کنایه نشنال اینترست به ترامپ:به جای عکس گرفتن کاری کن
رابرت ای. کلی در پایگاه خبری نشنال اینترست نوشت: «دونالد ترامپ استاد پوشش رسانه‌ای است و مسلما دستکاری رسانه‌ای. او غریزه‌ای قدرتمند برای ایجاد درام تلویزیونی دارد. او در توییتر که عمدتا مورد استفاده خبرنگاران است، دیدار با کیم جونگ اون را رسانه‌ای کرد و گمانه‌زنی رسانه‌ها آغاز شد. ترامپ با پوشش لحظه به لحظه روبرو شد.
تصادفی نیست که سرگرمی پر سر و صدای ترامپ در کره‌شمالی پوشش مناظره ریاست جمهوری دموکرات‌ها را در خود حل کرد. درست همانطور که ترامپ در ۲۰۱۶ رقبای جمهوری‌خواه خود را از طریق تولید داستان‌های رسانه‌ای بی‌پایان درباره خود به حاشیه راند، این بار هم با خودشیرینی رسانه‌ای خود مانع از دیده شدن مناظره حساس دموکرات‌ها شد. دموکرات‌ها باید در ۱۸ ماه آتی طوری با این رفتار جویای توجه کنار بیایند و مشخص است که نمی‌دانند چگونه.
پس نمایش تلویزیونی زیبایی بود اما دیپلماسی بزرگی نبود. بار دیگر ترامپ در نشست با رهبر کره‌شمالی بدون آمادگی ظاهر شد. بار دیگر این نشست در لحظه آخر برنامه‌ریزی شد. بار دیگر اقدام رئیس‌جمهوری آمریکا بداهه بود. بار دیگر هیچ نوع جزئیات منسجمی در نیامد. بار دیگر یک جو کارناوالی ایجاد شد، به جای فضای حرفه‌ای. مساله اینجاست که از مارس ۲۰۱۸ که ترامپ برای اولین بار با کیم جونگ اون دیدار کرد، تاکنون قدمی در راستای مسائل کلیدی برداشته نشده است.
در این مرحله باید این سوال مشروع مطرح شود که ما چه زمانی به مذاکرات حقیقی می‌رسیم. با دعوتی که ترامپ از کیم جونگ اون برای سفر به کاخ سفید به عمل آورد، به نظر می‌رسد که زمان آن باز هم به آینده موکول شد. ملاقات در کاخ سفید می‌تواند باز هم کارناوال رسانه‌ای بزرگتر از سه ملاقات پیشین شود. کمپین انتخابات دوباره ارزش آن را دارد که مراسمی فوق‌العاده شود، بنابراین ترامپ عجله‌ای ندارد که این وضعیت را به سرعت جمع کند. روند کره‌شمالی یک ابزار رسانه‌ای مفید و سریع برای او شده است.
کیم جونگ اون هم به همان شکل انگیزه قدرتمندی برای تعلل دارد. قویا ظن آن می‌رود که کیم جونگ اون ترجیح می‌دهد مستقیما وارد گفت‌وگو با ترامپ شود تا آنکه گروه‌های کاری آمریکا و کره‌شمالی روی جزئیات به توافق برسند. ترامپ به وضوح برای معامله نگران است. ترامپ به شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن گفت او را برای جایزه صلح نوبل نامزد کند. اما جنگ‌طلبان اطراف ترامپ خصوصا جان بولتون و مایک پامپئو از سخت‌گیری علیه کره‌شمالی حمایت می‌کنند. شاید این دلیل شکست مذاکرات سال گذشته باشد. مذاکرات مستقیم کیم – ترامپ همچنین احترام داخلی در پیونگ‌یانگ ایجاد می‌کند.
چشم‌انداز توافق در شش ماه و یک سال آتی دیده نمی‌شود. متاسفانه هیچ کدام از مسائل کلیدی که در ادامه عنوان می‌شود، مورد رسیدگی قرار نگرفتند؛ آیا کره‌شمالی کلاهک‌های هسته‌ای یا موشک‌هایش را تسلیم می‌کند؟ اگر قبول کند، چه مقدار؟ آیا کره‌شمالی تسلیم نظارت می‌شود؟ بابت این امتیازات مهم، آیا آمریکا اقدام متقابل صورت می‌دهد؟ در آن صورت، آن امتیازات چه خواهد بود؟»
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر