در ادامه این مطلب ادعا شده است: ائتلاف استراتژیک بین مسکو و تهران در سوریه به پایان خود رسیده است و دیگر روسیه در میدان سوریه نیازی به شبه نظامیان ایرانی ندارد. نفوذ ایران در ارتش سوریه به عامل مهمی برای نگرانی مسکو تبدیل شده است و روسها بیم آن دارند که حضور ایران، مانع از رسیدن آنها به دستاوردهایی در سوریه شود.

این تمایل روسیه به کنترل ایران در سوریه، با شرط بین المللی که برای عدم کارشکنی در نقش روسیه در سوریه مطرح شد، تلاقی دارد. این شرط، در ابتدا توسط اسرائیل مطرح شد و به نظر می رسد دیدار اخیر بین پوتین و نتانیاهو، با هدف در هم پیچیدن صفحه اختلافات بین آنها انجام شد تا بار دیگر در خصوص هماهنگی نظامی در اسمان سوریه به توافق برسند. در ادامه، هدف گرفتن پایگاههای ایرانی در سوریه، بعنوان منفعت مشترک روسیه و اسرائیل مطرح شد که اسرائیل با هماهنگی عالی با روسیه، زمام آن را در دست دارد.

در این بین، برخی دولتهای عربی پیشنهاد روسیه برای از سرگیری روابط با نظام سوریه را پذیرفته اند، اما در مقابل، خواستار مهار نقش ایران و ترکیه در سوریه شده اند.

در نهایت باید گفت روسیه با گروههای معارض مورد حمایت ترکیه در ادلب به توافق رسیده است تا در برابر اجرای یک تغییر سیاسی گسترده در مرحله اینده و دور کردن ایران از سوریه، این گروهها، صلح و راه حل سیاسی زیر نظر روسیه را بپذیرند.

از این رو، روسیه به نظام سوریه اجازه بمباران ادلب را داده است تا به این شکل، به ترکیه برای حل بحران جهادی و پذیرش راه حل مشترک روسی ترکی فشار وارد کند.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.