به نوشته روزنامه فرامنطقه‌ای القدس العربی، عرفات که با سخنرانی‌های پرشور و چفیه فلسطینی خود شناخته می‌شد، یازدهم نوامبر ۲۰۰۴ پس از ابتلا به بیماری نامعلومی در مدت حصرش توسط نیروهای اشغالگر در شهر رام‌الله فوت کرد.

رژیم صهیونیستی او را به دست داشتن در انفجار "انتفاضه مسجد الاقصی" در سال ۲۰۰۰ متهم کرده بود.

در واقع این انتفاضه پاسخ فلسطینی‌ها به حضور آریل شارون در مسجد الاقصی بود. آن بازدید با اجازه ایهود باراک، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی پس از شکست مذاکرات "کمپ دیوید ۲" در سال ۲۰۰۰ بود.

عرفات چند روز پیش از آنکه در بیمارستانی فرانسوی فوت کند، دچار رخوت و حالت خستگی شدید شد که در پی آن تیم‌های پزشکی از کشورهای مختلف عربی حضور یافتند اما با شکست روند درمانی، او با هلی‌کوپتر به اردن منتقل شد.

رئیس فقید تشکیلات خودگردان فلسطین چند روز بعد در بیمارستان اردن فوت کرد، پزشکان بر این باور بودند مشکلات جسمانی عرفات احتمالا ناشی از مسمومیت بوده‌ است.

یک کمیته حقیقت‌یاب فلسطینی برای بررسی علت فوت عرفات تشکیل شد و کمیته از افرادی که به ملاقات این رهبر فلسطینی رفته بودند، بازجویی کرده و گزارش‌های پزشکی صادر شده را بررسی کرد اما تا این لحظه نتایج آن را اعلام نکرده است.

فلسطینی‌ها تاکید دارند که رئیس فقیدشان توسط دستگاه‌های امنیتی اسرائیل مسموم شده است.

پس از انتشار گزارشی از شبکه خبری الجزیره درباره کشف وجود ماده سمی پولونیوم در لباس‌های عرفات در بررسی‌های یک تیم پزشکی از متخصصان سوئیسی، در نوامبر ۲۰۱۲ یک تیم پزشکی روسی و سوئیسی از جسد عرفات برای بررسی فرضیه مسمویت با ماده پولونیوم نمونه‌برداری کرد.

پولونیوم یک ماده محلول و به شدت سمی و کشنده چه از طریق تنفس و چه بلع است که بررسی آن به تجهیزات ویژه‌ای نیاز دارد.

این رهبر فقید فلسطینی بارها در طول حیاتش در لبنان و یا تونس هدف ترورهای اسرائیل قرار گرفته بود.

عرفات متولد چهارم اوت ۱۹۲۹ در شهر قدس بود، او در جنگ سه‌جانبه علیه مصر در سال ۱۹۵۶ شرکت داشت و در دهه پنجاه همراه با جمعی از ملی‌گراهای فلسطینی جنبش ملی آزادسازی فلسطین (فتح) را تاسیس کرده و در ۱۹۶۸ سخنگوی آن و در فوریه ۱۹۶۹ به عنوان رئیس کمیته اجرایی سازمان آزادی‌بخش فلسطین انتخاب شد.

او در سال ۱۹۷۴ در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک حضور یافت و جمله مشهور خود را گفت، "در حالی که در یک دستم تفنگ مبارز انقلابی و در دست دیگرم شاخه زیتون است، نزد شما آمده‌ام، (کاری نکنید) شاخه زیتون از دستم رها شود".

عرفات در جریان یورش اسرائیل به لبنان در تابستان ۱۹۸۲ هدایت نیروهای فلسطینی و جنبش ملی لبنان را بر عهده داشت، همچنین او مقاومت در برابر محاصره ۸۸ روزه اعمال شده از سوی اسرائیل علیه بیروت رهبری کرد؛ محاصره‌ای که به یک توافق بین‌المللی برای خروج شبه‌نظامیان فلسطینی از این شهر منتهی شد.

عرفات و اسحاق رابین، نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۹۳ توافقنامه اسلو را میان سازمان آزادی‌بخش فلسطین و تل‌آویو در کاخ سفید به امضا رساندند و این به منزله اولین گامی بود که در مسیر تحقق رویای بازگشت به فلسطین و استقلال آن برداشته شد.

او در بیستم ژانویه ۱۹۹۶ به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان  فلسطین انتخاب شد.

رژیم صهیونیستی‌ بارها بندهای توافقنامه صلحی که با عرفات به امضا رسانده بود را نقض کرد و به مدت دوره انتقالی جهت تشکیل کشور مستقل فلسطین پایان نداد.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.