سریال «امیرکبیر» سال ۱۳۶۴ به کارگردانی سعید نیک پور ساخته شد.

این مجموعه تاریخی توانست در دهه ۶۰ بینندگان زیادی را به سوی خود جلب کند. در این سریال محبوب، بازیگران متعددی جلوی دوربین رفته‌اند که از آن جمله می‌توان به فخری خوروش، محمد مطیع، ایرج راد، ژیلا سهرابی، شمسی فضل الهی، پرویز پورحسینی، هادی مرزبان، غلامرضا طباطبایی، ژاله علو، فرزانه کابلی، علی رامز، محمد عمرانی و بابک اسکندری اشاره کرد.

سریال «امیرکبیر» هم اکنون از آی فیلم انگلیسی در حال پخش است، در همین رابطه «رضا فیاضی» گفت: بازپخش آثار از آی فیلم بسیار کار خوبی است. پخش مجدد سریال‌ها موجب یادآوری می‌شود. فکر می‌کنم پخش مجدد کارها از آی فیلم در نهایت تأثیر خودش را می‌گذارد. خودم یکی از بینندگان آی فیلم هستم و کارهای بسیاری از من از این شبکه پخش شده است. یک مصاحبه هم با آی فیلم داشتم و مستندی از من ساخته شد.

وی درباره پخش این سریال به زبان انگلیسی نیز اظهارداشت: بله حتماً، چرا که آنان در این ماجرا سهم داشتند. کسی که کمترین علاقه‌ای به تاریخ کشور خودش داشته باشد، می‌تواند این سریال را دنبال کند و برایش جالب خواهد بود. فکر می‌کنم سریال امیرکبیر جذابیت کافی را برای بینندگان فارسی و انگلیسی زبان دارد. با وجود اینکه این سریال اوایل انقلاب ساخته شد و مشکلات زیادی داشتیم، اما فکر می‌کنم ماندگار شد. نه تنها آی فیلم بلکه شبکه‌های مختلف آن را مجدداً پخش می‌کنند و بینندگان خاص خودش را دارد. اتفاقاً برایم خوشایند است که انگلیسی زبان ها به تاریخ ما علاقمند شوند.

فیاضی در پاسخ به این سوال که آیا تا به حال اثری از خود دیده‌اید که دوبله شده باشد؟ عنوان داشت: راستش را بخواهید خیلی به دوبله‌ها دقت نکرده‌ام اما وقتی می‌بینم کسی به جای من با زبان دیگری صحبت می‌کند، برایم بامزه است و می‌خندم.

وی درباره حضورش در سریال امیرکبیر نیز گفت: من ابتدا نقش میرزا آقاخان نوری را داشتم و یک مدت هم تمرین کردم. اما بعد احساس کردم با این نقش ارتباط نمی‌گیرم. به همین دلیل با مرحوم محمد مطیع معامله‌ای کردم و نقش سفیر روس را با صلاحدید کارگردان از او گرفتم. راستش را بخواهید هر کار کردم نتوانستم با آن نقش و به خصوص با شرایط ظاهری اش ارتباط بگیرم. برایم کوتاهی یا بلندی نقش زیاد اهمیت ندارد، مهم این است که خوشرنگ باشد و بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم و از عهده اش برآیم.

این بازیگر درباره اینکه چگونه توانست با نقش خود ارتباط بیشتری برقرار کند نیز توضیح داد: من مرتب مقابل سفارت روسیه می‌رفتم و سعی می‌کردم که با افراد مختلف صحبت کنم. بعضی از آنها فارسی متوجه نمی‌شدند و با لهجه شیرین ترکی می‌گفتند که «فارسی بیل میرم» و این برایم جالب بود. یک خانم کتاب فروش در اطراف سفارت روسیه بود. او آکسان زیبایی روی حرف «ر» می‌گذاشت و آن را با ته لهجه خاص ارمنی ادا می‌کرد. من این حالت را از او یاد گرفتم و وقتی با کارگردان در میان گذاشتم، ایشان هم آن را تأیید کرد. نهایتاً این لهجه شکل گرفت و بعضی‌ها توی خیابان به شوخی ادای مرا درمی‌آوردند.

فیاضی با بیان اینکه من بازیگرم و فکر می‌کنم نقش‌های مختلف را می‌توانم دربیاورم، گفت: به این دلیل که ظاهر آقای مطیع نسبت به من بور بود، اولین انتخاب برای سفیر روس به شمار می‌رفت. بعد از ایفای این نقش، تبدیل به یک خارجی پوش شدم. بعد از امیرکبیر بیشتر نقش‌های خارجی به من پیشنهاد می‌شد. نقش افراد انگلیسی، آمریکایی، فرانسوی و... را بازی کردم. فکر می‌کنم ایفای نقش سفیر روس در امیرکبیر راه را باز کرد که نقش‌های خارجی بازی کنم. به هر حال، کارگردانان بدشان نمی‌آید بازیگران را در نقش‌هایی که قبلاً خوش درخشیده‌اند به کار بگیرند.

وی با بیان اینکه وقتی اسم این سریال می آید، احساس خوشایندی دارم و حس غرور می‌کنم و خوشحالم که در این اثر بازی کردم، درباره نقاط قوت سریال امیرکبیر گفت: امیرکبیر به طور کلی کار شریفی بود. شخصیت‌پردازی‌هایش خوب بود. نگاه خوبی در این سریال وجود داشت، بازی‌ها هم یکدست و خوب بودند. نسبت به شرایط و امکاناتی که این سریال در آن ساخته شد، فکر می‌کنم اثر خوبی از آب درآمد. این سریال طی سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ ساخته شد که خیلی هنوز زندگی ما تثبیت نشده بود و شرایط پساجنگ را داشتیم. اما کار خوبی ساخته شد.

فیاضی درباره اینکه تا به حالچه نقشی را دوست داشته‌اید ایفا کنید و نتوانسته‌اید، پاسخ داد: من یکبار برای نقش چرچیل گریم شدم و نقش کوتاهی در سریال «معمای شاه» داشتم. هنوز هم حسرت این نقش به دلم مانده است. گریمم در آن سریال خیلی خوب بود و خیلی نزدیک به چرچیل شدم. البته زمان کافی وجود نداشت، وگرنه آقای نویسنده می‌توانست نقش بیشتری برایم بنویسد. اگر بخواهم بین نقش‌هایی که تا الان ایفا کرده‌ام یکی را انتخاب کنم، همین نقش چرچیل را انتخاب می‌کنم. دوباره هم حاضرم این نقش را ایفا کنم.

وی با بیان اینکه خوشرنگ بودن نقش برایم اهمیت دارد. طول نقش زیاد برایم مهم نیست اما شخصیت باید خوب از آب درآید درباره آخرین فعالیت‌های خود گفت: در حال حاضر مشغول بازی در تئاتری به نام «هرملین، دیوانه اسکاندیناوی» هستم که در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می رود. یک مترجم سوئدی به نام بارون اریک هرملین از خانواده اشرافی با یک هندی آشنا می شود. این فرد هندی، فارسی می داند و هرملین از او زبان فارسی را می آموزد. در ادامه هرملین شاهنامه و خیام را ترجمه می کند. او عاشق این بود که آثار حافظ را ترجمه کند، اما عمرش کفاف نمی دهد. هرملین ۳۷ سال از عمرش را در تیمارستان می گذراند و آخرش همانجا می میرد. شخصیت جالبی دارد و به نظرم این تئاتر ارزش دیدن دارد.

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.