نماز جمعه آن چنان جایگاه رفیعی دارد که در قرآن هم سوره‌ای با نام «جمعه» داریم که مومنین در آن به نماز جمعه دعوت شده‌اند؛ «اذا نودی الی الصلاة من یوم الجمعه...»

ائمه جمعه باید در این نماز جمعه مردمی-حکومتی، همه ابعاد حکومت و جامعه را در نظر بگیرند. چون نماز جمعه حکومتی است پس خطیبان هم باید خطیب نظام و مردم باشند؛ یعنی باید هم سخنگوی مردم باشند و هم حکومت. نباید که خدایی نکرده، سیاست‌زده یا شخصیت‌زده شوند. 

هر امام جمعه‌ای در آغاز صحبت موظف است عبارت «اوصیکم علی نفسی بتقوی‌الله» را مطرح کند.

البته امام جمعه حق نقد دارد. نقد همراه با خیرخواهی و پیشنهاد؛ یعنی بجز بیان دردها، درمان هم بیان شود. باید به گونه‌ای سخن بگوید که جامعه دعوت به اسلام و آسایش شود. تا بالاخره خطبه دین و انقلاب شکل بگیرد.

اگر منصف باشیم باید به خطبه‌های نماز جمعه توجه کنیم و بعد نقد کنیم، در همه خطبه ها گاهی ایراداتی وجود دارد. اما چون امام جمعه بجز دو رکعت دیگر، خطبه‌هایی را می‌خواند، باید حواسش باشد که خدایی نکرده اشتباهی را مرتکب نشود تا انشالله اعتقاد، اخلاق و احکام رعایت شود.

در واقع انسان موجودی خطاکار است و نیاز دارد تا کسی به او تذکر بدهد. حالا می‌خواهد وجدانش باشد یا کسی دیگر. رهبری همانطور که به شورای نگهبان و... تذکر می‌دهد، به ائمه جمعه هم تذکر می‌دهند. تذکر امری طبیعی است و همه ما در زندگی به آن نیاز داریم.

بحث جوانگرایی مد نظر رهبری در تریبون‌های نماز جمعه را باید جدی گرفت. جمعیت نسبت به گذشته افزیش پیدا کرده و ما در دوران ارتباطات قرار داریم. دنیا تبدیل به یک دهکده شده است به همین ترتیب ائمه جمعه باید هم از نسل گذشته هم نسل جدید باشند. اگر از نسل گذشته هستند باید هوای نسل جدید را داشته باشند تا بتوانند جاذبه داشته باشند و مردم را به نماز جمعه بکشاند. بنابراین، هم باید هوای نسل جدید را داشت و هم نسل قدیم.

*عضو جامعه روحانیت مبارز

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.