عباس کیارستمی به روایت اهالی سینما
ویژه برنامه‌ای برای هفتاد و نهمین سالگرد تولد عباس کیارستمی، کارگردان فقید سینمای ایران، عصر امروز (شنبه اول تیر) در خانه سینما برگزار شد.
امیر پوریا، منتقد سینما، در ابتدای مراسم، در جایگاه قرار گرفت و گفت: «همیشه زادروز هنرمندان بعد از مرگ‌شان هم فراموش نمی‌شود اما عباس کیارستمی یکی از هنرمندان نامیرا است و زیستن و خلق کردن او همچنان ادامه خواهد داشت. از زاویه فیلم «۲۴ فریم» و آن عکس‌های موزه لوور و همه آثار که حوزه کتاب و عکس از او منتشر می‌شود، این سیر همچنان ادامه دارد. بنابراین عبارت او زنده است، درست است. این عبارت تمثیل نیست و به معنای عینی است که ادامه خواهد داشت. من در ابتدای مراسم از رئیس کانون کارگردانان، محسن امیریوسفی دعوت می‌کنم تا صحبت کند.»
کیارستمی در سال‌های فعالیتش آزرده شد
سپس محسن امیریوسفی، کارگردان پشت تریبون قرار گرفت و بیان کرد: «خواندن این متن از گوشی‌ام مثل این است که از آقای کیارستمی یک پیام داشته باشم. به نام خدایی که کیارستمی را آفرید. سلام می‌کنم به همه اهالی سینما و اهالی مطبوعات که در اینجا حضور دارند. به قول کیارستمی بعضی از کارها گفتنش از انجام دادنش مشکل‌تر است. یکی از کارها صحبت درباره عباس کیارستمی است. شرایط برگزاری این مراسم شباهت زیادی به فیلم‌های کیارستمی دارد. همان‌طور ساده و بی‌آلایش. کیارستمی در سال‌های فعالیتش و فیلم‌سازی‌اش آزرده شد و زمانی که با جایزه به ایران آمد، به فرودگاه راهش ندادند و فیلم‌هایش هم که بعد از مرگش اکران شدند. عکاس و کارگردانی که در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم کار می‌کرد. او هنوز برای ما زنده است چون فیلم‌هایش را می‌بینیم. آقای کیارستمی تولدت مبارک. یک خاطره دارم: در آخرین تماسی که با او داشتم به او گفتم چترتان را پیش من جا گذاشته‌اید. گفت: چتر برای جا گذاشتن است. یا تو میایی پیشم و برایم می‌آوری و یا من می‌آیم پیش تو و می‌گیرم و اینجوری با هم حرف می‌زنیم و ارتباط برقرار می‌کنیم.»
کیارستمی قدرت تالیف داشت
منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما، دیگر سخنران این مراسم بود که در سخنانی بیان کرد: «در یکی از فیلم‌های کیارستمی از او می‌پرسند خودت بمانی بهتر است یا فیلم‌هایت؟ می‌گوید خودم. اینکه یک آدم مثل کیارستمی این جمله را می‌گوید یعنی نیاز برای خلق کردن و حضور داشتن. اشاره فرمان‌آرا به شکل‌گیری ایده طعم گیلاس ما را یاد این می‌اندازد که می‌شود تولدش باشد و از او چیزی یاد نگرفت؟ کیارستمی به هر چیزی که نگاه کرد و دست زد، یک مواجه خلاقانه با موضوع کرد و این مواجه یک زیست فعال داشت و درکی که خیلی از ما دچارش هستیم و باید خلاقیت به خرج دهیم. نکته دیگر درباره کیارستمی قدرت تالیف و روحیه‌اش است. شما در فرهنگ ایران زمین این تالیف و روحیه را می‌بینید.»
عشق کیارستمی همیشه پایدار است
جعفر پناهی، دیگر کارگردانی بود که به سخنرانی در این مراسم پرداخت و گفت: «من احساس می‌کنم خیلی شرایط منحصر به فردی پیش آمد که توانستم در کنار کیارستمی در فیلم‌هایش باشم. وقتی من از دانشکده صدا و سیما فارغ‌التحصیل شدم، فیلمی ساختم و به جشنواره فجر آمد که نپذیرفتند و آمدم بیرون. همان موقع بود که من برای اولین بار کیارستمی را دیدم. گفت، چرا ناراحتی؟ گفتم من براساس «نان و کوچه» شما فیلم ساختم و نمی‌پذیرند. گفت بیا سر صحنه «زیر درختان زیتون»، بعد از فیلم‌برداری با هم رفتیم یک جاده خاکی و یک دستمال داد و من گرفتم جلوی چشمانم، بعد چشم بند را خودش باز کرد و آخرین پلان فیلم «زیر درختان زیتون» را گرفت. من یاد گرفتم چطور نگاه کردن را یاد بگیرم. آن کسی می‌تواند کاری را انجام دهد که به یک نگاه برسد. جای کیارستمی همیشه در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی ما خالی است.»
فاطمه معتمدآریا هم در این مراسم گفت: «کیارستمی همیشه کار می‌کرد و زمانی که فیلم «طعم گیلاس» و «زیر درختان زیتون» را ساخت، همه منتقدان از سالن‌های سینما رفتند بیرون و گفتن: این فیلم‌سازی نیست. اما بعد از دریافت جایزه در جشنواره‌های مختلف همه می‌گفتن: وای چه استعدادی به سینما اومده! یک بار در نمایشگاه‌های خارج از کشور بودیم و عکس‌های هنری گرفتیم و من می‌خواستم عکس‌ها را به او نشان بدهم که فرصت نشد. اما چیزی که هست، آن عشق است و همیشه پایدار و همیشگی و مستتر است.»
در بخش دیگر این مراسم، بهمن فرمان‌آرا که سابقه رفاقت با این کارگردان فقید را داشت، روی صحنه حضور پیدا کرد و ضمن تعریف خاطراتی درباره او، بیان کرد: «آخرین بار که منزلش رفتم برای دیدنش، با اینکه روی تخت بیمارستانی در خانه‌اش بود و یک جایی کمر باریک را می‌خواست بگیرد و به شدت می‌لرزید باز پرسید چه کار می‌کنی؟ گفتم یک فیلم «حکایت دریاست» که می‌خواهم بسازم. گفت من بعد از «بوی کافور عطر یاس» به تو گفته بودم باید فیلم‌هایت را خودت بسازی و اگر حرفم را گوش می‌دادی برند شده بودی. عباس عاشق زندگی بود. همیشه کار می‌کرد. کمتر کسی می دانست که عباس یک نجار درجه یک هم بود. سال‌ها قبل قوطی‌های زیبایی می‌ساخت و می‌فروخت و از این طریق زندگی می‌کرد. همیشه بهت زده بودم که در منزل همه را خودش درست کرده بود.»
او افزود: «جایش برای من همیشه خالی است چون این جور دوستی پیدا نمی‌کنید. تولدش مبارک اما ای کاش وقتی حضور داشت این تولد را برایش گرفته بودیم.»
در بخش پایانی مراسم هم سیف‌الله صمدیان درباره فیلم «۷۶ دقیقه و ۱۵ ثانیه با کیارستمی» توضیح داد.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر