کرباسچی: نمی‌توان ساده‌انگارانه گفت دولت باید تمام شهرها را قرنطینه کند
بخشی هایی از اظهارات کرباسچی را بخوانید؛
*{در پاسخ به این سوال که دولت چه کارهایی باید در بحران می‌کرد که انجام نداد و چه کارهایی نباید می‌کرد که انجام داد؟}: این نظر وجود دارد که دولت باید سخت‌گیری‌های بیشتری انجام می‌داد؛ مانند آن که بر رفت‌وآمدها نظارت بیشتری می‌کرد یا شهرهایی را که ویروس کرونا بیشتر در آنها شیوع یافته است، تعطیل می‌کرد. عده‌ای هم در مقابل این نظرات می‌گویند که بحران کنونی ارتباط مستقیمی با دولت ندارد و یک بحران جهانی است. به هر حال هر دو این نظرات وجود دارد و من از نظر تخصصی نمی‌توانم سخنی بگویم، زیرا در این مقوله صاحب‌نظر نیستم اما باید بدانیم که قرنطینه‌کردن شهرها هم مشکلات عدیده‌ای را در پی خواهد داشت. ساده نیست که به مردم گفته شود که از خانه بیرون نیایید یا اگر بیایید، جریمه می‌شوید. دولت سعی کرده است که با فشار تبلیغاتی، مردم را قانع کند که با اراده خودشان در خانه بمانند.
*نکته دیگری که ذکرش خالی از لطف نیست، وجه امنیتی هر اقدامی است که در این ایام رخ می‌دهد. نمی‌توان ساده‌انگارانه گفت که دولت باید تمام شهرها را قرنطینه کند. شاید قرنطینه هم یک راهکار باشد و این را انکار نمی‌کنم اما برای اتخاذ همین تصمیم هم باید نیروهای متخصص فارغ از سیاسی‌کاری بنشینند و یک تصمیم همه‌جانبه بگیرند که امنیت کشور هم مخدوش نشود.
* مشکلات کشورمان فقط محدود به کرونا نیست و چه بسا گرفتاری‌های به مراتب بزرگ‌تری هم وجود دارد که به هر کدام‌شان می‌توان مانند کرونا به عنوان یک بحران نگاه کرد که برای حل همه آنها نیاز است که اختلاف نظرهای سیاسی را کنار بگذاریم.
*معضل کرونا نشان داد وقتی به معنای دقیق کلمه یک مسئله به عنوان بحران عمومی شناسایی می‌شود، همه مسئولان و مردم دست به دست هم می‌دهند تا بحران حل شود و در آن صورت با اهداف سیاسی صرفا دولت مسئول تمام مشکلات معرفی نمی‌شود، زیرا همه دریافته‌اند که بحران وجود دارد. چنین روحیه‌ای در بسیاری از بحران‌های کشور هم باید وجود داشته باشد.
* حتی اگر مجلس یازدهم در آینده بگوید که همه مشکلات کشور ناشی از عملکرد دولت و تصمیمات اصلاح‌طلبان بوده است. آیا برنامه‌ای برای حل این مشکلات دارند یا باز هم مانند سابق می‌خواهند بر اختلافات سیاسی دامن بزنند؟ این که مجلس آینده متشکل از نیروهای اصولگراست، امری طبیعی است، زیرا در نظام‌های مبتنی بر انتخابات این چرخش و تبادل قدرت میان نیروهای سیاسی رخ می‌دهد و این موضوع چندان عجیب نیست اما مسئله بسیار بااهمیت این است که چه اصلاح‌طلبان و چه اصولگرایان تمایل دارند که مشکلات مردم حل شود یا خیر؟ واقعا نیازی نیست همه چیز رنگ و بوی سیاست به خود بگیرد، زیرا همه باید کمک کنند تا کشور رو به جلو حرکت کند.
* به یاد دارم وقتی که شهردار تهران بودم، در جنوب شهر صنایع آلوده‌کننده‌ای وجود داشت که بخش وسیع منطقه‌ای را که اکنون تبدیل به اتوبان آزادگان شده است، آلوده می‌کرد. ما دریافتیم که این موضوع مهم فقط به شهرداری مربوط نیست. به این دلیل آقای هاشمی را که در آن زمان رئیس‌جمهور بودند، به آنجا بردیم و بحران آن منطقه را به ایشان نشان دادیم یا حتی آقای ناطق، به عنوان رئیس مجلس را که در آن زمان تا حدی گرایش سیاسی متفاوتی از ما داشت، بردیم که از نزدیک در جریان امور باشند و ایشان با تعدادی از نمایندگان آمدند و وضعیت را دیدند. از مسئولان قضائی هم درخواست کردیم که بیایند و آلودگی آن صنایع را مشاهده کنند. این عمل نشان داد که معضل تهران فقط برای شهرداری نیست و برای همه مردم است و همه نهادها هم وظیفه دارند در جریان بهبود شرایط حیات مردم قرار بگیرند.
* اکنون همه باید جنگ‌های سیاسی را کنار بگذاریم و به فکر حل مشکلات مردم باشیم. دغدغه‌های سیاسی پسندیده است، برای مثال همه ما باور داریم که باید در کشور آزادی بیان وجود داشته باشد و هر کس با هر سلیقه سیاسی بتواند فعالیت کند اما بحران محیط زیست با این حرف‌ها حل نمی‌شود. واقعیت این است که مهم‌ترین مسئله این روزهای ایران توسعه است. مسئولان آن قدر درگیر بحث‌های سیاسی می‌شوند که از توسعه غافل می‌شوند. بنابراین اگر می‌گویم مشکلات بسیاری وجود دارد که چه‌بسا از بحران کرونا هم مهم‌تر است، به این معنی است که باید در قبال تمام بحران‌ها نگاه عمومی وجود داشته باشد.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
