عزت‌الله یوسفیان ملا درباره اظهارات اخیر حسن روحانی مبنی بر لزوم افزایش اختیارات ریاست جمهوری گفت: قانون اساسی اختیارات قوای سه‌گانه را تعریف کرده است، حال اگر شخصی اختیارات بیشتر از این محدوده بخواهد نیاز به اصلاح قانون اساسی دارد. یا اینکه باید جاهایی که امکان تفویض اختیار وجود دارد این اختیارات تفویض شود.

هیچ‌کدام از روسای‌جمهور موضوع افزایش اختیارات را شفاف نمی‌گویند

این عضو کمیسیون کمیسیون برنامه و بودجه در پاسخ به این سوال که از آنجایی که تقریبا همه روسای‌جمهور، از کم بودن اختیاراتشان گله‌مند بوده‌اند نمی‌توان برداشت کرد که شاید نقدشان وارد بوده‌ است؟، گفت: اینکه فردی بگوید اختیارات بیشتری می‌خواهد باید بگوید در چه حیطه‌ای؟ باید اسم ببریم. آقایانی که چنین اظهارنظری می‌کنند باید مورد را بگویند. هیچ‌کدام از روسای‌جمهور این موضوع را بروز نمی‌دادند و شفاف نمی‌گفتند.

اهم اظهارات عضو فراکسیون ولایی مجلس را بخوانید؛

*اگر به تاریخ ریاست جمهوری در کشور مراجعه کنیم، طی چند سال گذشته هر رئیس‌جمهوری هر اختیاری که خواسته که در حیطه مقدورات مقام معظم رهبری بوده، به آنها داده‌ شده است. بنده طی این ۱۶ سال که در مجلس بوده‌ام، ندیده‌ام که یک رئیس‌جمهور از مقام معظم رهبری موردی را بخواهد و ایشان در اختیارش قرار ندهد. در این دوره هم اختیاراتی را در جلسات سران سه قوه داده‌اند و خود رئیس‌جمهور در تلویزیون گفتند که رهبر انقلاب فرموده‌اند مصوبات این شورا را قبل از اینکه نزد من بفرستید اجرا کنید.

*ما هم الان در مجلس می‌توانیم خیلی اختیارات داشته باشیم. مثلا کمیسیون اصل نود مربوط به طرز کار قوای سه‌گانه می‌شود. ما هم می‌توانیم بگوییم کمیسیون اصل ۹۰ هیچ ابزاری در دست ندارد پس اجازه دهید این کمیسیون هم اگر در قوای سه‌گانه تخلفی شد، بتواند عزل کند. حال آیا چنین اجازه‌ای به کمیسیون اصل ۹۰ می‌دهند؟ محال است. پس چرا گفتند رسیدگی به طرز کار قوای سه‌گانه در کمیسیون اصل نود باشد؟ کمیسیون اصل نود که نمی‌تواند یک بخشدار یا شهردار را در کشور عزل کند پس چرا به او گفتید که می‌تواند به امور اجرایی رسیدگی کند و گفتید هرکس از طرز کار قوای سه‌گانه از رئیس قوه گرفته تا پایین‌ترین مسئول شکایت دارد به کمیسیون اصل ۹۰ بیاید؟ اگر بخواهیم اینگونه فکر کنیم بله خیلی جاها را می‌توان یافت که مشکل داریم.

رئیس‌جمهور بگوید کجاها اختیار می‌خواهد

*اعتقاد من این است که تفاوت شرایط الان ما با شرایط زمان جنگ این است که ما آن زمان مشکل اداره جبهه‌های جنگ به علاوه مدیریت جنگ اقتصادی را داشتیم. جنگ اقتصادی آن زمان البته به شدت امروز نبود بلکه آن‌موقع ما نفت خود را صادر می‌کردیم و فروش هم داشتیم و معاملات ما هم انجام می‌شد و کشورهایی مثل ترکیه تعامل دقیقی در داد و ستد مالی با ما داشتند و امام(ره) اگر اختیاری داده بودند در همین محدوده بود و در محدوده جنگی نبود.

* الان هم آقای رئیس‌جمهور باید بگویند که کجاها اختیار می‌خواهند، این امر اگر در دست مجلس باشد و اگر مجلس مجوز قانون اساسی را داشته باشد که بتواند بعضی از اختیارات را به رئیس‌جمهور بدهد قطعا و یقینا این کار را خواهد کرد و مقام معظم رهبری هم که این کار را کرده‌اند. درنتیجه اگر موارد مورد نظر به روشنی بیان شود خیلی راحت‌تر می‌توان درباره آن اقدام کرد.

*{ درمورد احیای پست نخست‌وزیری}: مجلس ما مجلسی است که در دنیا سابقه نداشته است. شما در دنیا مجلسی سراغ ندارید که رئیس‌جمهور یا یک مقام مافوق نتواند آن را منحل کند یا حداقل نتواند در آن انتخابات زودرس برگزار کند اما این را ما فقط در ایران داریم. این مجلس قابل انحلال نیست و حتما و قطعا هم کسی نمی‌تواند درباره انتخاباتش هم دخالتی کند. اما البته از باب اعمال اختیارات مقام ولایت مطلقه فقیه این اختیار به مقام معظم رهبری داده شده که ایشان در همه اصول قانون اساسی شرعا و قانونا می‌توانند ورود کنند و نظر دهند.

*حرفی که الان مطرح است این است که دولت و مجلس هیچ‌وقت به هم نمی‌رسند به این معنا که وقتی زمان انتخابات ریاست جمهوری است و دولتی جدید شکل می‌گیرد معمولا با سال آخر مجلس مواجه خواهد شد. اینطور می‌شود که بیش از یک‌سال از عمر مجلس می‌گذرد که دولت جدید سر کار می‌آید و مثلا در باب نظارت می‌گویند این دولت جدید آمده باید شش‌ماه یا یک‌سال از فعالیتش بگذرد تا ما بتوانیم نظارت خود را اعمال کنیم، یک سال که گذشت مجلس وارد سال سوم خودش می‌شود و برای انتخابات خودش آماده خواهد شد. درنتیجه این دو هیچ‌وقت برای نظارت و کارهای دیگر به هم نمی‌رسند.

* همه دنیا می‌گویند دولت و مجلس با هم شکل بگیرند. الان اگر انتخابات مجلس و دولت هم‌زمان برگزار شود، از رای مردم، هم مجلس و هم دولت بیرون می‌آید و دیگر هیچ یک از این دو نمی‌گویند صبر کنیم تا ببینیم این نهاد تازه شکل گرفته چطور عمل می‌کند.

درخواست بیش از صد نماینده از رهبری برای بازنگری در بعضی بخش‌های قانون اساسی

*بنده در نطق پیشین خود به موضوعی درباره بازنگری در قانون اساسی اشاره کردم  که بیش از صد نماینده هم درخواستی را در این باره امضا کرده‌اند. در این نامه تعدادی از نمایندگان از مقام معظم رهبری درخواست کردند تا اجازه بازنگری در بعضی از بخش‌های قانون اساسی گرفته شود.  به این دلیل که ما به قانون اساسی اعتقاد داریم یکی از اصول قانون اساسی این است که  هر ده سال می‌توان در آن تجدید نظر کرد و قانون اساسی را رصد و به‌روز کرد. یعنی اجرای خود قانون اساسی مربوط به بازنگری هم هست.

* ما نمایندگان نامه‌ای را تهیه‌ کرده‌ایم اما هنوز به ایشان تقدیم نکرده‌ایم بلکه منتظر هستیم که اگر امضای این نامه به بیش از ۲۰۰ یا ۲۵۰ امضا برسد آن‌موقع احتمالا این نامه را به ایشان تقدیم کنیم.این کار منهای خط و خطوط و جریانات سیاسی است.

می‌توان مجلس اعظم تشکیل داد

* در آن نامه آمده قانون اساسی بعضی‌جاها قابل بازنگری است. یکی از موارد هم این است که آیا در شرایط فعلی نیاز به نخست‌وزیر داریم یا خیر؟ اگر نیاز داریم نخست‌وزیر از مجلس بیرون بیاید یا از سمت رئیس‌جمهور معرفی شود یا اینکه از طریق نظام انتخاباتی باشد. که این‌ها قابل بحث‌ است.

*بعضی هم می‌گویند برخی از مراجعی که ما باید تحت عنوان مجلس دوم داشته باشیم را نداریم. لذا این مجلس تنها شده و باید مرجعی وجود داشته باشد. در دنیا هم اینطوری است که در کنار یک مجلس عمومی یک مجلس تخصصی بالاتر وجود دارد. این را مجلس سنا می‌نامند و این نام شاید خوشایند نباشد بلکه می‌توان مجلس اعظم را در نظر گرفت. همه‌جای دنیا اینطوری است و کمتر کشوری در دنیا وجود دارد که تک مجلسی باشد.

*اگر دومجلسی باشد بخشی از قوانین و مقررات در دست آن مجلس خواهد افتاد و تک‌روی پیش نمی‌آید که دولت از مجلس شاکی باشد و بگوید که ما نمی‌توانیم تصمیمات این مجلس را تجدیدنظر کنیم، درحالی که مقام معظم رهبری طبق قانون اساسی کاملا نظارت دارند. این‌ هم راه‌حلی است و این درخواست هروقت آماده شود ما تقدیم می‌کنیم.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.