باز محسن چاوشی و باز یک تک ترانه برای کاری مشخص. این بار قصه عشقیِ حمید ریگی و فائزه منصوری در فیلم «شبی که ماه کامل شد».

چاووشی بعد از ترانه‌ای که برای «بهار جان»، ویژه‌برنامه نوروزی شبکه ۵ و کار دیگری که برای «دل‌صدا» برنامه اختصاصی موسیقی با تهیه‌کنندگی میثم محمدحسنی برادر مدیر موسسه رسانه‌ای اوج خوانده بود، این‌بار برای دارم سیاسی اجتماعی نرگس آبیار خوانده است.
ترانه‌ای که به اولین اکران‌های فیلم در جشنواره فیلم فجر نرسیده بود اما همکاری مجدد حسین صفا با صدای محزون محسن چاوشی در همان اولین دقایق انتشار این موزیک ویدئو،  بازتاب‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشته است.
شعری که در بخش‌هایی از آن، چاووشی با ریتمی بم و اندوهگین می‌خواند:
«بباف مویت را
 مگر مرا آن مو
 طناب دار شود
 مرا بکش بالا
 چنان که عاطفه‌ات
جریحه‌دار شود.»
اگرچه هنوز اهالی شعر و کارشناسان موسیقی فرصت نوشتن نقدهای تخصصی درباره کار جدید چاوشی نداشتند اما به نظر می‌رسد باز هواداران او که تعدادشان بسیار است، شروعی رویایی در استقبال از این کار داشته‌اند.
چاووشی که بی‌تردید یکی از گران‌ترین خواننده‌های پرطرفدار این سال‌های موسیقی پاپ ایران است، با مدل خاصش که نه مصاحبه می‌کند و نه کنسرت می‌گذارد، همچنان با ریتم خاصش از دل استودیو مخاطبانش را به بازنشر کارهایش وامی‌دارد و سرمایه‌گذاران را برای پرداخت هزینه‌هایی وسوسه می‌کند که این خواننده مطرح را برای همراهی با پروژه‌های تصویری‌شان مجاب کند.

سیدمحمد امامی یکی از اولین افرادی بود که چنین تصمیمی گرفت. اگرچه پیشتر چند تیتراژ سریال تلویزیونی با کارهای چاوشی پس از گرفتن مجوز پخش شده بود، ولی پروژه «شهرزاد» به نوعی بازآرایی برند تجاری محسن چاوشی هم بود. 
او که از کارهای اولیه‌اش از همان «مادر» و «کلاغ روسیاه» تا »جان پدر برقص‌آ» همیشه ترانه‌هایش هواداران زیادی داشته است، با ترانه‌های «شهرزاد» دوباره اوج گرفت.  ترانه‌هایی که ایرادهایی به اشعارش گرفتند اما نقشی کلیدی در موفقیت‌های فصل یک «شهرزاد» داشت.
این ترانه‌های گران‌قیمت که سفارشی خارج از خواست حسن فتحی بودند در نهایت به حاشیه‌هایی مثل دلخوری سینا سرلک، همخوان چاووشی در این پروژه رسید و سرانجام‌شان جدایی شد.
 
پس از آن او آلبوم‌ «ابراهیم» که کارهایی از چندین شاعر معاصر و همین رفیق همیشگی‌اش حسین صفا بود و آلبوم «امیر بی‌گزند» که بیشتر کارهایش از اشعار مولانا و شعرای سرشناس سده‌های نخست هجری برگرفته شده بودند را روانه بازار کرد اما در همین مدت کارهایی هم مثل «دوبی»، «مسلخ» و «ایران جان» را داشت که برای اوج ساخته شده‌اند.
کارهایی سفارشی برای ارگانی ارزشی. ولی حتی همین پروژه‌های ارگانی هم در دل خود سوژه‌هایی ایجاد کرده‌اند که از آنها فیلم‌ خبرسازی به نام «لاتاری» ساخته شده است.
 
محمدحسین مهدویان کارگردان این فیلم درباره انگیزه‌اش برای ایده ساخت چنین فیلمی گفته بود: «موزیک ویدئویی به نام «دوبی» از محسن چاوشی شنیدم که انگیزه‌ای شد تا برایش «لاتاری» را بنویسم و این فیلم ساخته شود.»
ترانه‌ای کاملا سیاسی و البته جنجالی که نگاهی انتقادی به بردن دختران ایرانی به دوبی دارد.
 
اگرچه او در تیتراژ «دل‌صدا» هم باری دیگر با این ارگان کار کرده است.  در تمام این کارهای سفارشی اما او مثل خیلی از خواننده‌ها و فیلمسازانی که لقب سفارشی‌ساز گرفته‌اند را نگرفته چون هویت موسیقیایی کارهایش به نظر می‌رسد حفظ شده و توانسته امضایش را پای کارهایش داشته باشد. 
 
از کارهایی که برای یکی مثل محمد امامی ساخته تا کارهایش برای سازمان هنری اوج، کارهایش برای سریال‌های برادران محمودی و این کار آخر که برای «شبی که ماه کامل شد» اجرا کرده است، تا به حال همگی در فضای طرفداران موسیقی داغ شده و هوادارهای زیادی داشته‌اند و اتفاقا همین امضا باعث شده تا  برچسب سفارشی بودن نخورند.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.