کتاب «حوا خودش بهشت است» که داوود ملک‌زاده کار تحقیق و نگارش آن را انجام داده و در ۱۷۰ صفحه توسط انتشارات آرادمان منتشر شده، این فصل‌ها آمده است: نگاهی گذرا به زندگی عمران صلاحی و آثار او، طنز و تفاوت آن با هزل و هجو و لطیفه، اظهار نظر شاعران و نویسندگان درباره‌ی عمران، پیرامون غزل‌سرایی عمران صلاحی، ترانه‌سرایی‌ عمران، رباعیات، نگاهی به مجموعه‌ شعرهای فارسی عمران صلاحی، اشعار ترکی صلاحی و نگاهی به مجموعه‌های ترکی او، آیا عمران صلاحی شاعر طنزپرداز است؟ و آیا باید همه‌ آثار یک شاعر منتشر شود؟!

صلاحی، شاعر، نویسنده و طنزپرداز، یازدهم مهرماه سال ۱۳۸۵ در ۶۰ سالگی بر اثر ایست قلبی در تهران درگذشت.

عمران صلاحی پس از فراغت از تحصیل از دبیرستان وحید (تهران) در سال ۱۳۴۱ به همکاری با روزنامه توفیق پرداخت و همان‌جا با پرویز شاپور آشنا شد. سال ۱۳۴۷ اولین شعر نیمایی‌اش را در مجله خوشه به سردبیری احمد شاملو چاپ و در سال ۱۳۴۹ کتاب «طنزآوران امروز ایران» را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کرد. سپس در سال ۱۳۵۲ به استخدام رادیو درآمد و تا سال ۱۳۷۵ که بازنشسته شد، به این همکاری ادامه داد. او سال‌ها همکار شورای عالی ویرایش سازمان صداوسیما بود. این طنزپرداز همچنین سال‌ها در مطبوعات از جمله «گل آقا» طنز می‌نوشت.

داوود ملک‌زاده مولف کتاب «حوا خودش بهشت است» نیز متولد سال ۱۳۶۱ در آستارا است و علاوه بر فعالیت در عرصه‌ روزنامه‌نگاری و انتشار نشریه‌های ادبی، تاکنون چند کتاب شعر و پژوهش شعر را با نام‌های «شعر جوان آستارا»، «تهران برای شعر شدن شهر کوچکی‌ست»، «دو واو»، «آستارا تنها بندر بی‌کشتی»، «این زندگی پیامکی را دریاب» (آرادمان) و «گزنه‌های گردنه» منتشر کرده است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.