اتحادیه اروپا اعلام کرده است که تنش زایی ترامپ در تقابل با ایران را نمی پذیرد و خواستار خویشتنداری طرفین ( تهران و واشنگتن) شده است. 

از سوی دیگر، بسیاری از مقامات اروپایی طی یک هفته اخیر بر لزوم حفظ توافق هسته ای با ایران تاکید کرده اند. مایک پمپئو به ترامپ وعده داده بود تا شکل گیری حداکثری "اجماع درون آتلانتیکی" علیه جمهوری اسلامی ایران را تضمین و عملی سازد، اما وزیر امور خارجه آمریکا در جریان سفر خود به بروکسل و سوچی ، پیام آور شکستی دیگر در عرصه سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا بود. پایگاه خبری بلومبرگ در خصوص سفر اخیر پمپئو به اروپا و روسیه می نویسد :

" در سفر هفته گذشته مایک پامپئو، وزیر خارجه آمریکا به بروکسل حمایت چندانی از مواضع آمریکا انجام نشد و دولت‌های اروپایی بر تعهدشان به توافقی که ترامپ سال گذشته از آن خارج شد تأکید کردند. طبق گفته یک منبع مطلع از رایزنی‌های پامپئو با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در شهر بندری سوچی، او در این سفر هم ناکام بود. یک منبع دیگر که به کرملین نزدیک است هم گفت بی‌اعتمادی میان مسکو و واشنگتن آنقدر عمیق است که امکان عقد هیچ توافق جداگانه‌ای میان دو کشور بر سر ایران وجود ندارد."

همان گونه که مشاهده می شود، پمپئو در دو مامویت خود علیه ایران به شدت ناکام مانده است. اگرچه این روزها نام جان بولتون به عنوان متهم اصلی هدایت کاخ سفید به سوی ناامنی و جنگ برده می شود، اما نمی توان نقش پمپئو را در این معادله نادیده انگاشت. به نظر می رسد وزیر امور خارجه آمریکا در این ماجرا، بولتون را سپر خود قرار داده است.

از سوی دیگر، مایک پمپئو به جریان "تی پارتی" و جان بولتون به جریان "نومحافظه کار" تعلق دارند. سران ارشد تی پارتی که نقش به سزایی در پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ ایفا کرده اند، از ترمپ خواسته اند تا مایک پمپئو را در دستگاه سیاست خارجی آمریکا حفظ کند. بسیاری از منابع آمریکایی معتقدند که اصلی ترین و نخستین گزینه ای که ترامپ قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ قصد اخراج وی را دارد، جان بولتون است. با این حال در صورتی که بولتون از کاخ سفید اخراج شود، رسانه ها بر روی یک نام متمرکز خواهند شد :"مایک پمپئو"!

واقعیت امر این است که ترامپ نسبت به تحولات حوزه سیاست خارجی آمریکا از دو جهت نگران است. وی در مرحله نخست، نگران افزایش هزینه های واشنگتن در حوزه سیاست خارجی و در نتیجه، تحمیل هزینه های گزاف در منطقه غرب آسیا، آمریکای لاتین و آسیای شرقی است. از سوی دیگر، وی نگران تاثیرگذاری سلبی تحولات سیاست خارجی کشورش بر انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ است. ترامپ به خوبی می داند که برنی سندرز یا جو بایدن ، رقبای وی در انتخابات ریاست جمهوری آتی، می توانند از طریق نقد سیاست خارجی کاخ سفید، آرای خاکستری زیادی را به سود خود جلب کنند.

همین مسئله سبب شده است تا ترامپ نسبت به حوزه سیاست خارجی واشنگتن نگاه اطمینان بخشی نداشته باشد. از این رو امکان دارد در آینده ای نزدیک ، شاهد اتخاذ تصمیمی قابل پیش بینی، اما سهمگین از سوی رئیس جمهور ایالات متحده باشیم. بدون شک، مایک پمپئو نیز از چنین تصمیمی در امان نیست. ترامپ به شدت از اینکه جان بولتون و مایک پمپئو به نمادهای شکست وی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ شوند هراس دارد و چنانچه رسانه های آمریکایی نیز عنوان کرده اند، چنین هراس و ترسی را به اطرافیان خود نیز منتقل ساخته است. از این رو تضمینی جهت بقای پمپئو در کاخ سفید تا زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال آینده وجود ندارد.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.