در ادامه این مطلب آمده است: وزیر خارجه اسپانیا، جوزپ بورل، در این باره گفته است که آمریکا درخواست توقیف این نفت کش را داشته و دولت اسپانیا در حال بررسی این موضوع است که آیا توقیف این نفت کش در آب‌های جبل الطارق، نقض حق حاکمیت اسپانیا محسوب می‌شود یا خیر.

اسناد روی محموله این نفت کش نشان دهنده عراقی بودن آن است، اما آمریکا اصرار دارد که ایرانی است و نفتی که روی نفت کش قرار دارد، در یکی از بنادر ایران بارگیری شده است.

۳۰۰ هزار بشکه نفت ایران به سمت چین صادر می‌شود و این میزان در حال افزایش است، اما نه آمریکا و نه انگلیس، نمی‌توانند به نفت کش‌های چینی اعتراض کنند. همانطور که از اعتراض به نفت کش‌های ترکی، هندی و حتی اروپایی نیز عاجزند؛ چرا که از عوارض آن می‌ترسند.

توقیف این نفت کش، در حالی که بیش از ۱۷ میلیون از مردم سوریه از نبود سوخت برای خودروهایشان رنج می‌برند، مخالف با ارزش‌های انسانی و حقوق بشر است. حال آنکه تحریم‌های وضع شده علیه سوریه، یک طرفه بوده و براساس تصمیم سازمان ملل صادر نشده است.

عجیب آنکه ایالات متحده و دولت‌های اتحادیه اروپا که جنگنده‌های خود را در چارچوب ائتلاف ۶۰ دولت، تحت عنوان جنگ با تروریسم، به آسمان سوریه و عراق فرستادند، متعرض نفت کش‌هایی که توسط داعش در حال صادر کردن نفت بودند و روزانه ۳ میلیون دلار به خزانه آن می‌افزودند، نشدند؛ حال آنکه جنگنده‌های آمریکایی و انگلیسی از آسمان، حرکت مورچه روی خاک سوریه را نیز زیر نظر داشتند.

دردناک است که پلیس مصر از رسیدن نفت کشی که به سمت سوریه می‌رفت، به کانال سوئز، ممانعت کرد، تا به تحریم‌های اروپا پایبند بماند؛ با اینکه مصر عضو اتحادیه اروپا نیست و هیچ تعهدی در قبال عمل به تحریم‌های آن ندارد.

نفت کش مذکور مسیر دریایی طویلی را انتخاب کرد و از تنگه جبل الطارق به سمت دریای مدیترانه رفت؛ به این دلیل که پلیس مصر عبور از کانال سوئز را نداده بود. در واقع، این حادثه عمق تراژدی عربی و انسانی را به نمایش می‌گذارد.

اقدام انگلیس در مورد توقیف نفت کش می‌تواند باعث افزایش تنش‌ها در خلیج فارس شود؛ بویژه آنکه ایران هم تهدید به توقف پایبندی اش به بند‌های توافق هسته‌ای و بازگشت غنی سازی اورانیوم در سطوحی نامعین، کرده است.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.