روزنامه لوموند  به نتایج بی حاصل ملاقات های ترامپ با پوتین، شی جینپینگ و رهبر کره شمالی پرداخته است. در این تحلیل آمده است:

ملاقات های رییس جمهور آمریکا با کیم جونگ اون، پوتین و شی جینپینگ، تصویر تازه از استعداد ترامپ برای بازیگری را به تصویر کشید. سوالی که در این میان مطرح می شود، اینست که نتایج واقعی این ملاقات ها چیست؟

تئاتر یکی از ابزارهای دیپلماسی است. مخابره شدن فوری تصاویر در جهان؛ آنهم به شکل امروزی می تواند منفعت های زیادی برای دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا داشته باشد. تور آسیایی ترامپ، نشست جی۲۰ در اوزاکای ژاپن در روزهای ۲۸ و ۲۹ ژوئن و پس از آن قدم نهادن تاریخی وی در سرزمین کره شمالی در کنار رهبر این کشور، کیم جونگ اون در روز ۳۰ ژوئن تصویر بسیار روشنی از استعداد بی نظیر ترامپ برای بازیگری و نمایش را به همگان نشان داد.  

ترامپ در این بازی به وسط کشیدن پای دخترش ایوانکا به صحنه بسنده نکرد؛ فردی که هیچ شایستگی ای به جز ارتباط خانوادگی- برای پستی که هم اکنون در اختیار دارد یعنی مشاور کاخ سفید- ندارد. داماد ترامپ که او نیز سمت مشاور را دارد و به تازگی از "طرح صلحی" ضعیف رونمایی کرده، در صحنه بازی حضور دارد. حضور ایوانکا ترامپ در ملاقات های دوجانبه رییس جمهور با همتایان روسی و چینی و حضور بی مورد او در میان رهبران گروه ۲۰ می تواند خنده دار باشد. با این حال ایوانکا و جرد کوشنر بودند که رییس جمهور را در منطقه غیرنظامی میان دو کره مشایعت کردند؛ در حالی که جان بولتون، مشاور ترامپ، به سفر مغولستان فرستاده شده بود.

ترامپ تلاش کرد تا ملاقاتش با "اون" را غیرمنتظره و فوری جا بزند، تصمیمی عجولانه که پس از شکست "ملاقات هانوی" در ماه فوریه می توانست ریسک بزرگی باشد. اما تئاتر قضیه دقیقا در همین جاست، همه کارشناسان اهل فن به خوبی می دانند که ملاقاتی‌هایی در این سطح بدون لجستیک و تمهیدات لازم اصلا امکانپذیر نیست و خیلی زود این شایعه فراگیر شد که این ملاقات در نتیجه تلاش های میانجیگرانه و دیپلماتیک کره جنوبی صورت گرفته است.

ترامپ، که خود را برای انتخابات دور دوم ریاست جمهوری آمریکا آماده می کند، به این نمایش نیاز داشت؛ او که به تازگی جنگی اقتصادی میان آمریکا و چین به راه انداخته، نیازمند این بود که به رأی دهندگان آمریکایی سیگنال های مثبتی از ارتباطات خارجی خودش با رهبران قدرت های بزرگ جهان ارسال کند؛ آنهم در حالی که تبعات و پیامدهای منفی اقتصادی جنگ میان دو ابرقدرت، بر روی اقتصاد جهان در حال سنگینی کردن است.

ترامپ در برخورد با پوتین هم برخوردی عجیب و تصنعی از خودش نشان داد؛ کشوری که متهم به دخالت در انتخابات آمریکاست، ترامپ خطاب به رهبرش تأکید کرد که مناسبات کشورش را با روسها افزایش می‌دهد، کشوری که فقط و فقط گاز و نفت صادر می کند و البته سلاح که آمریکایی ها با آن اشباع هستند.

و اما با چینی ها؛ ترامپ پیروزمندانه وانمود کرد که با شی جین‌پینگ وارد دیالوگ شده است. باید به رییس جمهور آمریکا تبریک گفت؛ همانطور که باید برای تلاش هایش در راستای صلح با کره شمالی و روسیه تبریک بگوییم. اما سوال اینجاست که پشت این ژست های دائمی و همیشگی چه پیشرفت هایی حاصل شد؟ حتی دربارۀ چین هم ترامپ تنها به حفظ وضعیت موجود تن داد و امتیازهای اندکی به چینی ها به خصوص دربارۀ هوآوی داد.

ترامپ دربارۀ ملاقاتش با کیم گفت: اتفاقاتی می تواند رخ بدهد. سخت است بتوان منکر آن شد. با این حال تعطیلات آخر هفته ای که پشت سر گذاشتیم، حس بسیار بدی از رییس جمهور آمریکا القا کرد؛ رییس جمهوری که بیشتر به ارتباط با دیکتاتورها و خودکامه ها اشتیاق دارد- از جمله محمد بن سلمان که با رفتار خاص ترامپ مواجه شد- فردی که امروز حتی نگران ارتباط و تفاهم با متحدان سنتی اش است.

لوموند/ اول جولای/ ترجمه: زهرا خدایی 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.