آخرین نبرد فراکسیون ها در زمین کمیسیون ها امروز شروع شد و به اوج رسید و نتیجه‌اش کمتر از آنچه در هیات رئیسه اجلاسیه چهارم رقم خورد نبود همانقدر عجیب و همانقدر شکننده برای فراکسیون امید.

امیدی‌ها که با اشتباه استراتژیکشان کرسی نائب رئیسی دوم را به رقیب واگذار کردند بعد از آن سیر نزولی‌شان آغاز شد و در رقابت هیات رئیسه کمیسیون‌ها که یک سال پیش توانسته بودند در تصاحب کرسی‌ها خوش بدرخشند یکی یکی آنها را از دست بدهند و در این میان ضعیف ترین بازی در کمیسیون فرهنگی بود که اعضای هیات رئیسه‌اش را یک دست پایداری‌ها در دست گرفتند و تنها یک کرسی سخنگوی کمیسیون بود که به امیدی ها رسید.

حال در جریان انتخابات دو کمیسیون آموزش و امنیت هم آژیر قرمز برای اصلاح‌طلبان به صدا درآمد. البته در کمیسیون آموزش باز این امیدی‌ها بودند که بازی را واگذار کردند اما در کمیسیون هایی مانند کمیسیون اقتصادی و کمیسیون بهداشت امیدی ها توانستند ریاست را به دست بگیرند و موازنه قدرتی که به ضررشان برهم خورده بود را متعادل کنند. در این میان اما با عقب افتادن انتخابات در کمیسیون امنیت به نظر می‌رسد رشته انتخاب رئیس در این کمیسیون سردراز دارد.

معمای رقابت فاطمه سعیدی و زاهدی

اما و اگرها بر سر کمیسیون آموزش بسیار بود و از روزهای قبل این بحث به طور جدی مطرح  می‌شد که در حضور محمدرضا عارف برای انتخابات هیات رئیسه کمیسیون آموزش تردید وجود دارد. تا یک روز قبل و حتی چند ساعت قبل از انتخابات هم مشخص نبود که قرار است عارف وارد گود انتخابات شود یا کسی دیگر این به جای او به رقابت بپردازد. زاهدی که حسابی خودش را برای انتخابات گرم کرده بود و حریف می طلبید اما این امیدی ها بودند که دچار تردید شده بودند آن هم به این دلیل که گفته می‌شد اگر عارف در این انتخابات شرکت کند و رای نیاورد هزینه‌ای مضاعف بر این فراکسیون تحمیل می‌شود. نهایتا خروجی رای‌گیری کمیسیون آموزش این شد که رقابت میان محمدمهدی زاهدی و فاطمه سعیدی رقم خورد و زاهدی با 12 رای در مقابل 9 رای سعیدی سکان ریاست را به دست گرفت.

اما سوال مهمتر اینجاست که چرا به جای محمدرضا عارف فاطمه سعیدی کاندیدای ریاست می‌شود؟ اینکه اصولگرایان از مدت‌ها قبل برای تصاحب کرسی ریاست دست به کار شده بودند موضوعی نبود که قابل انکار باشد اما آنطور که برخی نمایندگان می‌گفتند جریان راست برای به دست آوردن رای نمایندگان را تحت فشار گذاشته‌اند و آنها را با مسائلی وادار کرده‌اند تا به زاهدی رای بدهند. این فشارها باعث شده تا ریاست عارف با تردید مواجه شود و از آنجا که امید نمی خواست میدان را به نفع رقیب خالی بگذارد فاطمه سعیدی به عنوان کاندیدای امیدی وارد انتخابات شد.

آبستراکسیون امید

انتخابات کمیسیون امنیت ملی که از چند هفته‌ای است محل بحث است قرار بود امروز سرنوشتش مشخص شود. ساعتی قبل از برگزاری انتخابات مصطفی کواکبیان به سود فلاحت پیشه از انتخابات کمیسیون انصراف داد او حتی در حاشیه جلسه علنی وقتی برای گرفتن فشار خون به لابی مجلس آمد در جواب خبرنگاران که از او در باره انصرافش می‌پرسیدند گفت: گفتند نیا من هم انصراف دادم.

البته آنطرف ماجرا یعنی در میان اصولگرایان هم حرف و حدیث کم نبود. مجتبی ذالنوری که مدت ها برای رئیس شدنش با نمایندگان لابی کرده بود وقتی صحبت از ائتلاف با بروجردی مطرح می‌شود پیشنهاد رای استمزاجی می‌دهد که هر کدام رایشان بیشتر بود او در انتخابات بماند و دیگری کنار بکشد. آنطور که گفته می‌شود بروجردی در جریان انتخابات درون گروهی بازنده می‌شود و ذالنور رقیب فلاحت‌پیشه می‌ماند. با وجود آنکه تقریبا تکلیف رقبا مشخص شد اما این جلسه با اعتراض امیدی‌ها برگزار نشد. ماجرا از این قرار بود که ولایی‌های کمیسیون امنیت  با مستقلین جلسه‌ای داشتند اما چون این جلسه به درازا کشیده شد امیدی‌ها در اعتراض به این موضوع جلسه کمیسیون امنیت را ترک کردند و انتخابات کمیسیون امنیت به جلسه بعد یعنی سه شنبه موکول شد.

جبران مافات امید

کمیسیون اقتصادی از جمله کمیسیون‌هایی بود که اصولگرایان مهر خود را از همان سال اول پای ریاستش زده بودند و در طول سه سال گذشته این محمدرضا پورابراهیمی بود که که سکان ریاست این کمیسیون را به دست گرفته بود اما امسال ورق به سود امیدی‌ها برگشت. الیاس حضرتی که سال اول بازی هیات رئیسه کمیسیون اقتصادی را به رقیبش یعنی پورابراهیمی واگذار کرده بود در دو اجلاسیه قبل وارد گود انتخابات نشد اما امسال گویا لابی‌ها و استفاده از برخی فاصله‌ها افاقه کرد و این‌بار حضرتی بر مسند ریاست کمیسیون اقتصادی نشست.

امیدی ها با ریاست علی نوبخت در کمیسیون بهداشت نیز توانستند خود را از وضعیت قرمز نجات دهند.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.