور آقای بایدن در به نمایش گذاشتن حمایت کافی از آنهاست که نشان می دهد پل زدن بین این شکاف ها تا چه اندازه می تواند برای او – یا هر کس دیگری- سخت باشد.
در یک نظرسنجی که هفته گذشته دانشگاه مونموث منتشر کرد، ۸۹ درصد دمکرات ها گفته اند که آنها «به هیچ وجه هیچ اطمینانی» به توانایی آقای ترامپ در حل و فصل روابط نژادی ندارند. اما تنها ۳۲ درصد دمکرات ها «به میزان زیادی» در این زمینه به آقای بایدن اطمینان دارند. در میان جمهوریخواهان ۵۶ درصد به میزان زیادی نسبت به آقای ترامپ اطمینان دارند در حالی که ۵۸ درصد به هیچ وجه هیچ اطمینانی به آقای بایدن نداشته اند.
هفته گذشته معترضاتی که حول و حوش مجسمه پوشیده از شعار رابرت ای. لی در ریچموند ویرجینیا گرد آمده بودند، گفتند که رویدادهای اخیر انتظارات آنها را از آقای بایدن به نسبت دو هفته پیش بالاتر برده است.
چینای کرکلند می گوید: «او فکر می کند به این دلیل که آدم دست راست یک رئیس جمهور سیاهپوست بوده، به طور خودکار رای سیاهپوستان را دارد.» دوست او لشاین وایلت که هر دو کارمند بانک هستند در ادامه حرف دوستش می گوید: «ولی او باید دستی هم در این ادارات پلیس داشته باشد که به ما نشان دهد چه خواهد کرد.»
این دو نفر می گویند که وعده دادن بدتر از عکس انداختن است، ولی کافی نیست.
عده ای نیز نگرانی هایی را بابت سابقه خود آقای بایدن در طول ۳۶ سال زندگی حرفه ای اش در سنا ابراز می کنند. او در دهه ۱۹۷۰ از مخالفان سرسخت تحصیل در خانه بود و در نگارش لایحه جرم و جنایت سال ۱۹۹۴ کمک کرده است که به اعتقاد خیلی ها از جمله عوامل کمک کننده اصلی شکل گیری زندانی کردن های دسته جمعی است که به شکل بی تناسبی بر مردان سیاهپوست اثرگذاشته است.
آندره لینچ که یک راننده اوبر و از جمله ده دوازده نفری است که از مجسمه لی بالا رفته اند می گوید: «من احساس می کنم که او در تمام کارهایی که ما را به وضعیت امروزمان رسانده دخیل بوده است. وقتی که او به مقام اداره این کشور برسد، شانس شستن گناهان پیشین خود را خواهد داشت، به خصوص بعد از مشاهده تمام این اتفاقاتی که افتاده.»
«مسئله او نیست»
البته آقای بایدن برای به دست آوردن چنین فرصتی باید پیروز انتخابات شود. نظر سنجی های اخیر نشان داده اند که او از رئیس جمهور پیش افتاده است. بر اساس پیمایشی که فاکس نیوز انجام داده، آقای بایدن هم اکنون در ویسکانسین، اوهایو و آریزونا پیش افتاده که همگی ایالت های میدان جنگی هستند که رئیس جمهور در سال ۲۰۱۶ در آنها برنده شد، در حالی که در نظر سنجی مونموث آقای بایدن در کل ۱۱ امتیاز از آقای ترامپ جلو افتاده است. پاتریک موری مدیر موسسه افکارسنجی دانشگاه مونموث می گوید ولی این نظر سنجی ها عمدتا درباره آقای ترامپ هستند.
آقای موری می گوید: «بیشتر از انتخاب بین یک نامزد و رئیس جمهور بر سر کار در گذشته، این یک رفراندم است. ولی آقای بایدن هنوز باید «وارد میدان شود» و خودش را به رای دهندگان دمکرات ثابت کند.
رابرت شروم استراتژیست دیرینه دمکرات ها و مدیر مرکز آینده سیاسی در دانشگاه جنوب کالیفرنیا می گوید که آقای بایدن وقتی پای متحد کردن حزبش پیش می آید، با چالش های منحصر به فردی مواجه است، به خصوص به دلیل کووید۱۹. به مدت سه ماه تمام گردهمایی های انتخاباتی لغو شده یا به رویدادهای «مجازی» ناشیانه ای تبدیل شده اند که این وضعیت کار را برای نامزدی که روی روابط رو در رو و تماس های فردی برای دسترسی به رای دهندگان حساب کرده کار را دشوار می کند.
آقای شروم خاطر نشان می کند که نطق پذیرش نامزدی در کنوانسیون حزبی نوعا لحظه مهمی است. او می گوید: «فقط به ال گور در سال ۲۰۰۰ نگاه کنید. او ۱۵ تا ۱۸ امتیاز را ظرف ۴۷ دقیقه به دست آورد.» ولی هر چه می گذرد بیشتر به نظر می آید که کنوانسیون امسال دمکرات ها به طور آنلاین برگزار خواهد شد که توانایی آقای بایدن را برای به دست آوردن یک بازخورد بزرگ کاهش می دهد.»
همچنین روشن نیست که آیا مناظره های تلویزیونی بین نامزدها نیز برگزار خواهد شد یا نه. در یک مناظره آقای بایدن این فرصت را خواهد داشت تا تلاش کند تیزی این اتهامات آقای ترامپ را که معاون پیشین رئیس جمهور «خرفت» و «خوابالود» است خنثی کند، درست همانطور که در سال ۱۹۶۰ جان اف کندی با این ادعاهای ریچارد نیکسون که او برای اشغال جایگاه ریاست جمهوری خیلی جوان و بی تجربه است مقابله کرد.
آقای شروم می گوید که در غیاب بالقوه این رویدادهای سنتی، لازم است که آقای بایدن خلاقیت به خرج دهد و ببیند چگونه باید با رای دهندگان ارتباط بر قرار کند. و انتخاب معاونت ریاست جمهوری اش نیز احتمالا فشار بیشتری روی او وارد خواهد کرد، نه فقط به دلیل سن آقای بایدن، بلکه به دلیل نبود لحظه های برجسته دیگر در کارزارهای انتخاباتی.
فراتر از همه چندین استراتژیست می گویند که آقای بایدن باید تلاش کند مثل چند هفته گذشته از مقابل چشم مردم دور نشود و سیاست هایی را پیشنهاد کند که در راستای وعده او برای آوردن اتحاد قرار داشته باشند.
آقای موری از دانشگاه مونموث می گوید: «بخشی از راهبرد آقای ترامپ تضعیف اطمینان رای دهندگان به جو بایدن خواهد بود. به همین دلیل است که بایدن باید جلو چشم باشد تا بتواند نظر مردم را از «فکر می کنم که او می تواند کار خوبی انجام دهد» به «من می دانم که او می تواند کار خوبی انجام دهد» تغییر دهد.
همزمان آقای بایدن در سراسر مبارزات انتخاباتی باید کاری کند که تمرکزش کمتر روی خودش و بیشتر روی کشور باشد.
در سال ۲۰۱۹ محوریت ویدئوی اعلام آغاز کارزار انتخاباتی آقای بایدن، شارولت ویل ویرجینیا بود که دو سال پیش تر برتری طلبان سفیدپوست به دلیل رژه با مشعل های روشن خود ملت را مبهوت و شک زده کردند. در این ویدئو آقای بایدن به واکنش آقای ترامپ نسبت به این رویداد به عنوان لحظه ای کلیدی اشاره کرد که او را بیشتر تشویق به شرکت در انتخابات ریاست جمهوری کرده است. او گفت: «ما در مبارزه ای بر سر روح این ملت هستیم. ما نمی توانیم اتفاقی را که در شارلوت ویل افتاد از یاد ببریم. حتی مهم تر آنکه ما باید به خاطر داشته باشیم که چه کسی هستیم.»
نویسنده: استوری هینکلی (Story Hinckley) از نویسندگان کریستین ساینس مانیتور
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
